چرا کوفه مقر حکومت امام زمان(عج) است؟

چرا امام زمان(ع) با تمام وجود تمام بی‌ وفایی های مردم کوفه از زمان حضرت علی(ع) و امام حسین(ع)، باز به کوفه می روند و مقر حکومت خود را در آن جا قرار می دهند؟

چرا امام زمان(ع) با تمام وجود تمام بی‌ وفایی های مردم کوفه از زمان حضرت علی(ع) و امام حسین(ع) باز به کوفه می روند و مقر حکومت خود را در آن جا قرار می دهند؟ آیا می شود گفت چون از لحاظ سوق الجیشی کوفه مناسب است امام زمان(ع) به آنجا می روند، و تشکیل حکومت می دهند؟ چرابه یکی از شهرهای ایران نمی آید؟

مهدویت ازجمله اموری است که هم ریشه قرآنی دارد و هم در احادیث نبوی به حدّ تواتر از آن یاد شده است به گونه‌ای که الآن این مسأله از مسلمات دین مبین اسلام است.

مذهب ما امامیّه بیش از فرق و مذاهب دیگر به این مسأله پرداخته است چرا که ائمه اطهار(ع) در تبیین این مسأله اهتمام تامّ داشتند به حدّی که تمام امامان ما در هر موقعیتی یادی از وجود مقدس حضرت ولی عصر(عج) و نهضت جهانی او می کردند، لذا در مذهب ما تشیع جزئیات انقلاب حضرت و حکومت جهانی او مطرح شده است اگرچه اخبار و روایات این باب بسیار زیاد است و تشخیص روایات صحیح از ضعیف در بین این همه روایات وظیفه متخصصین این فن است و به محض دیدن روایتی در این باب نمی توان حکم کرد که حتماً قضایای نهضت آن حضرت و وضعیت حکومت او آن چنان است که در روایت آمده.

ولی به طور کلی جزئیاتی مطرح شده و ازجمله مطالبی که درخصوص حکومت جهانی آن حضرت مطرح شده است، مقرّ حکومت آن امام همام(ع) است که در بعضی روایات نامی از کوفه برده شده است، حال اگر سؤالی مطرح شود که چرا کوفه معین شده به عنوان مقرّ حکومتی آن حضرت با این که کوفه سابقه بی وفایی داشته است، در جواب باید گفت:

اولاً، اراده الهی به این تعلق گرفته که حکومت جهانی آن حضرت، با مرکزیت کوفه مستقر شود و نهضتی که نوید آن را خاتم الانبیا(ص) و ائمه اطهار(ع) جملگی داده‌ اند و بسیار بر آن تاکید کرده اند، برخی از ناحیه پروردگار مشخص شده که شروع انقلاب آن حضرت از مکه باشد و بعدها مقر حکومت او هم در کوفه باشد.

ثانیاً، بی وفایی مردم کوفه در برهه ای از زمان دلیل نمی شود که آینده ای که معلوم نیست، چه زمانی است باز مردم آن جا متصف به بی وفایی باشند. آینده برای ما معلوم نیست به علاوه اینکه بی وفایی مردم کوفه در زمان امام علی(ع) و امام حسین(ع) باعث بی اعتبار کردن آن سامان نمی شود. چون که در روایاتی از ائمه اطهار(ع) نقل شده که کوفه و اهل آن را مورد مدح قرار می دهند که از آن جمله این روایات است.

عبدالله بن ولید می گوید بر امام صادق(ع) وارد شدیم در زمان مروان آن حضرت به ما فرمود شما از کجایید (اهل کجایید) ما گفتیم: از اهل کوفه. حضرت فرمود: نیست سرزمینی از سرزمین ها و شهری از شهرها که بیشتر از اهل کوفه به ما محبت داشته باشد (یعنی اهل کوفه بیشتر از تمام شهرها به اهل بیت محبّت می‌ ورزند)….(1)

اگر این روایت را خاص آن زمان بدانیم بالاخره این نتیجه را می گیریم که بی وفایی زمان خاصی باعث نمی‌شود که در هر زمان آنها اهل بی وفایی باشند بلکه در زمان امام صادق(ع) مورد مدح آن حضرت قرار می گیرند.

در روایت دیگری از امام صادق(ع) نقل شده که حضرت فرمود:

ولایت ما بر آسمان ها و زمین، کوه ها و شهرها عرضه شد و هیچ کدام ولایت ما را چون اهل کوفه قبول نکردند.(2)

پس با وجود اینکه روایات معلوم می شود بی وفایی گروهی خاصی باعث نمی شود که در تمام زمان ها اهالی یک شهر متهم به بی وفایی گردند. بلکه در هر زمانی باید اهل آن جا را به خصوصه مورد امتحان قرار داد تا معلوم شود آیا مؤمنان راسخی در اهداف خود هستند یا نه.

ثالثاً، مکان کوفه مکان مقدسی است شاید به اعتبار قداستی که دارد خداوند اراده فرموده که مقر حکومتی تنها منجی عالم و یگانه مصلح جهانی در این مکان مقدس باشد (ما که از مصالح و حکمت الهی بی‌خبریم) و این ربطی به وضعیت مردم آن جا ندارد که آیا در تاریخ سابقه خوبی دارند یا ندارند.

روایاتی در این باب وجود دارد که ولایت بر قداست مکان کوفه می باشد از جمله این روایات:

امام صادق(ع) می‌فرماید: کوفه باغی از باغ های بهشت است در آن قبر نوح و ابراهیم و… قبر سید اوصیاء امیر المؤمنین آن جاست.(3)

امام صادق(ع) می‌فرماید: یک درهم انفاق در کوفه مانند 100 درهم انفاق در غیر کوفه به حساب می آید و دو رکعت نماز خواندن در کوفه 100 رکعت به حساب می آید.(4)

رابعاً: حکومت حضرت جهانی است و وقتی مقر حکومت خود را کوفه قرار می‌دهد دیگر اختصاص به مردم آن جا ندارد بلکه مقر حکومتی آن حضرت مربوط به تمام جهان است.

“خداوند از میان سرزمین‌ها چهار تا اختیار فرمود: “والتین و الزیتون و طور سینین و هذا البلد الامین” تین مدینه است و زیتون بیت المقدس، طور سنین کوفه و هذا البلد الامین مکه است. (سفینة البحار، ج 7، ص 543)

برای مطالعه بیشتر به کتاب های زیر مراجعه نمایید:

1. مهدی موعود، مترجم علی دوانی؛

2. الارشاد شیخ مفید.

پی نوشت ها:

1- ر.ک: سفینة البحار، محدث قمی، ج 7، ص 544، به نقل از المناقب، دار الاسو، چ سوم، 1422.

2- ر.ک: همان، ص 546، به نقل از بصائر الدرجات.

3- ر.ک: همان، ص 544، به نقل از فرحة النحری.

4- ر.ک : همان، ص 543، به نقل از کامل الزیارة.