چرا خداوند به بعضى از بندگان خود نعمت‏هاى ويژه ‏اى عطا مى‏ كند؟ آيا اين كار با عدالت سازگار است؟

اوّلاً معناى عدالت اين نيست كه به همه يكسان بدهيم. آيا معلّمى كه به هر شاگردى نمره ‏اى مى ‏دهد و يا پزشكى كه براى هر بيمارى دارويى تجويز مى ‏كند، ظالم است؟

ثانياً نعمت‏هاى ويژه، مسئوليّت‏هاى ويژه ‏اى را نيز بدنبال دارد.

ثالثاً ما از خدا طلبى نداريم، تا هر چه بخواهيم به ما عطا كند.

رابعاً الطاف الهى بر اساس حكمت و شرايطى است كه انسان يا جامعه آن را بوجود مى ‏آورد.
افرادى با اخلاص، تلاش، علم، تدبير، صرفه‏ جويى، عدالت و وحدت كلمه، شرايطى را در خود ايجاد مى‏ نمايند كه زمينه ‏ى دريافت الطاف الهى و نعمت‏هاى ويژه مى ‏شود.البتّه گاهى الطاف ويژه به خاطر پاداش عملى است كه والدين انسان داشته ‏اند و خداوند مزد كارشان را به نسل آنان عطا مى‏ كند. همان گونه كه در داستان موسى و خضر، خداوند آن دو پيامبر را مأمور مى‏ كند ديوارى را كه گنجى زير آن بود و از آنِ كودكان يتيمى بود تعمير كنند تا در آينده از آن گنج استفاده نمايند، زيرا والدين كودكان نيكوكار و صالح بوده‏ اند. «وكان ابوهما صالحا»

منبع:

تفسير نور ج8 ص399