چگونه می توان هم یاد مرگ را در ذهن داشت و هم به حیات عادی خود ادامه داد؟

با کمی تأمل و تفکر روشن می شود که یاد مرگ منافاتی با زندگی عادی ندارد، بلکه موجب تحرک و تلاش بیشتر در زندگی می گردد زیرا اگر انسان حقیقت دنیا و حقیقت مرگ و حقیقت آخرت را شناخت می فهمد که خلقت او برای زندگی جاوید در آخرت است ولی همانگونه که آمدن به دنیا بدون گذراندن رحم مادر و رشد جنین ممکن نیست، زندگی در آخرت هم بدون گذر از دنیا میسور نمی باشد و آنچه که موجب عبور انسان از دنیا به عالم برزخ سپس آخرت می شود مرگ است. پس مردن یک پل ارتباطی برای رسیدن به آخرت می باشد. از طرفی هم آخرت جایگاه جزا و ثواب و عقاب است نه جای عمل و این دنیا است که مزرعه آخرت است پس هر چه بیشتر انسان به یاد مرگ، این کانال عبور به سوی آخرت باشد در دار عمل که دنیا باشد بیشتر تلاش می کند و توشه بیشتری برای آن سفر طولانی برمی دارد، کسی که همیشه در ذهن دارد که هفته آینده به یک مسافرت طولانی می رود از هر لحظه اوقات باقی مانده جهت فراهم نمودن وسائل سفر استفاده بهینه می نماید. پس یاد مرگ نه تنها انسان را از زندگی عادی بازنمی دارد بلکه به یک زندگی ایده آل و بهتر از عادی می رساند.
برای آگاهی بیشتر ر.ک: معاد، شهید مطهری.