کم و زیاد شدن رزق تحت تأثیر عوامل مختلف با تقدیر ارزاق چگونه جمع می‌شود ؟

در قرآن می فرماید هر گاه خداوند روزی را برای بندگانش وسعت بخشد در زمین طغیان و سرکشی و ستم می کنند ولو بسط الله الرزق لعباده لبغوا فی الارض و لذا به مقداری که می خواهد و مصلحت می بیند روزی را نازل می کند و لکن ینزل بقدر ما یشاء (1) او پیمانه و ظرفیت وجودی هر کس را می داند و طبق مصلحت به او روزی می دهد، نه چندان می دهد که طغیان کنند، و نه چندان که از فقر فریادشان بلند شود(2) این یک قاعده کلی است که در آیه بیان شده است اما در آیات دیگری می فرماید کسانی که تنها هدفشان همین زندگی زودگذر دنیای مادی می باشد ما آن مقدار را که بخواهیم به هر کس صلاح بدانیم در همین زندگی زودگذر می دهیم سپس جهنم را برای او قرار خواهیم داد که در آتش آن می سوزد در حالیکه مورد سرزنش و دوری از خداست و آن کس که سرای آخرت را بطلبد و سعی و کوشش کند در حالیکه ایمان داشته باشد سعی و تلاش او از سوی خدا پاداش داده خواهد شد. (3)
قابل توجه آنکه نمی گوید هر کس به دنبال دنیا برود به هر چه بخواهد می رسد بلکه دو قید برای آن قائل می شود، اول اینکه تنها بخشی از آنچه را می خواهد به آن می رسد همان مقداری را که ما بخواهیم ( ما نشاء )
دیگر اینکه همه افراد به همین مقدار هم نمی رسند و نه آنها که می رسند به همه آنچه می خواهند می رسند.
اما آنها که تلاش می کنند و به هیچ نمی رسند ممکن است به دلائل مختلفی باشد یا به خاطر آن است که هنوز امید بیداری و نجاتشان هست و خدا به آنها محبت می کند و یا به خاطر آن است که اگر به جایی برسند آنچنان طغیان می کنند که عرصه را بر خلق خدا تنگ می نمایند .
در اینجا ممکن است این توهم پیش آید که نعمتهای دنیا تنها سهم دنیاپرستان خواهد شد و آخرت طلبان از آن محروم می گردند، آیه بعد به این توهم پاسخ می گوید که ما هر یک از این گروه و آن گروه را از ؟؟؟؟؟؟؟؟؟ خود بهره می دهیم و امداد می کنیم (کلا نمد هولاء و هولاء من عطا ربک) (4) چرا که بخشش پروردگار از هیچ کس ممنوع نیست و گبر و ترسا و مومن و مسلم همه از خوان نعمتش وظیفه می خورند ( وما کان عطاء ربک محظورا) (5)
علل دیگری نیز در ارتباط با وسعت روزی برای بعضی افراد می تواند وجود داشته باشد مثل اینکه گاه گسترش روزی وسیله ای است برای امتحان و آزمایش چرا که همه انسانها باید در این جهان آزمایش شوند و گروهی نیز با ثروت آزمایش می شوند.
و گاه به خاطر این است که هم خودشان و هم انسانهای دیگر بدانند که ثروت خوشبختی نمی آورد شاید راه را پیدا کنند و به سوی خدا بازگردند هم اکنون جامعه هایی را می بینیم که غرق انواع نعمتند و در عین حال گرفتار انواع مصائب و بدبختیها می باشند ناامنی، کشتار، آلودگی فراوان اخلاقی، اضطراب و انواع نگرانیها جسم و روح آنها را فرا گرفته است.
گاهی نیز ثروت بی حساب یک مجازات الهی است که خدا بعضی را گرفتار آن می سازد، دورنمای زندگیشان دل انگیز اما اگر از نزدیک نگاه کنیم می بینیم از خودشان بدبخت تر خودشانند.
البته مفهوم این سخنان این نیست که هر گاه انسان فقیر و محروم است نباید دست و پایی برای وسعت روزی کند به احتمال اینکه خدا مصلحت را در این دانسته است باید توجه داشت که گاهی که کمی روزی به خاطر تنبلی خود انسان است این کمبودها و محرومیت ها به خواست حتمی خداوند نیست بلکه نتیجه اعمال اوست که دامنگیرش شده و اسلام براساس اصل سعی و کوشش که هم در آیات قرآن منعکس است و هم در سنت پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه هدی علیهم اسلام است همه را دعوت به تلاش و جهاد کرده است ولی هر گاه انسان نهایت تلاش خود را به کار گرفت و درعین حال درها به روی او بسته شد باید بداند در این امر یک مصلحتی بوده بیتابی نکند مأیوس نشود و زبان به کفر نگشاید و به تلاش خود ادامه دهد و تسلیم رضای الهی نیز باشد (6)
البته فراموش نکنیم که با ارزش ترین نعمتها نعمت هدایت و رشدیافتگی است که توسط اولیاء الهی و ائمه اطهار صورت می گیرد و بهتر است ما با تقویت ایمان مان بهره بیشتری از این نعمت دست پیدا کنیم اما اگر می خواهید در کنار تلاش و کوشش خود اگر مصلحت خدا باشد از نعمت فراوانتری برخوردار شوید دعایی که از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) آمده را بخوانید.
استغفرالله الذی لااله الا هوالحی القیوم الرحمن الرحیم بدیع السموات و الارض من جمیع ظلمی و جرمی و اسرافی علی نفسی و اتوب الیه
در روایت آمده دعای مذکور را دو ماه پیاپی هر روز چهارصد مرتبه بخوانید که یا خدا علم بسیار و یا مال بسیار به شما کرامت می کند (7)
در پایان بهتر است نظر یک ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟/ مشاوره شغلی را در ارتباط با زیادی مال بدانیم در آمد بیشتر پاسخ اغلب نگرانیهای مردم نیست در واقع دیده ایم که درآمد بیشتر یعنی مصر و خرج بیشتر و در نتیجه دردسر بیشتر آنچه باعث نگرانی اغلب مردم می‌شود این نیست که پول کافی ندارند بلکه اینست که نمی دانند پولی که دارند چگونه خرج کنند.(8)
منابع و مآخذ:
1- قرآن کریم ، مبارکه شوری، آیه 27
2- تفسیر نمونه، محقق استاد ناصر مکارم شیرازی، ج20، ص 432
3- قرآن کریم مبارکه اسراء آیات 18-19
4- همان مأخذ آیه 20
5- تفسیر نمونه زیر نظر استاد محقق ناصر مکارم شیرازی ج 12، ص 63 -66 ( با اندکی حذف)
6- همان مإخذ، ج 20 ، ص 433-434
7- کلیات مفاتیح الجنان، حاج شیخ عباس قمی، ص 1138
8- آیین زندگی دیل کارنگی، ترجمه پروین قائمی ریحانه جعفری ص 284
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی