عصراسلام: در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۶۶، نیروهای ایران طی عملیات والفجر۱۰، توانستند شهر حلبجة را به تصرف خود درآورند. به دلیل توحشات حزب بعث علیه کردها، آنها از ورود نیروهای ایرانی به حلبجه استقبال کرده و با ایرانیها همکاری کردند.
صدام این عمل را خیانت دانست و به علی شیمیایی، برادر خود، دستور داد که به این مناطق حمله شیمیایی کند. دلیل خشم صدام تنها همکاری کردها نبود. صدام با احتساب اینکه ایران در جبهه جنوب درگیر است، از مرزهای غربی غافل گردیده بود و ایران در این عملیات، توانست ضربات مهلک و اساسیای را به نیروهای عراق وارد کند.
پیش از حملات شیمیایی، شهر به مدت ۲ روز با بمبهای متعارف بمباران شد. ظاهراً هدف این بوده که شیشه ساختمانها بشکند تا کمترین مقاومت در برابر گازهای سمی وجود داشته باشد. این حمله ۴۸ ساعت بعد از تصرف حلبجه به دست ایران صورت گرفت.
در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۶۶، در ساعات اولیه صبح حمله صورت گرفت. عکسهایی که پس از این کشتار وحشیانه ثبت شده نشان میدهد که بسیاری از مردم، فرصت فرار کردن نداشتهاند و به محض استنشاق، دچار مرگ آنی شدهاند. این حمله بین ۳۲۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر کشته داشته و ۷۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ نفر را زخمی کرد که اکثر این زخمیها از غیرنظامیان بودند.
همچنین صدها تن دیگر، بر اثر عواقب، بیماریهه و نقص جسم در هنگام تولد در سالیان پس از حمله کشته شدند. ساعاتی پس از حمله، نیروهای ایرانی با حضور در محل، به کمک تجهیزات نظامی، اقدام به انتقال مجروحان به داخل خاک ایران کردند و نیز، ۳۶ ساعت پس از حمله، اقدام به پاکسازی منطقه از اثرات باقیمانده بمبهای شیمیایی کردند. گازهای استفاده شده گازهای اعصاب، سارین، تابون و خردل بود.
پس از گذشت بیش از ۱۰ روز، رسانههای غربی اقدام به پوشش ایم این جنایت علیه بشریت کردند. هیچ کشور غربیای این اقدام وحشیانه را محکوم نکرد و سازمان ملل، تنها به ابراز نگرانی از شرایط منطقه و دعوت طرفین به خویشتنداری کرد.
پس از مراقبتهای درمانی ایران از مجروحین، آلمان اعلام کرد که به منظور مطالعه بالینی و بررسی اثرات پسین حملات شیمیایی، حاضر به پذیرش بازماندگان این جنایت است. آلمان هیچگاه بابت فروش تسلیحات شیمیایی به یک حکومت مستبد و دیوانه، محکوم نشد.
امروزه، یادمانی برای گرامیداشت یاد قربانیان این حادثه دهشتناک بشری، در روستای حلبجه برپا شده است. گلدان حاوی این گیاه، باقیمانده یکی از بمبهای استفاده شده علیه مردم حلبجه است.
مطالب گردآوری شده از منابع مختلف است.
ابوالفوارس