وجود،حیات و بقاء مخلوقات به خصوص انسان نشان از فضل خدا است.
از دوره جنینی و بعد از آن اعطاء انواع و اقسام نعمتها و روزیها با واسطه یا بی واسطه بر زن و مرد و دختر و پسر، بهترین دلیل و گواه است بر فضل بی انتهاء الهی.    
و در مورد مجردانی هم که نیاز به ازداوج داشته و ترس در خود آنها یا بزرگانشان از مسائل مالی است، اگر بخواهند به دستور الهی و سنت و سیره پیامبر(ص) و ائمه(ع) ازدواج کنند و به نکاح هم در آیند، خداوند به فضل و کرمش وسعت روزی داده و غنی می کند.
جمله إِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ در آیه وعده جمیل و نیکویى است که خداى تعالى داده، مبنى بر اینکه از فقر نترسند که خدا ایشان(نیازمندان به ازداوج) را بى نیاز مى کند و وسعت رزق مى دهد، و آن را با جمله وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِیمٌ تاکید کرده است.
قدرت خداوند آن چنان وسیع است که پهنه عالم هستى را فرا گرفته، و علم او چنان گسترده است که از نیات همه کس مخصوصا آنها که به نیت حفظ عفت و پاکدامنى اقدام به ازدواج مى کنند آگاه است، و همه را مشمول فضل و کرم خود قرار خواهد داد.
باید دانست که رزق هر کس تابع صلاحیت او است، هر چه بیشتر بیشتر، البته به شرطى که مشیت خدا هم به آن تعلق گرفته باشد.
و باید دانست که رزق و روزی چه مادی و چه معنوی دو حالت دارد غیر مشروط و مشروط، غیر مشروط آن است که متکی به برنامه ریزی، تلاش … ما نیست و مشروط آن است که متکی به برنامه ریزی، تلاش، توکل، توسل … ما است.
و ظاهر در آیه هر دو مراد است، و در هر دو صلاحیت افراد در توسعه و ضیق روزی مادی و معنوی دخیل است، و به هر کس خداوند به اندازه صلاحیتش روزی مادی و معنوی می دهد. و مصادیق خارجی زیادی در جامعه بیانگر هر دو است.
جهت اطلاع بیشتر ر. ک:
– ترجمه المیزان، ج 15، ص 157.
– تفسیر نمونه، ج 14، ص 458.