عصراسلام: اما دوگانه یاد شده که یک سوی آن علی لاریجانی، اصولگرای سنتی قرار دارد و سوی دیگر ابراهیم رئیسی، با چند ویژگی تکراری روبروست. آقای رئیسی علی رقم همه حمایتها و تلاشهای شورای ائتلاف و اصولگرایان خود را مستقل خواند تا وامدار هیچ گروهی نباشد و آقای لاریجانی هم به شکلی مستقیم و البته با ظرایف خاص خود مقابل هر دوجناح کشور مواضعش را روشن ساخت. اما از همان لحظه ثبت نام جریانات سیاسی کشور و البته بیشتر اصولگرایان روند بگم بگم معروف خود را آغاز کردهاند.
روندی که پیش بینی میشود با حضور برخی داوطلبان اصولگرا و سوابق آنها روندی روبه رشد داشته باشد همانگونه که در ۷۶، ۸۴ و ۹۲ تجربه شد. به نظر میرسد اگر دو جریان سیاسی کشور ماهیت و وجود شورای نگهبان را قبول دارند تایید صلاحیت را بر مبنای نتایج این شورا کافی بدانند و به جای افشاگریها وزن اصلی کار خود را در به چالش کشیدن و نقد بر نامهها، تیمهای کاری، ضمانت اجرای برنامه ها و تطبیق آن با برنامههای کشور و شرایط موجود قرار دهند تا اگر قرار است انتخاب اصلحی باشد به جای موج سواری پوپولیستی بر اساس برنامه ها وکاراییها باشد.
ظاهرا بسیاری از آقایان که انتخابات آمریکا و مدلهای مناظرات و کمپین های آن را الگو قرار میدهند. فقط جمله معروف «شات اپ من » را شنیدهاند و دعواهای جدی برنامهها را ندیدهاند. دو قطبی سازی بگم بگم باید جای خود را به دو یا چند قطبی برنامهها وتواناییهای اجرایی دهد. در غیر اینصورت به جای انتخاب اصلح شاهد انتخاب بهترین تهمت زننده و موج ساز خواهیم بود و چه بسا از دل دعوای رییسی – لاریجانی احمدی نژاد دیگری سر برآورد.
محمدرضا زمردیان