چرا در علم منطق از تقسیمات کلمه، هم در اقسام مفرد و هم در اقسام مرکب بحث می‌شود؟

لفظ به اعتبارات گوناگون دارای تقسیمات متعدد می‌باشد که به یک اعتبار به مفرد و مرکب و خود مفرد به کلمه(فعل)، اسم و حرف و همچنین، مرکب نیز به مرکب تام و ناقص و مرکب تام نیز به خبری و انشایی تقسیم می‌شود.
این‌که در برخی کتاب‌های منطق، در بحث اقسام مفرد به «اُکتُب»(فعل امر) و نیز در بحث مرکب تام انشایی نیز به اوامر، نواهی و…، مثال زده شده؛ تعارض و تضادی وجود ندارد؛ زیرا الفاظی مانند اُکتُب، از دو حیثیت و نگاه قابل بررسی هستند که از یک نگاه بر آنها مفرد اطلاق می‌شود و از نگاه دیگر به آنها مرکب گفته می‌شود.