بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در جمع فرماندهان سپاه و خصوصا نکته‌ای که ایشان در باب «نرمش قهرمانانه» بیان داشتند موجب تحلیل‌ها و بحث‌های مختلف سیاسی شده است و برداشت‌های مختلفی از این بیان ایشان صورت گرفته است که برخی به صواب نزدیک‌تر و برخی از مفهوم اصلی سخن ایشان دورتر است. از این رو به نظر می‌رسد که شایسته است نگاهی دقیق‌تر و بهتر به بیانات و سخنان ایشان داشته باشیم تا به مفهوم مورد نظر مقام معظم رهبری نزدیک‌تر شویم.

محورهای اصلی سخنان رهبری

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در این دیدار یک مجموعه منسجم و مرتبط به هم بود که با دقت فراوان بیان شده است و از این رو شایسته است که با دقت فراوان نیز مورد تحلیل و تفسیر قرار گیرد و در تقدم و تاخرهای کلام ایشان دقت شود.

اگر بخواهیم فرازها و محورهای اصلی سخنان ایشان در این جمع مهم را مورد توجه قرار دهیم باید بیان داشت که این سخنان شامل بخش‌های زیر بود:

1- تحلیلی از نقش امام رضا علیه السلام در برابر دستگاه ظالم بنی‌عباس

2- درس گرفتن از عمل امام رضا علیه اسلام در برنامه ریزی بلند مدت و وظیفه سپاه و شباهت آن به موضع امام رضا علیه السلام در این بخش

3- نگاهی به کارنامه سپاه در طول دوران پس از انقلاب

4- ضرورت انقلابی زیستن و انقلابی ماندن و مخالفت با این توجیه که دنیا تغییر کرده است

5- تبیین رابطه سپاه و سیاست

6- تبیین منطق انقلاب اسلامی مبنی بر ظالم و مظلوم نشدن

7- تبیین علت دشمنی دشمنان با انقلاب اسلامی و امام خمینی رحمت الله علیه

8- برنامه مداوم مستکبرین در گسترش جنگ، فساد و فقر

9- تبیین موضع جمهوری اسلامی در مساله هسته‌اى

10- اعلام موافقت با حرکتهاى صحیح و منطقى دیپلماسى و مساله «نرمش قهرمانانه» و شرط اساسی آن

11- تاکید بر آینده‌ى روشن انقلاب اسلامى

12- استدلال بر این که آینده روشن انقلاب اسلامی امری حقیقی و قطعی است.

آنچه ذکر شد 12 فراز و محور اصلی بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی است که تقریبا با همین سیر و با دقت هر چه تمامتر بیان شده است. (به خوانندگان گرامی توصیه اکید می‌شود که متن کامل این بیانات را در این آدرس مطالعه نمایند:)

در این میانه شاهد آن هستیم که برخی از این سخنان مفصل و بیانات واضح ارائه شده در آن فقط به بحث نرمش قهرمانانه پرداخته و آن را شاهدی بر مساله صلح امام حسن علیه السلام می‌گیرند و تصور می‌کنند که از این طریق رهبر معظم انقلاب در لفافه بیان کرده‌اند که اوضاع کشور ما مانند زمان صلح امام حسن علیه السلام است.

این تصور تصوری غلط و نابجاست. البته صلح امام حسن علیه السلام امری در جای خود حق و قابل قبول بوده و هست و وظیفه‌ای بوده است که امام معصوم علیه آلاف التحیه و الثناء انجام داده‌اند و گردی هم بر دامن آن نمی‌نشیند. اما نکته این‌جاست که مساله امروز کشور ما مساله صلح امام حسن علیه السلام نیست.

شاهد این مدعا همین بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی است که در آن بر سیاست امام رضا علیه السلام به عنوان یک الگوی عملی و پیش روی ما تاکید کرده است و نیز این که ایشان به صراحت بر آینده روشن انقلاب اسلامی تاکید کرده‌اند و این آینده روشن را مستدل و با بیان دلایل آن ذکر کرده‌اند و تاکید کرده‌اند که این یک سخن سطحی و بیان یک آرزو نیست بلکه سخنی از سر استدلال و با بیان منطقی است.

