چرا روحانی، چرا لیست امید

عصراسلام: اما با اینحال به شخصه اگر دوباره به شرایط اسفند نود و چهار یا اردیبهشت نود و شش برگردم به روحانی و لیست امید رای خواهم داد و هنوز سکوت عارفانه محمدرضا عارف و سلفی با موگرینی لیست امید را به سیلی عنابستانی و رائفی پوریست‌های مجلس یازدهم ترجیح می‌دهم.

مجلس لیست امید تجربه و سواد لازم برای قانونگذاری و تغییر اوضاع را هم نداشت اما با این حال مجلس بی آزاری بود. اگر کاری نمی کرد دنبال توهین به مردم هم نبود. با سیلی به صورت سرباز نمی نواخت. با علم پزشکی مشکل ایدئولوژیک نداشت. سخنان محیرالعقول نمی گفت و دنبال محدود کردن شبکه های ارتباطی نبود. 

سال نود و چهار از لیست امید برداشت متفاوتی داشتم و معتقد بودم نیروهای ناشناس و کم تجربه لیست امید در این چهار سال پخته و شناخته خواهند شد و  سپس به عنوان کادرهای جدید جریان اصلاح طلبی باعث پوست اندازی در این جریان سیاسی، اجتماعی خواهند بود. انتظار داشتم دختر جوان سید صفدر حسینی و برادرزاده نوبخت و سایر آقازاده‌های اسمی و غیراسمی حاضر در این لیست کمی هم به تعهد خود به حامیان و جریان اصلاحات وفادار باشند و صرفا منافع شخصی و رانت های خانوادگی خود را دنبال ننمایند. انتظار داشتم بسیاری از چهره های حاضر در لیست امید و لیست شورای شهر به چیزی بیشتر از منافع شخصی خانوادگی خود بیاندیشدند و فرصت به دست آمده را وسیله ای برای بی اعتبار کردن اصلاحات ننمایند اما در عمل چیز دیگری رقم خورد..

در عملکرد ضعیف دولت روحانی، فساد اقتصادی نزدیکان رئیس‌جمهور، کابینه ضعیف و بی‌تفاوتی به شعارها و.. سخن بسیار فراوان است و دیگر همه گوش ها با آن آشنا هستند اما در مقام دفاع از روحانی هم باید بگویم که دولت روحانی برای اولین بار علارغم همه فشارها به صورت شفاف تمام صفحات لایحهٔ بودجه را در شبکهٔ اجتماعی در مقابل دیدگان مردم قرار داد. روحانی نشان داد که به‌صورت علنی می‌توان «مرگ بر رئیس‌جمهور» گفت و رئیس جمهور را به وطن‌فروشی و خیانت متهم کرد و انواع و اقسام فحاشی‌ها را نصیب او کرد و در عمل با هیچ مشکلی مواجه نشد.‌ 

روحانی در این هشت سال از سوی جناح رقیب پس از هر حادثهٔ طبیعی و غیرطبیعی اعم از زلزلهٔ کرمانشاه و سیل لرستان و ترور سردار سلیمانی و سقوط هواپیمای اوکراینی و ویروس کرونا و.. متهم ردیف اول بود و بسیاری از همه این توهین ها و فشارها را صرفا با یک کنایه و متلک کنار می گذاشت. روحانی شاید بر خلاف شعارهایش دستش روی فیلترینگ تلگرام رفت اما در مقابل قطع اینترنت بین المللی و برخی سخت گیرها در مقابل مقابله کامل با شبکه های مجازی ایستادگی کرد و تلاشهایی در مسیر گسترش پهنای باند اینترنت انجام داد. روحانی در عرصه سیاست خارجی هم تلاش فراوانی برای تنش زدایی با جهان به کار گرفت هر چند که در آن زمینه هم با روی کارآمدن ترامپ در امریکا و فشارهای محافظه کاران داخلی توفیق چندانی به دست نیاورد..

در کل تجربه لیست امید و دولت دوم روحانی دوباره نشان داد مسیر کنشگری سیاسی در ایران از چه تودرتوی عمیق و پر ابهامی برخوردار است و قدرت به میدان نهادینه شده ای از عافیت طلبی و  منازعه منافع فردی بدل شده است.

با همه این اوصاف مجلس لیست امید و دولت روحانی به پایان راه خود رسید و حامیان آنها کم کم از فشار و شماتت اطرافیان و منتقدان رها می شوند و مجلس و دولت جدیدی را تجربه می کنند و احتمالا به زودی پی می برند که یک ساعت در صف رای به روحانی و لیست امیدن ماندن ارزش این همه شماتت و توهین به این و آن نداشته است..

فرهاد قنبری