فرح و شادی حتما برگرفته از معرفت و شناخت است. تفریحی تفریح سالم است که انسان بتواند بعد از تفریحش ،از آن رفتارش دفاع عقلانی داشته باشد. و نسبت به آن کار نقدی نداشته یا از آن پشیمان و سر خورده شود. اینکه می گویند : خنده تلخ من از گریه غم انگیز تر است. گاهی بعضی از به ظاهر تفریحات درون خودشان هزار غم و غصه دارند.

پس تفریح سالم یعنی تفریحی که فرد بر مدار یک آگاهی و شناخت کاری را انجام میدهد. فرد کار کرده و خسته شده، درس خوانده، تحصیل کرده حالا نیاز دارد به یک تغییر ذائقه . انجام دادن یک کارهایی در خارج از کادرهای متداول زندگی اش. چیزهای جدیدی که بتواند این آدم را برگرداند و دوباره روحیات و انگیزه های آن را تجدید بکند. بالاخره انسان موجودی است که ظرفیت هایش رفته رفته رو به گسترش اند، در اوایل کار ظرفیت محدود تری دارد و ممکن است بالاخره سقفش پر شود و حوصله اش تنگ شود.

بنابراین هر کاری که باعث شادی و نشاط انسان می شود تفریح است ولی تفریحی سالم است که اولا هدف مند باشد یعنی لغو و لهو و بیهوده نباشد و ثانیا هدفش معقول و مشروع و قابل دفاع باشد .

تفریحات سالم یعنی چیزی که انسان را آماده بکند برای انجام وظایفش به نحوه احسنت در شرایط بعدی. به همین خاطر تفریح سالم به هیچ وجه درآمیخته با گناه و معصیت و با بی تعهدی و بی مسئولیتی نیست. تفریحات سالم یعنی فرح و شادی که به انسان انرژی بدهد ، به او انگیزه بدهد تا بتواند وظایف دیگرش را بهتر انجام دهد به همین خاطر در روایات داریم که یکی از بهترین تفریحات این است که انسان کارش را درست انجام دهد.

کسی یک روز تعطیل را که پشت سر می گذارد ،هنگام غروب ، مثل خیلی از روزهای جمعه، دلش میگیرد به دلیل این است که آن روز یک تفریح سالمی به نام کار انجام نداده است . یعنی احساس اثر بخشی و سودمندی نکرده است و این انسان را از درون خسته می کند ، انسان مفید همیشه انسان خود ارزشمند تری است. به همین خاطر لهو و لعب خوب نیست .

لهو یعنی بی هدفی لعب یعنی هدف های کوچک، بی هدفی و هدف های کوچک نمیتواند آدم ها را تبدیل به موجوداتی خلاق، طراح ومفید بسازد.

شاید بتوان گفت شنا، کوه نوردی، اسب سواری و تیر اندازی و همچنین معاشرت با دوستان و آشنایان و مهمانی دادن یا رفتن از بهترین تفریحات سالم هستند.

دنیای امروز به این سمت رفته است که پدیده ای به اسم شهر بازی را درست کرده یعنی تفریحات در کنار زندگی آدم هاست در صورتی که در نگاه دینی تفریحات ، درون زندگی ماست اینکه گفتند مومن همیشه شوخ است، همیشه مزاح می کند به دلیل این است که این تفریح و این فرح و این شادی بر اساس یک هدف درون او وجود دارد

شهر بازی محصول دنیای جدید است به دلیل اینکه انسان ها باید روبات باشند و یک کار تکراری را انجام دهند ، خسته می شوند و به معنای منفی اش فرسوده می شوند . این فرسودگی را باید تو شهر بازی هایی که آنجا همه چیز هست و همه چیز مجاز است دوباره برگردانند در صورتی که این هم یک دور باطل است.

به هر حال تفریح سالم یعنی آن اتفاقی که انسان را دوباره سرخط انگیزه هایش ببرد. سر خط خلاقیت هاش ببرد وبه نظر می رسد همیشه به چنین چیزی نیاز داریم .مخصوصا مسئولین آموزش و پرورش که جمعیت بزرگ آموزش و پرورش در اختیارشان است باید شادی را به معنای دقیقش نهادینه کنند . یعنی دانش آموز از کلاس خوشش بیاید این می شود تفریح درست .

البته خوب است که برود پارک ،‌ جنگل و دریا ، ولی درس خواندن هم اگر جزو تفریحاتش بشود ، خیلی خوب خواهد بود. آنوقت منتظر نمی ماند که زنگ مدرسه بخورد. یک کارمند هم همینطور اگر کارش را دوست داشته باشد و تفریحش ،کارش شود ،در حقیقت وقتی به زندگی روزمره می پردازد هم تفریح می کند و شاد است.