کدام مصیبت بزرگتر است شهادت مادر یا فرزند؟

1. چهارده معصوم حقیقت واحدی دارند، به تعبیر دیگر « کلهم نور واحد » هستند، همه آنها جلوه کاملی از صفات الهی اند که هر کدام بنا بر شرایط زمان، بروز و جلوه خاصی داشته اند. اتحاد نوری معصومین علیهم السلام به صراحت در روایات بسیاری وارد شده است، برای مثال: قال الله تعالی: « یا محمد انی خلقتک و خلقت علیاً و فاطمة و الحسن و الحسین و الائمة من ولده نوراً من نوری و عرضت ولایتکم علی اهل السماوات و الارض، فمن قبلها کان عندی من المؤمنین و من جحدها کان عندی من الکافرین یا محمد لو ان عبداً من عبیدی عبدنی حتی ینقطع و یصیر کالشن البالی ثم اتانی جاحدا لولایتکم ما غفرت له حتی یقر بولایتکم …» [1] حدیث فوق از احادیث معراجی است که حق تعالی خطاب به حضرت رسول(ص) می فرماید: ای محمد! من تو و علی، فاطمه، حسن، حسین و ائمه نسل حسین را از نور خود آفریدم و ولایت شما را بر اهل آسمان ها و زمین عرضه داشتم، پس هر کس آن را بپذیرد، در پیشگاه من از مؤمنان به شمار می آید و هر کس آن را انکار کند، نزد من از کافران محسوب می گردد. ای محمد! اگر بنده ای از بندگانم سر بر آستان عبودیت من بساید تا بدانجا که جسمش فرسوده و نزار شود سپس در حالتی نزد من آید که منکر ولایت شما باشد، هرگز او را نخواهم آمرزید تا آن که به ولایت شما اقرار کند….
البته در ضمیر نا آشکار و آشکار هر مؤمنی محبت پیغمبر خدا(ص)، امیرالمؤمنین(ع)، حضرت زهرا(س) و سایر ائمه هدی(ع) هست و همه مؤمنین با یادآوری این مصائب متأثر می شوند، ولی برای بعضی از آنها جریان هایی پیش آمده است که آن جریان ها توانسته لااقل قسمتی از واقعیت آنها را نشان دهد و بارز و ظاهر کند. و الا فرق نمی کند، همه آنها نور واحد هستند. امام حسین علیه السلام در قضایا و مسائل عاشورا از وجود مقدسش آن قدر فضائل ظهور و بروز کرد که امکان ندارد کسی واقعاً مؤمن باشد و در عمق دل و روحش امام حسین علیه السلام را دوست نداشته باشد.
2. طبق روایات زیادی که در بیان مصائب وارده بر معصومین(س) رسیده و طبق زیارات متعدده امام حسین(ع) مانند زیارت عاشورا، زیارت اول و نیمه ماه رجب و…. هیچ مصیبتی به عظمت و بزرگی مصیبت اباعبدالله(ع) و واقعه عاشورا نمی رسد.
از اهتمام سایر ائمه معصومین(ع) بر حفظ و نگهداری و پاس و بزرگ داشتن واقعه عاشورا نیز می توان این نکته را استنباط کرد، اگر چه اهداف واقعی از این برنامه چیز دیگری بوده است.
اما باید توجه داشت که با ظلمی که بر حضرت زهرا(س) روا داشته اند، بذر و تخم همه مظالم، بدی ها و جور و ستم هایی که از این به بعد بر سایر ائمه(ع) و حتی واقعه عاشورا روا داشته شد در همان مصیبت حضرت فاطمه(س) کاشته شد.
برگرفته از پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه
[1] – الدرر النجفیة من الملتقطات الیوسفیة ج 3 ص 347 درة نجفیة فیما ورد فی إمامة الاثنی عشر من طرق أهل السنة ….. ص: 335.