عطاء بن یسار می گوید: معاویه یک جام طلایی را بیش از وزنش فروخت- و معامله ای ربایی – انجام داد. ابودرداء به او گفت: از پیامبر شنیدم که این گونه معامله درست نیست. معاویه گفت: به نظر من این گونه معامله، اشکالی ندارد![1]
اما حکم خدا و رسول در مورد ربا خوار چیست؟
«لعن رسول اللّه (ص) آکل الربا وموکله وکاتبه وشاهدیه».[2]وخداوند می فرماید: (الذین یاکلون الربا لا یقومون الا کما یقوم الذی یتخبطه الشیطان من المس ذلک بانهم قالوا انما البیع مثل الربا واحل اللّه البیع وحرم الربافمن جاءه موعظة من ربه فانتهى فله ما سلف وامره الى اللّه ومن عاد فاولئک اصحاب النار هم فیها خالدون).[3]کسانى که ربا مى خورند، (در قیامت) برنمى خیزند مگر مانند کسى که بر اثر تماسّ شیطان، دیوانه شده . این، به خاطر آن است که گفتند: «داد و ستد هم مانند ربا است (و تفاوتى میان آن دو نیست.)» در حالى که خدا بیع را حلال کرده، و ربا را حرام! (زیرا فرق میان این دو، بسیار است.) و اگر کسى اندرز الهى به او رسد، و (از رباخوارى) خوددارى کند، سودهایى که در سابق [= قبل از نزول حکم تحریم ] به دست آورده، مال اوست؛ (و این حکم، گذشته را شامل نمى گردد؛) و کار او به خدا واگذار مى شود؛ (و گذشته او را خواهد بخشید.) امّا کسانى که بازگردند (و بار دیگر مرتکب این گناه شوند)، اهل آتشند؛ و همیشه در آن مى مانند.

پی‌نوشت:
[1]- اختلاف الحدیث للشافعی بهامش کتاب الام : 7/23 . سنن النسائی : 7/279 ، 5/280 ،و بنگر صحیح مسلم : 5/43
[2]- صحیح مسلم : کتاب المساقاة ، باب لعن آکل الربا و مؤکله
[3]- البقرة : 275