به طور کلی مفسرین مراد از آیه را گناهی دانسته اند که مشرکان به پیامبر نسبت می دادند. علامه طباطبایی(ره) در تفسیر شریف المیزان می فرمایند: منظور از «ذنب» در این جا گناه اصطلاحی؛ یعنی مخالفت اوامر مولوی الهی نیست زیرا اگر گناه شرعی باشد بخشش آن چه ارتباطی با پیروزی دارد؟ بلکه مراد از «ذنب» در این جا معنی لغوی است و آن وقتی است که انسان کاری کند که نتیجه نامطلوبی در پی آورد و چون پیامبر برای توحید قیام کرد و در برابر شرک و بت پرستی ایستاد این حرکت پیامبر نزد کفار و مشرکان ذنب و گناه بزرگ پیامبر(ص) به حساب می آمد و جنگ و نبردهایی که در این زمینه پدید آمد همه را بر گردن پیامبر می نهاده و کمر همت به نابودی آن حضرت بسته بودند.

از طرف دیگر معنای «مغفرت» پوشاندن اثر نامطلوب است و خداوند با پیروزی آن حضرت اثر آنچه در ذهن کفار بود که نام پیامبر را محو کنند از بین برد و شوکت و سرافرازی را به ارمغان آورد.

برای آگاهی بیشتر ر . ک : ترجمه تفسیر المیزان ج 18 ص 377 – تفسیر نمونه ج 22 ص 18.