در آن سخنرانی جمله« موبایلت را زمین بگذار» را بکار بردم. عکسها و کلیپهایی از «مردمآزاری» و «حیوانآزاری» نشان دادم و گفتم قبل از آنکه چنین تصاویری را به شکل عمومی منتشر کنید لحظهای مکث کنید. گفتم که این تصاویر دقیقا به مثابه شلیک گلولهای از یک تفنگ بر پیشانی بیگناهی است.
بخشی از آن تصاویر به «دست انداختن» و «دستاویز قرار دادن» افراد کمتوانذهنی برای تشدید «بامزگی»، خنداندن سایرین و جلب لایک بود. چنین تصاویری را بسیار ظالمانهتر و غیرانسانیتر میدانم چون سوژۀ تصویر آگاهی چندانی نسبت به آنچه در موقعیت در حال رخ دادن است ندارد. فیلم گرفتن از فحشهای رکیکی که این افراد به درخواست فیلمبردار بر زبان میآورند، نشان دادن نقاط خصوصی بدن آنان، حرکات و نشانههای جنسی، تقاضای آواز خواندن از آنان با هدف تمسخر صدای آنان، تأکید فیلمبردار بر زشتی صورت این افراد با نوشتن جملههایی همچون« خانمها بالاخره شوهر آرمانیتان را یافتیم» روی تصویر از جملۀ نمونههاست.
شاید مهمترین اقدامی که میتوان در جهت اصلاح این رویه ناسالم و ظالمانه انجام داد توقف بازنشر(فوروارد) این چنین تصاویری و تذکر و نقد جدی در زیر صفحات منتشرکنندگان باشد.
لحظهای به احساسات، اندوه و رنج افرادی فکر میکنم که ناگهان در شبکههای اجتماعی تصویر عضو کمتوانذهنی خانواده خود را میبینند. موبایلت را زمین بگذار.
* عضو گروه جامعهشناسی دانشگاه گیلان