پرسشگر محترم با سلام و تشکر از ارتباطتان با این مرکز.بایدعرض کرد کلمه«بَغْى» به معناى کوشش و تلاش براى به دست آوردن چیزى است، ولى غالباً به کوشش هایى گفته مى شود که براى غصب حق دیگران است و لذا مفهوم آن غالباً با مفهوم ظلم و ستم مساوى است. اما در ریشه اصلى لغوى آن «درخواست تجاوز و انحراف از خط میانه، و تمایل به افراط و تفریط» ذکر کرده اند؛ خواه به این درخواست جامه عمل پوشیده شود یا نه.در آیه 33 سوره اعراف- قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّیَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالإِثْمَ وَالْبَغْیَ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَأَن تُشْرِکُواْ بِاللّهِ مَا لَمْ یُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَاناً وَأَن تَقُولُواْ عَلَى اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ .روشن است توصیف «بَغْى»، به «غَیْرِ الْحَقّ» از قبیل توضیح و تأکید روى معناى «بَغْى» است.که گاه در «کمیّت» چیزى است و گاه در «کیفیت»؛ و به همین مناسبت غالباً به معناى ظلم و ستم به کار مى رود. گاهى نیز به معناى هر گونه «طلب و تقاضا» هر چند امر خوب و شایسته اى باشد، آمده است.لذا «راغب» در «مفردات»، «بَغْى» را به دو شعبه تقسیم مى کند؛ «ممدوح» و «مذموم» که اولى، تجاوز از حد عدالت، و رسیدن به احسان و ایثار و تجاوز از واجبات و رسیدن به مستحبات است؛ و دومى، تجاوز از حق و تمایل به باطل یا مشتبه است.