ایشان در استدلال بر این آینده روشن انقلاب اسلامی خاطر نشان ساختند: “به نظر بنده، آینده، آینده‌ى روشنى است براى انقلاب اسلامى؛ نه به معناى یک دل‌خوش‌کُنَک، بلکه به معناى ملاحظه‌ى همه‌ى آنچه که جلو چشم ما است. دو استدلال را اینجا انسان نگاه کند: یک استدلال، استدلال تجربه است؛ خب، ما از چه وضعیّتى در اوائل انقلاب، از لحاظ فقر نیروى انسانى، فقر نیروى مادّى، فقر سلاح، فقر تجربه‌ى مدیریّتى و فقرهاى گوناگون دیگر، امروز به چه وضعیّتى رسیدیم؛ غناى نیروى انسانى، غناى مادّى، غناى علمى، غناى سیاسى، غناى آبرو و حیثیّت بین‌المللى…یک استدلال دیگر این است که ما داریم با منطق پیش میرویم، با محاسبه‌ى علمى پیش میرویم؛ طرف مقابل ما دچار ضعفهاى روزافزون و تناقضهاى درونى است به‌خاطر غلطِ فاحش بودنِ ساختِ درونى آن تمدّن؛ آنها دارند عقب‌نشینى میکنند – البتّه لازم نیست به این عقب‌نشینى اعتراف کرده باشند یا به طور محسوس و واضحى در حرفهاى آنها دیده بشود – واقع قضیّه این است، حقیقت قضیّه این است. وقتى یک ملّتى با محاسبه‌ى درست، با پیداکردن نقطه‌ى صحیح کار، کار را پیش میبرد، قطعاً به نتایج مطلوب خواهد رسید. ما گفته‌ایم «ساخت درونى نظام» باید استحکام پیدا کند؛ ما گفته‌ایم «علم» بایستى رشد پیدا کند؛ ما گفته‌ایم «تولید داخلى» بایستى اساس کار باشد؛ ما گفته‌ایم «نگاه خوشبینانه به استعداد بومى کشور» بایستى جدّى باشد، استعدادها پرورش پیدا کند؛ اینها پایه‌هاى اصلى کار است. وقتى کشورى با تکیه‌ى به استعدادهاى درونى، با تکیه‌ى به ابتکار نیروى انسانى خود، با تکیه‌ى به علم و دانش خود، با تکیه‌ى به ایمان خود و با اتّحاد حرکت میکند، قطعاً به نتایج مطلوب خواهد رسید”.

مقام معظم رهبری همچنین در دیدار با مسئولان وزارت‌ امور خارجه‌ و نمایندگان‌ سیاسی‌ جمهوری‌ اسلامی‌ ایران درباره ضرورت پرهیز از حالت دفاعى در مسائل سیاسى به عنوان یکى از ویژگی‌هاى روحیه انقلابى تأکید کرده و می‌فرمایند:” نمایندگان سیاسى جمهورى اسلامى ایران در جهان باید تیزتر از شمشیر، نرم‌تر از حریر و سخت‌تر از سنگ و پولاد باشند. عرصه سیاست خارجى میدان نرمشهاى قهرمانانه است، اما نرمشى که در برابر دشمن تیز باشد. بنا بر این دیپلماتهاى ما باید در مواضع اصولى خود مستحکم بایستند و استقامت و پایمردى حضرت امام خمینى (رض) را الگوى خود قرار دهند.”

مقام معظم رهبرى روحیه تسلیم ناپذیرى حضرت امام خمینى (رض) را موجب نجات کشور، ملت و انقلاب اسلامى دانستند و فرمودند: کسانى که امام را قبول دارند باید شکر گزار او باشند و کسانى که با انقلاب دشمنى مى‌ورزند اما ایران را قبول دارند باید خاک پاى امام را توتیاى چشمشان کنند و خود را وامدار او بدانند زیرا استقامت و پایمردى امام (رض) بود که موجب شد که ایران بماند و تجزیه نشود.”

از این رو باید توجه داشت که با بیانی که رهبر معظم انقلاب اسلامی داشته‌اند نمی‌توان برداشت‌های غلط برخی جریان‌های سیاسی را پذیرفت و تصور کرد که ایران اسلامی دچار سستی و ضعفی شده است یا نسبت به آینده راه خویش دچار تردید شده است و یا حاضر به کوتاه آمدن از اهداف خویش شده است. بلکه مساله نرمش قهرمانانه و شرط اساسی آن، که در تعبیر رهبر معظم انقلاب اسلامی چنین بیان شد: «فراموش نکند که طرفش کیست؛ فراموش نکند که مشغول چه کارى است؛ این شرط اصلى است؛ بفهمند که دارند چه‌کار میکنند، بدانند که با چه کسى مواجهند، با چه کسى طرفند، آماج حمله‌ى طرف آنها کجاى مسئله است؛ این را توجّه داشته باشند»؛ مصداقی برای اصل کلی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است که همان سیاست «عزت، حکمت و مصلحت» است.

ایشان همچنین در بیانی مشهور تأکید کردند که «من یک انقلابی هستم؛ دیپلمات نیستم.» که این رهنمود بیانگر این است که اگر هم قرار است نرمشی قهرمانانه در برابر حریف صورت پذیرد ضرورتاً می‌بایست نرمشی انقلابی باشد نه دیپلماتیک.

http://www.mashreghnews.ir/fa/news/249763/لزوم-فهم-صحیح-سیاست-نرمش-قهرمانانه-و-شرط-اصلی-آن