این مایع در حالت طبیعی در دو حفرهی بالونی قرار دارد و از طریق آن درک وضعیت سر ممکن میشود. گیرندههای موجود در گوش داخلی که حساس به حرکت هستند،از حرکت این مایع پیامهایی را دریافت و به مغز انتقال میدهند.
افزایش حجم مایع آندولنف که همان بیماری منیر است، سبب فشار گوش میشود و نوعی خروج از تعادل یا احساس سرگیجه را رقم میزند. شدت فشار گوش ممکن است به پردهی گوش هم آسیب برساند و مشکلات شنوایی ایجاد کند. فشار گوش معمولا در سنین بین ۴۰ تا ۶۰ سال بروز پیدا میکند. علت وقوع سندروم منیر یا فشار گوش به قطعیت روشن نیست.
اما برخی علل را برای آن برشمردهاند که شایعترین آنها این موارد هستند:
آلرژی: انواع گوناگون آلرژی میتواند سبب فشار گوش شود و بیمار را در حفظ تعادل دچار مشکل کند.
میگرن: ابتلا به فشار گوش بالا در بیماران میگرنی شایع است و گمان میرود ارتباطی میان این دو بیماری وجود داشته باشد.
قندخون: تحقیقات نشان داده که قند خون با منیر مرتبط است که آن را در جای خود توضیح خواهیم داد.
عفونت: معاینات داخلی باید جهت بررسی سلامت گوش انجام شود. اگر گوش دچار عفونت شده باشد، باید خیلی زود با کمک آنتی بیوتیک تجویز شده توسط پزشک، آن را درمان کرد تا خطرات جدیتری بیمار را تهدید نکند.
ضربه: گاهی در اثر تصادفات یا ضربههای دیگر، افراد دچار بیماری منیر و فشار گوش میشوند.
استرس: فشار عصبی از جمله اضطراب و استرس میتواند زمینهساز مشکل فشار گوش بالا باشد.
یک دستور دارویی برای بهبود این مشکل:
قرص بتاهیستین ۸ میلیگرم، حتما حتما خارجی به نام برند betaserc, هر ۸ ساعت یک عدد مصرف شود.
قرص دیمن هیدرینات ۵۰ میلیگرم، هر ۸ ساعت یک عدد، فعلا هر دو با هم استفاده بشن، پس از بهبودی فقط betaserc ادامه داده شود.
برای کنترل تهوع همچنین یک ورق قرص Demitron، چهار میلیگرم تهیه بشه و استفاده بشه یک عدد.