۱۳۹۲/۰۱/۲۶
–
۱۰۲ بازدید
با سلام با توجه به بزرگواری امامان چرا به طور مثال در زیارت عاشورا به جای ارج نهادن به شخصیت آن ها و برشمردن خصوصیات آن بزرگواران در این دعا ذکر افراد دون مایه و پست بیشتر گفته شده.در صورتی که همه ی انسان ها وقتی برای کسانی ارزش قایل نباشند حتی اسم آن ها را بر زبان جاری نمی کنند پس چرا باید اسم این افراد حتی به نشانه ی لعن و نفرین بر زبان جاری کنیم؟
به نظر شما این خودمبنایی برای ارزش گذاشتن و مهم جلوه دادن آن ها نیست؟
در پاسخ به نکاتی توجه کنید .1. یکی از برنامه های که قران و روایات و زیارات مورد توجه است معرفی الگوهای مثبت و منفی و شایسته و ناشایست برای تذکر و تنبه و درس آموزی و هدایت انسان ها است .
2. بردن نام هر کس و معرفی او مستلزم بها دادن و مطرح ساختن و مهم جلوه دادن او نیست و این موضوع کلیت ندارد و در همه موارد صدق نمی کند .
3. معرفی شخصیت ها و الگوهای مثبتی مانند انبیا و بندگان صالح و بندگان ناشایست و عصیانگر و مجرمی مانند فرعون و هامان و قارون و ابولهب با هدف معرفی الگوهای مثبت و منفی برای انسان ها است تا از عمل و روش و برنامه الگوهای مثبت در راه هدایت و تعالی خود استفاده کنند و انها را سر مشق خود قرار دهند و از سیره و عمل الگوهای منفی پرهیز و اجتناب و دوری کنند .
4. پست و بی مقدار بودن الگوهای منفی دلیل بر عدم ذکر و نام بردن از انها در قران و روایات و زیارات نیست زیرا انسان ها همانطوری که نیازمند الگوی مثبت برای تاسی و پیروی از انها هستند به الگوهای منفی معروف و شناخته شده نیز نیازمندند تا از انجام اعمالی که مشابه اعمال و رفتار انها است دوری گزینند .
5. بنا بر این نام بردن از مجرمان و ظالمان با بیمقدار و بی ارزش بودن انها منافاتی ندارد و لازمه ذکر آنها بها دادن و مهم شمردن انها نیست بلکه بر عکس تاکیدی بر ارزش و بها نداشتن آنها است تا در زندگی الگو قرار نگیرند و به اعمال و رفتار ظالمانه و مجرمانه و منحرفانه انها تاسی نشود و به این منظور باید به مردم معرفی شوند و نام آنها برده شود .
6. در زیارت عاشورا چهره ها و الگوهای مثبت و منفی با هم ذکر شده و نام اولیای الهی در کنار دشمنان خدا و اعداء الله برده شده تا علاوه بر این که گروه اول مورد مدح و سلام و گروه دوم مورد لعن قرار بگیرند رفتار و اهداف و سیره و روش زندگی گروه اول برای انسان ها الگوی مثبت باشد و به آنها تاسی شود و اعمال و برنامه گروه دوم الگوی منفی باشد و از آنها اجتناب و دوری شود .
2. بردن نام هر کس و معرفی او مستلزم بها دادن و مطرح ساختن و مهم جلوه دادن او نیست و این موضوع کلیت ندارد و در همه موارد صدق نمی کند .
3. معرفی شخصیت ها و الگوهای مثبتی مانند انبیا و بندگان صالح و بندگان ناشایست و عصیانگر و مجرمی مانند فرعون و هامان و قارون و ابولهب با هدف معرفی الگوهای مثبت و منفی برای انسان ها است تا از عمل و روش و برنامه الگوهای مثبت در راه هدایت و تعالی خود استفاده کنند و انها را سر مشق خود قرار دهند و از سیره و عمل الگوهای منفی پرهیز و اجتناب و دوری کنند .
4. پست و بی مقدار بودن الگوهای منفی دلیل بر عدم ذکر و نام بردن از انها در قران و روایات و زیارات نیست زیرا انسان ها همانطوری که نیازمند الگوی مثبت برای تاسی و پیروی از انها هستند به الگوهای منفی معروف و شناخته شده نیز نیازمندند تا از انجام اعمالی که مشابه اعمال و رفتار انها است دوری گزینند .
5. بنا بر این نام بردن از مجرمان و ظالمان با بیمقدار و بی ارزش بودن انها منافاتی ندارد و لازمه ذکر آنها بها دادن و مهم شمردن انها نیست بلکه بر عکس تاکیدی بر ارزش و بها نداشتن آنها است تا در زندگی الگو قرار نگیرند و به اعمال و رفتار ظالمانه و مجرمانه و منحرفانه انها تاسی نشود و به این منظور باید به مردم معرفی شوند و نام آنها برده شود .
6. در زیارت عاشورا چهره ها و الگوهای مثبت و منفی با هم ذکر شده و نام اولیای الهی در کنار دشمنان خدا و اعداء الله برده شده تا علاوه بر این که گروه اول مورد مدح و سلام و گروه دوم مورد لعن قرار بگیرند رفتار و اهداف و سیره و روش زندگی گروه اول برای انسان ها الگوی مثبت باشد و به آنها تاسی شود و اعمال و برنامه گروه دوم الگوی منفی باشد و از آنها اجتناب و دوری شود .