لطفا در پاسخ به مطالب زیر توجه کنید:مطلب اول.در یک نگاه اجمالی، به نظر می رسد مراد پیدا کردن علم و معرفت نسبت به دین، آموزه های دینی و فلسفه ی آنها و به وظایف و حقوق عقلی و شرعی است.
راه کسب این علم و معرفت هم مختلف است گاه از طریق مطالعه و گاه از طریق رفتن به مرکز علمی و دیدن و شنیدن از استاد و گاه از راههای دیگر مانند شنیدن و دیدن از رادیو و تلویزیون است.
این علم و معرفت شخصیت و جنسیت بردار نیست. و هر کس (چه مرد و چه زن – حتی خانه دار-)، در هر موقعیتی و از راهی که امکانش هست می تواند بدان دست یابد، عمل کند، سعادتمند و عاقبت به خیر شود. إن شاء الله
مطلب دوم.
کسب علم و معرفت، افزایش آن و عمل به آن، بر درجات ظاهری و باطنی انسان می افزاید، و اطلاق عناوینی مثل عالم، صالح … را بر دارای علم و عمل به دنبال دارد.
بر اساس فوق امروزه موضوعات و مسائل دینی به اعتبارات گوناگون، ابعاد، رشته ها و سطوح مختلف و تخصصی پیدا کرده و به دانش پژوهان در هر مقطع مدارج و مدارکی را مبنی بر طی کردن مراحلی اعطا می کنند که نشان می دهد فراد دارای آن علم و تخصص است.
حال اگر به فرض کسی به هر طریقی علم و معرفت عمومی یا تخصصی در بخشی از دین را کسب کند عالم است هر چند علی الظاهر مدرک مراکز علمی را ندارد.
مهم در اینجا پیدا کردن علم و معرفت درست و عمل بدان است نه صرف مدرک و درجه.