چرا “کاسو مارزو” خطرناک‌ترین پنیر دنیاست؟

کاسو مارزو نوعی پنیر است که حاوی کرم‌های زنده است و بخشی از میراث غذایی ساردینیا است. این پنیر از شیر گوسفند ساخته شده و از خانواده Pecorino است. پس از تخمیر، پنیر در میان لاروهای مگس تجزیه می‌شود. به خاطر تشکیل و وجود لارو، پنیر بسیار نرم و مایع می‌شود. روستائیان پنیر پکورینا را در فضای آزاد قرار می‌دهند تا مگس پنیر در آن تخم گذاری کند. پس از مدتی تخم ها تبدیل به لارو شده و چربی پنیر را تجزیه می‌کنند و درحقیقت پنیر به نوعی تخمیر می‌شود.

پنیر حاصل از این فرایند بسیار نرم و لطیف و حاوی مایعی است که به آن lagrima یا اشک میگویند، در این زمان لاروها به صورت کرم‌هایی سفید و طول ۸ میلی متر در پنیر دیده میشوند که می‌توانند تا ۱۵ سانتیمتر در هوا بپرند، بنابراین کسانی که قصد دارند کاسو مارزو را همراه با کرم مصرف کنند باید دست خود را بر روی ساندویج قرار داده تا مانع برخورد کرم ها با چشمشان شوند.

انواع مختلفی از این پنیر در جزیره کورسیکا نیز موجود است. این یک غذای سنتی است و بیشتر در عروسی‌ها و جشن‌ها مصرف می‌شود. این پنیر نه تنها در ایالات متحده، بلکه در کل اتحادیه اروپا غیرقانونی است. از آن‌جا که کرم‌ها واقعا می‌توانند در داخل روده زندگی کنند، مصرف این پنیر خطر سلامتی قابل توجهی دارد. افراد با مصرفراین پنیر خود را در معرض خطر ابتلا به سودومو میازیس قرار دهید.

در سال ۲۰۰۹ کاسو مارزو به خطرناک‌ترین پنیر دنیا معروف شد و رکورد آن را در گینس ثبت کردند. وقتی مقداری از پنیر خامه‌ای را از پوسته خارج کرده و برای خوردن آن را آماده می‌کنید، کرم‌ها از خود محافظت می‌کنند و لخته می‌شوند. بعضی از افراد برای جلوگیری از حرکت لاروها، لعاب پنیر خود را سرد می‌کنند، در حالی که دیگران آن را در یک ظرف ضد هوا قرار می‌دهند تا قبل از خوردن آن، آن‌ها را خفه کنند.

هیچ کس از میزان دقیق خطر مرتبط با خوردن این پنیر مطمئن نیست اما دانشمندان علوم غذایی خاطرنشان می‌كنند كه این غذا اجازه می‌دهد مگس‌ها در لبنیات بازی کنند و باعث آلوده شدن آن به باكتری‌های تند و زننده مانند سالمونلا می‌شوند و مخمرها از آن‌جا كه از طریق پنیر عمل می‌كنند، کاداورین و پوترسین تولید می‌كنند، ترکیباتی كه در دوزهای بالا می‌توانند سمی باشند. آن‌ها همچنین می‌توانند برخی واکنش‌های آلرژیک را ایجاد کنند همچنین باعث میازیس روده‌ای شوند، دردهای شکمی، تب، استفراغ، لژیون‌های معده، خارش مقعدی و لکه‌های اسهال خونین یا ماگوتی ایجاد کنند و به همین دلیل است که کاسو مارزو خطرناک ترین پنیر در جهان است.

هیچ استانداردی برای ساخت این پنیر وجود ندارد. هر شهر قراردادهای خاص خود را دارد: بعضی از آن‌ها از شیر گوسفند، برخی از شیر گاو و برخی دیگر از مخلوط هر دو استفاده می‌کنند. برخی پنیر خود را با روغن زیتون مالش می‌دهند و برخی دیگر آن را نمک می‌ زنند تا کشتن کرم‌ها از طریق پوست راحت‌تر شود. برخی از آن‌ها سوراخ‌های پوسته را ایجاد می‌کنند و برخی دیگر کل قسمت را از بین می‌برند. باور کردنی نیست اما این پنیر انواع مختلفی شامل کاسو بچسیو، کاسو فتتیتو، کاسو فرازیگو و فرماجیو مارسیو را شامل می‌شود. این بدان معناست که تقریبا غیرممکن است که خطرات مربوط به تولید یا مصرف آن را محاسبه یا کنترل کرد.

از سال ۱۹۶۲ زمانی که ایتالیا قانون ملی ایمنی مواد غذایی را تصویب کرد، مصرف و فروش این پنیر غیرقانونی است. یک قانون ایمنی غذایی اتحادیه اروپا که در ۲۰۰۵ تصویب شد جایگزین مقررات قدیمی آن‌ها است و مجازات خاصی برای فروش این پنیر تعیین نکرده است. اما طبق این قانون تولیدکنندگان و توزیع کنندگان بسته به نوع مشاغل یا معاملات خود می‌توانند از مجازات‌های یک سال حبس و جریمه نقدی برخوردار شوند.

با وجود همه موانع فرهنگی و قانونی پیرامون این غذا، ساردینی‌ها هنوز هم در اواخر تابستان و اوایل پاییز این پنیر را تولید می‌کنند و می‌خورند. اغلب به همراه کاراسا، یک نان پهن محلی و یک لیوان نوشیدنی آن را سرو می‌کنند. به دلیل غیر رسمی بودن و غیرقانونی بودن تولید و توزیع آن، هیچکس نمی‌داند که دقیقا چه مقدار از آن را در هر فصل می‌سازند. اما می‌توان پیش‌بینی کرد که آن را در بیشتر جشنواره‌های تابستانی یا عروسی پیدا خواهید کرد.

این واقعیت‌ها بیانگر این موضوع است که افراد مسن و روستایی با این پنیر بزرگ شده و طعم آن را دوست دارند. کاسو مارزو تنها پنیر غیرقانونی ساردنی‌ها نیست که هنوز تهیه و مصرف می‌شود. اصرار ساردنی‌ها برای تهیه این پنیرهای چالش برانگیز گیج کننده به نظر می‌رسد.