نزول آرامش بر قلب یاران مهدی(ع) در بیعت با حضرت

قرآن در سوره فتح بحث نزول آرامش را بر قلوب مومنان مطرح کرده و ثمره این آرامش را در افزایش ایمان و یقین قرار داده. این آرامش زمانی حاصل می شود که با بیعت با ولی خدا انجام شود.

خبرگزاری شبستان: باتوجه به اینکه ریشه اصلی تفکر مهدویت در قرآن در بیش از یکصد آیه بیان شده است، لزوم توجه به آیات مهدوی بیش از پیش احساس می شود، درحالی که در تفسیر این آیات، روایات فراوانی بر پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) نقل شده است که بنابر آنها، حکومت امام مهدی(ع) در آخرالزمان همان حکومت مستضعفان و صالحانی است که در قرآن به آن بشارت داده شده است.

تفسیر محتوایی آیه 10 سوره فتح به کارشناسی حجت الاسلام علی محمدباقی.

إنَّ الَّذِینَ یُبَایِعُونَکَ إِنَّمَا یُبَایِعُونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ فَمَن نَّکَثَ فَإِنَّمَا یَنکُثُ عَلَى نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَى بِمَا عَاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا ﴿10﴾

در حقیقت کسانى که با تو بیعت مى کنند جز این نیست که با خدا بیعت مى کنند دست خدا بالاى دستهاى آنان است پس هر که پیمان شکنى کند تنها به زیان خود پیمان مى شکند و هر که بر آنچه با خدا عهد بسته وفادار بماند به زودى خدا پاداشى بزرگ به او مى بخشد (10)

خداوند در سوره فتح با بیان قانون خود بیعت مومنین با ولی خدا را مطرح می کند که آنها به فتحی آشکار و مهم می رسند. خدا آنها را با سربازان آسمان ها و زمین یاری می کند. خدا آرامش را بر قلوب آنها حاکم می کند، دشمنان آنها را به سختی عذاب می کند، گناهانشان را می بخشد و رضایت و خشنودی خدا از آنها خواهد بود، همچنین غنیمت های فراوان به دست مومنین خواهد افتاد، تولیت مسجدالحرام را به دست مومنین خواهند گرفت، دین حق بر سایر ادیان غالب خواهد شد و مومنان به عبودیت خواهند رسید.

قرآن در کنار این ویژگی ها می فرماید که این سنت خدا و قانون نظام است که همشه حق بر باطل غالب می شود و ابدا در سنت خدا تغییری نخواهی یافت، این درحالی است که شان نزول این آیه بیعت رضوان است که بسیار برکت دارد ولی این شان نزول هیچ وقت مفهوم آیه را محدود نمی کند.

قرآن در آیه 23 سوره فتح می فرماید: سنت خدا همیشه جاری است و خدا نمونه ای از این سنت را بیان کرده است. همانطور که در گذشته غلبه انبیاء بر دشمنانشان بوده، ولی ما درمی یابیم که عالی ترین مصداق سنت خدا در عصر ظهور اتفاق می افتد.

در عصر ظهور بیعت کامل و حقیقی خواهد بود و هیچ تخلفی در آن نیست. اگر گفته می شود که فتح حاصل این بیعت خواهد بود، فتح در عصر ظهور جهانی است، اگر گفته می شود زمین را در اختیار شما قرار می دهیم، در عصر ظهور زمین به طور کامل در اختیار مومنان قرار می گیرد، اگر گفته می شود دشمنان شما را نابود کردیم در عصر ظهور دشمنان خدا به طور کامل نابود خواهد شد.

در خطبه غدیر پیامبر تعبیری دارند مبنی بر اینکه کسی که بیعت با امام علی(ع) کند، بیعت با خدا کرده است. چراکه دست خدا بالای همه دست هاست، ای مردم بترسید از خدا و بیعت کنید با فرزندش حسن و حسین و ائمه بعد از آنها که اینها کلمه طیب و همیشگی خدا هستند. خدا هلاک می کند به واسطه آنها کسی که اهل حیله و نیرنگ باشد و ترحم می کند به واسطه آنها کسی که اهل وفا باشد. کسی که بشکند این بیعت را حتما این آیه قرآن (آیه 10 سوره فتح) را شکسته است.

در حدیث دیگری امام علی(ع) فرمود: من چشم خدا هستم، من دست خدا هستم، من باب خدا هستم و من جنب الله هستم و این آیه مصداقش من هستم. پس درمی یابیم که بیعت رضوان در شان حضرت امیر نازل شد، اما علی(ع) قانونی را بیان می کنند که همیشه امام یدالله است، باب الله است همانطور که فرمودند که ما اهل بیت(ع) دوستان خدا هستیم.

این آیه مصداقش هر امامی است که معصوم و از طرف خدا باشد که در عصر ما وجود امام زمان(ع) است، در حدیثی از امام صادق(ع) آمده است که امام بعد از تبیین اتفاقات عصر ظهور به مفضل می فرماید: ای مفضل هر بیعتی که با (امامان کفر) قبل از ظهور قائم ما انجام می شود، بیعت کفر و نفاق و نیرنگ است و خدا لعنت کند بیعت شوندگان و بیعت کنندگان را.

ای مفضل مهدی ما تکیه می دهد به بیت الحرام و دست مبارکش را دراز می کند، درحالی که دست ایشان سفید و نورانی است. اشاره به آیه دست موسی دارد و می گویند “هذه یدالله” این دست خداست این یمین خداست و امام صادق(ع) آیه 10 سوره فتح را تلاوت می کنند. اول کسی که دست امام عصر(ع) را می بوسد، جبرئیل است. سپس بیعت می کند با امام زمان(ع)، بعد ملائکه و برگزیدگان اجنه سپس سایر صالحان با امام بیعت می کنند.

بیعت از کلمه بیع نشات گرفته، بیع به معنای فروختن و کسی که بیعت می کند چیزی را می فروشد در بیعت با امام معصوم جان و هستی بیعت کننده به فروش می رود و خریدار کسی است که با او بیعت می کند. پس کسی که با امام(ع) بیعت کرد، جان و تمام وجودش را به امام می فروشد. همانطور که در زیارت جامعه کبیره می گوییم تمام وجود من به فدای شما اهل بیت(ع).

اگر کسی وجودش را به امام بفروشد، بدون اذن امام کاری نمی کند، چون جانش مال او نیست، مال امام است اختیاری در این وجود ندارد و حق تصرف در جانش را ندارد مگر در موردی که از طرف امام وکیل باشد که در جان خودش تصرف کند مومنی که با امام بیعت کرده است، اگر گناه کرد و عملی را با میل خودش انجام داد، دو خلاف مرتکب شده است. اول اینکه با خدا به ستیز و مقابله برخواسته و دوم اینکه در مال غیر تصرف کرده پس بیعت واقعی وقتی است که شخص از گناه پاک باشد.

بنابراین یاران امام مهدی(ع) قبل از ظهور با امام بیعت می کنند که بتوانند هنگام ظهور جز رجعت کنندگان باشند و بیعت ظاهری با امام داشته باشند. بیعت واقعی در حقیقت قبل از ظهور است و مقدمه ای برای ظهور است. ولی باید توجه داشت که حقیقت این بیعت ترک گناه است.

قرآن در سه جای این سوره بحث نزول آرامش را بر قلوب مومنان مطرح کرده و ثمره این آرامش را در افزایش ایمان و یقین قرار داده است که این یقین هدف خلقت است. این آرامش زمانی حاصل می شود که با بیعت با ولی خدا انجام شود، این آرامش انسان را به قرب الهی می رساند.