شبهه تحریف در قرآن هنگام علامتگذاری اولیه
۱۳۹۲/۰۸/۱۰
–
۳۷۱ بازدید
تا اواخر قرن سوم خط کوفی در جهان اسلام رایج بود. این خط اصلا نقطه نداشت. بنابراین بین «ب » ، «ت » ، «ث » ، یا «س » و «ش » یا «ط » و «ظ » یا «ص » و «ض » یا «د» و «ذ» هیچ تفاوتی وجود نداشت. این خط تشدید هم نداشت. بنابراین بین حرف مشدد و غیر مشدد هم تفاوتی وجود نداشت. وقتی خواستند قرآن را از خط کوفی به خط عربی کنونی بنویسند، باید قرآن کوفی را بی کم و کاست و اضافه به خط عربی تبدیل می کردند، اما از کجا که «س » به جای «ش » نوشته نشده یا «ش » به جای «س » نوشته نشده باشد. شاید این آوانویسی جدید قرآنی در قرآن یک سلسله نادرستی های آوانویسی ناآگاهانه ناخواسته را وارد کرده باشد
پشتوانه خط در هر دوره از آن وجود قرّاء و حفّاظ قرآن و رواج قرائت مشهور و حفظ قرآن بین مردم در مدارس علمیه و غیر مدارس بوده و است که تواتر ایجاد کرده و جلو اشتباه در نگارش حروف و کلمات را گرفته است. علاوه بر این تا پایان قرن سوم وجود و حضور معصوم(علیه السلام) در بدنه جامعه اسلامی احتمال هر گونه دست برد و اشتباه مؤثر را از این ناحیه خنثی کرده است.