گفتگوی نشریه امیدایران با وکیل محمدرضا سعادتی/ ۱۳۵۸

لاهیجی: اصولا یکی از تأسف های عمیق من اینست که این دادگاههای انقلابی که برای رسیدگی به اتهامات جنایتکاران رژیم شاهنشاهی تشکیل شده، حالا بخواهد به اتهامات قربانیان رژیم شاهنشاهی هم رسیدگی کند.

من واقعا از این موضوع متأسفم  و طی تلگرامی که به آقای دادستان انقلاب و آقای وزیر دادگستری کردم، شدیدا به این موضوع اعتراض کردم.

حدود یکماه قبل، یک لایحه ی قانونی به تصویب رسید که در دادگستری دادگاههای فوق العاده تشکیل شده است برای جرائم “ضد انقلابی”. بنابراین اگر کسی بعد از انقلاب مرتکب عملی شد که با توجه به تعاریف این قانون ، این عمل را بشود ضدانقلابی تلقی کرد، باید در این دادگاهها به این اتهام رسیدگی شود. بهمین دلیل یکی از اولین تقاضاهای من این بود که پرونده ی آقای سعادتی را با دقت مطالعه کنم. یعنی کسیکه هفت سال در زندانهای شاه بوده و شدیدترین شکنجه ها را کشیده و بر اثر کوشش و مبارزات پیگیر مردم ایران بعنوان یکی از ثمرات انقلاب ایران از سیاهچال های رژیم شاه خلاص شده است.

این تأسفبار است که الان چنین شخصی بعنوان یک فرد “ضد انقلابی” در همان دادگاههایی محاکمه شود که قاتلها، شکنجه گران و فاسدهای رژیم شاهنشاهی در همان دادگاه محاکمه شده اند. این عملی است فوق العاده غیر عادلانه.

از طرفی دیگر، من به هیچوجه فرصت مطالعه ی پرونده و ملاقات با سعادتی را نداشتم و البته خوشحالم که به اعتراضات من توجه شد و محاکمه ایشان عقب افتاد. البته هنوز اعلام نکردند که این محاکمه کی خواهد بود. چند روز قبل ایشان را از زندان به بیمارستان منتقل کردند، پزشکی که ایشان را معاینه کرده گفته است: بفرض هم که ایشان اعتصاب غذایش را بشکند، حداقل یک هفته وقت لازم است که این آدم بتواند روی پای خودش بایستد. در این شرایط احضار چنین آدمی به دادگاه یک امر فوق العاده ظالمانه و غیر قابل قبول است.

امیدوارم که محاکمه ی سعادتی در شرایطی واقعا بی طرفانه برگزار شود، اتهام او توسط افرادی صالح و بی طرف مورد داوری قرار بگیرد، چون این اتهام تنها متوجه سعادتی نیست. او بعنوان نماینده ی یکی از فعالترین و مبارزترین گروههای سیاسی ایران یعنی سازمان مجاهدین خلق ایران و در مقام انجام وظیفه بازداشت شد.

اگر سعادتی به دادگاه خوانده و محاکمه بشود در واقع سازمان مجاهدین خلق ایران به دادگاه فراخوانده شده است. مبارزات این سازمان، قربانیهایی که داده اند، خونهایی که برای انقلاب ایران ظرف ده سال داده اند، این وظیفه را برای فرد فرد ملت ما و برای تمام مسئولان امر ، برای دولت، برای رهبری انقلاب بوجود میاورد که برای حفظ حیثیت این سازمان و برای حرمت خونهایی که در پای نهال آزادی و انقلاب ایران ریخته اند این محاکمه در شرایطی عادلانه و بی طرفانه برگزار شود.

من بعنوان یک وکیل دادگستری چیزی بیش از این نمیخواهم. من اعتقاد به بی گناهی موکلم دارم. ولی از حالا باز هم درباره او پیش داوری نمیکنم. این را میگذارم به قضاوت قضات دادگاه. مشروط بر اینکه دادگاه با رعایت قانون و عدل و انصاف تشکیل بشود.

این دادگاه باید علنی باشد. جریان دادگاه به اطلاع مردم ایران برسد. چون اعتقاد دارم این محاکمه یکی از بزرگترین محاکمات تاریخی ایران خواهد بود و در متن تاریخ ثبت خواهد شد.من بنوبه خودم برای رسیدن به این مقصود و تحقق این هدف از هیچ کوششی فروگذار نخواهم کرد.

لاهیجی: به هیچ وجه! من اولین خواسته ام این بوده است که پرونده به دادگستری برود و در دادگستری به آن رسیدگی شود.

لاهیجی: عرض کردم، سعادتی در بیمارستان بستری بود و تقریبا در حالت بیهوشی بوده است. بنابراین در این شرایط چطور میتواند اعلام کند که به دادگاه می آید یا نه، ولی قبل از آن کتبا اعلام کرده بود که به چنین دادگاهی نمی آید و نخواهد آمد و تا زمانیکه پرونده اش به دادگستری فرستاده نشود، یقینا در دادگاه حاضر نخواهد شد و در این محاکمه شرکت نخواهد کرد.

لاهیجی: من ظرف یکماه و نیم اول انقلاب(اسفندو فروردین58) سه بار زندان قصر را بازدید کردم و بار آخر سه نفر از حقوقدانان خارجی هم با من بودند. با بیش از هفتصد زندانی صحبت کردم، مطلقا مسئله ی شکنجه مطرح نبود. ولی کسانی بودند که از نحواه بازداشت توسط کمیته ها شکایت داشتند. آخرین دیدار من در فروردین بود و از آن به بعد هیچ اطلاعی ندارم.

لاهیجی: من هنوز با سعادتی ملاقات نکردم. ولی خانم ایشان مصرا اعتقاد دارد که او شکنجه شده است. پزشک قانونی هم که حدودا دو هفته ی پیش سعادتی را ملاقات کرده آثار شکنجه را بر بدن ایشان تأیید کرده است. امیدوارم با ایشان ملاقات کنم و در این صورت اولین سوالم از ایشان همین خواهد بود. چون این موضوع ارتباط مستقیم در نحوه ی دفاع من و نحوه ی مدافعات در دادگاه دارد.