حدیث مورد سوال در ارشاد القلوب دیلمی به شکل ذیل آمده است :
وَ عَنِ النَّبِیِّ ص  … وَ مَنْ کَانَ لِأَخِیهِ الْمُسْلِمِ فِی قَلْبِهِ مَوَدَّةٌ وَ لَمْ یُعْلِمْهُ فَقَدْ خَانَه . (إرشاد القلوب إلى الصواب (للدیلمی)، ج 1، ص: 186).
هر کس که در دلش دوستى برادر مؤمنش باشد و او را آگاه نکند مسلم خیانت باو کرده.
روایات دیگری نیز در این باره در کتاب کافی ذیل بابی با همین عنوان  وارد شده که می تواند به فهم این روایت کمک کند :

بَابُ إِخْبَارِ الرَّجُلِ أَخَاهُ بِحُبِّهِ

1- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَرَ بْنِ أُذَیْنَةَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ نَصْرِ بْنِ قَابُوسَ قَالَ قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِذَا أَحْبَبْتَ أَحَداً مِنْ إِخْوَانِکَ فَأَعْلِمْهُ ذَلِکَ فَإِنَّ إِبْرَاهِیمَ ع قَالَ رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِ الْمَوْتى قالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلى وَ لکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِی «1» .

2- أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى جَمِیعاً عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِذَا أَحْبَبْتَ رَجُلًا فَأَخْبِرْهُ بِذَلِکَ فَإِنَّهُ أَثْبَتُ لِلْمَوَدَّةِ بَیْنَکُمَا.

(باب خبر دادن فرد برادرش را به این که او را دوست دارد)
1- نصر بن قابوس گوید: حضرت صادق علیه السلام بمن فرمود: هر گاه یکى از برادران (دینى) خود را دوست داشتى بآن آگاهش کن، زیرا ابراهیم علیه السلام عرضکرد: «بار پروردگارا بمن بنما که چگونه مرده ها را زنده میکنى فرمود مگر ایمان نیاورده اى گفت چرا و لیکن براى اینکه دلم مطمئن شود» (سوره بقره آیه 260).

شرح

– مجلسى (ره) گوید: این روایت مطابق است با آنچه در عیون در تفسیر این آیه وارد شده که مقصود اطمینان یافتن بمقام دوستى است (پایان کلام مجلسى (ره) ولى ظاهر اینست که مقصود همان اطمینان یافتن بزنده کردن مردگان و حشر آنان بوده، و استشهاد حضرت علیه السّلام فقط از این نظر است که براى انسان خوب است در هر کارى اگر چه یقین بدان هم داشته باو نشان دهند و آگاهش سازند، و چنانچه در روایت عیون نیز تصریحى بدان شده باشد ولى این حدیث را نمى توان صریح در این معنى و مطابق با آن دانست و چنانچه این معنى که گفته شد هم نپذیرید ما گوئیم که حدیث از این جهت اجمال دارد و نمیتوان در آن معنى هم بدان استدلال کرد و تأیید آن حدیث قرار داد.

2- حضرت صادق علیه السّلام فرمود: هر گاه مردى را دوست داشتى او را بدان آگاهش ساز، زیرا که آن دوستى میان شما را پابرجاتر کند.
با توجه به روایات یاد شده و برخی روایات دیگر که فایده این کار را پا برجاتر شدن مودت بیان می کند به نظر می رسد شاید وجه خیانت این باشد که اعلام نکردن محبت موجب کم رنگ شدن دوستی می شود و از آنجا که سبب آن اعلام نکردن است  و با یک اعلام ساده می توان جلوی آنرا گرفت، اعلام نکردن نوعی خیانت محسوب شده است .