حضرت موسي بن جعفر(عليه السلام) امام گرانقدر، عظيم الشان، كوشاي در عبادت، بلند آوازه در كرامات و معجزه ها، فرو برنده خشم و در گذرنده از مردم و عبد صالح خداست و مردم عراق آن حضرت را «باب الحوائج الي الله» مي خوانند.
لقب «باب الحوائج» حضرت، بيشترين شهرت و گردش در واگويه ها را دارد. عموم مردم و خواص از اهل دانش و ايمان و فرزانگان، معتقدند كه هر گرفتار و غمزده اى آهنگ آن حضرت كند، به يقين خداوند گرفتارى اش را برطرف كرده و غم هاى او را مى زدايد و هر كس به بارگاه ملكوتى او پناه برد به يقين حاجت هاى او برآورده شده، با دلى آرام و رها از داغ گرفتارى هاى روزگار به خانه خود باز مى گردد.
شيعيان آن حضرت، بلكه تمام مسلمانان باهمه گرايش ها و اختلاف طبقه اجتماعى و علمى، به باب الحوائج بودن امام كاظم(عليه السلام) ايمان آورده، آن را مسلّم دانسته اند.
منبع:
پيشوايان هدايت، ج9، ص 40 و 45.