الف – ابزار و شیوه های نبرد در کربلا . برای دریافت پاسخ این پرسش باید راجع به دو مسئله دقت شود . مسئله ابزار و شیوه های نبرد در کربلا شمشیر – سپر – کلاه خود ، نیزه و اسب امکانات هر سلاح یک فرد برای جنگ و ستیز بوده است . و آن چه از گزارشها استفاده می شود این است که در برخی موارد یاران امام حسین ( علیه السلام ) تن به تن می جنگیدند ، گر چه در مواردی هم هجوم جمعی داشته اند . ب ـ شجاعت و نقش محوری آن
ناگفته پیداست شجاعت و دلیری عامل مهم برتری در صحنه کارزار محسوب می شود این اهمیت در کربلا افزونتر است زیرا همانگونه که گفتیم جنگ از نزدیک و تقریباً گاهی تن به تن و با ابزار و اسلحه های مانند شمشیر و نیزه انجام شده که فوق العاده به شجاعت و تبحر نظامی نیازمند است . ممکن است در جنگهای امروز یک فرد ترسو با فشار دادن دکمه بمب یا چگاندن ماشه اسلحه مسلسل چندین نفر را بکشد ولی چنین فردی شاید نتواند چند دقیقه در صحنه ای مثل کربلا حاضر باشد .
مرحوم علامه مطهری (ره) درباره شجاعت و قوت قلب حضرت امام حسین علیه السلام ، نوشته اند ؛ شجاعت و قوت قلبی که اباعبدالله علیه السلام در روز عاشورا از خود نشان داد ، همة[ شجاعان ] را به جرگه فراموشی سپرد . این ، سخن راویان دشمن است : به خدا قسم در شگفت بودم که این چه دلی بود ، چه قوت قلبی بود ؟! یک آدمی که این چنین دل شکسته باشد که در جلوی چشمش تمام اصحاب و اهل بیت و فرزندانش را قطعه قطعه کرده باشند و این چنین قوی القلب باشد من که نظیری برایش سراغ ندارم کسی جرأت نکرد تن به تن با اباعبد الله علیه السلام بجنگد البته چند نفر آمدند جنگیدند ،ولی آمدن همان و از بین رفتن همان ، پسر سعد فریاد کرد : چه می کنید؟ این پسر علی است روح علی در پیکر اوست با او تن به تن نجنگید . (1)
بنابراین با توجه به شجاعت بی مانند حضرت امام حسین (علیه السلام ) که راویان دشمن و عمر سعد نیز به آن اشاره دارند حضرت می توانست بالای بدن بدن افراد حاضر و یا چند دفعه سالم به میدان رفته و سالم بر گردند البته نه کاملاً سالم بلکه با زخمهایی که از دور برایشان وارد می شد . دوباره نقش شجاعت در جنگی که ابزار آن شمشیر و وسائل این گونه است را به یاد آورید که سهم تعیین کننده ای دارد .
منابع :
مطهری ، مرتضی ، مجموعه آثار ، صدرا ، ج 17 ، ص 191 .
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی
ناگفته پیداست شجاعت و دلیری عامل مهم برتری در صحنه کارزار محسوب می شود این اهمیت در کربلا افزونتر است زیرا همانگونه که گفتیم جنگ از نزدیک و تقریباً گاهی تن به تن و با ابزار و اسلحه های مانند شمشیر و نیزه انجام شده که فوق العاده به شجاعت و تبحر نظامی نیازمند است . ممکن است در جنگهای امروز یک فرد ترسو با فشار دادن دکمه بمب یا چگاندن ماشه اسلحه مسلسل چندین نفر را بکشد ولی چنین فردی شاید نتواند چند دقیقه در صحنه ای مثل کربلا حاضر باشد .
مرحوم علامه مطهری (ره) درباره شجاعت و قوت قلب حضرت امام حسین علیه السلام ، نوشته اند ؛ شجاعت و قوت قلبی که اباعبدالله علیه السلام در روز عاشورا از خود نشان داد ، همة[ شجاعان ] را به جرگه فراموشی سپرد . این ، سخن راویان دشمن است : به خدا قسم در شگفت بودم که این چه دلی بود ، چه قوت قلبی بود ؟! یک آدمی که این چنین دل شکسته باشد که در جلوی چشمش تمام اصحاب و اهل بیت و فرزندانش را قطعه قطعه کرده باشند و این چنین قوی القلب باشد من که نظیری برایش سراغ ندارم کسی جرأت نکرد تن به تن با اباعبد الله علیه السلام بجنگد البته چند نفر آمدند جنگیدند ،ولی آمدن همان و از بین رفتن همان ، پسر سعد فریاد کرد : چه می کنید؟ این پسر علی است روح علی در پیکر اوست با او تن به تن نجنگید . (1)
بنابراین با توجه به شجاعت بی مانند حضرت امام حسین (علیه السلام ) که راویان دشمن و عمر سعد نیز به آن اشاره دارند حضرت می توانست بالای بدن بدن افراد حاضر و یا چند دفعه سالم به میدان رفته و سالم بر گردند البته نه کاملاً سالم بلکه با زخمهایی که از دور برایشان وارد می شد . دوباره نقش شجاعت در جنگی که ابزار آن شمشیر و وسائل این گونه است را به یاد آورید که سهم تعیین کننده ای دارد .
منابع :
مطهری ، مرتضی ، مجموعه آثار ، صدرا ، ج 17 ، ص 191 .
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی