چرا تقاضاي كفار از انبياء، بازگشت ايشان به راه مردم بود؟

مگر انبيا قبل از بعثت، مشرك بودند كه كفّار از آنان تقاضا مى‏ كردند به آيين ما باز گرديد؟ 
سوره ابراهيم، آيه 13: (“وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُم مِّنْ أَرْضِنَآ أَوْ لَتَعُودُنَّ فِى مِلَّتِنَا فَأَوْحَى‏ إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّلِمِينَ‏”)

 اوّلاً ممكن است مراد كفّار، برگشت پيامبران در سلطه‏ ى آنان باشد. يعنى مى‏ گفتند: بر فرض كه شما ايمان داريد، ولى نبايد در برابر ما قيام كنيد و خود و يارانتان از راه ما سرپيچى نماييد.

ثانياً كلمه‏ ى «عود» اگر با حرف «الى» همراه بود به معناى بازگشت به حالت اوّل است، ولى حال كه با كلمه ‏ى «فى» همراه است، مراد از آن تغيير و تحوّل است نه بازگشت به حالت اوّل، يعنى تغيير عقيده دهيد و آيين ما را بپذيريد.

ثالثاً شايد مراد از بازگشت به شرك، برگشتن ياران پيامبران باشد نه خود آنان.

منبع:
تفسير نور ج6 271