با تشکر از ارتباط دوباره شما دوست عزیز با این مجموعه، امیدواریم در مسیر روشنگری قدمی نیز نصیب ما شود.
در حقیقت اینکه چه بنده ای نزد خداوند مقربتر است را تنها خود خداوند می داند، هر چند از ظاهر رفتار انسانها می توان تا حدودی به این قضیه پی برد اما به طور حتم نمی توان گفت چه کسی مقربتر است چرا که هیچگاه نمی توان از نیات انسانها آگاه شد و ریشه و اصل اعمال نیز به نیات بستگی دارد.
امام صادق (ع) می فرمایند: إِنَّ أَوَّلَ مَا یُحَاسَبُ عَلَیْهِ الْعَبْدُ الصَّلَاةُ، فَإِذَا قُبِلَتْ قُبِلَ سَائِرُ عَمَلِهِ [وَ إِذَا رُدَّتْ عَلَیْهِ، رُدَّ عَلَیْهِ سَائِرُ عَمَلِهِ ]. اولین چیزی از بنده که مورد حساب واقع می شود، نماز است، پس اگر قبول واقع شد سایر اعمال نیز قبول واقع می شود و اگر رد شد، سایر اعمال نیز ردّ خواهد شد.   الأصول الستة عشر (ط – دار الحدیث) / 322 / کتاب حسین بن عثمان بن شریک ….. ص : 317.)
هرچند پرخاشگری، بد دهنی و سایر رذائل اخلاقی مورد نهی و مذمت خداوند می باشند ولی چنین شخصی ممکن است اعمال خوب دیگری داشته باشد که مورد قبول واقع شوند، اما تارک نماز و سایر عبادات وارده، بر اساس روایت هیچکدام از اعمال خوبش مورد قبول حق واقع نمی شود.! بنابراین هیچگاه نمی توان فهمید در واقع چه کسی نزد خداوند مقربتر است مگر آنچنان که از ظاهر مشخص می شود و گفتیم.