پس از شهادت علی علیه السلام پینه های فراوانی بر زانوان و پشت پاها و گردن آن حضرت مشاهده شد. از امام حسن علیه السلام پرسیدند: پینه زانو و پشت پای ایشان، مربوط به عبادت می باشد، اما این پینه که در گردن ایشان است، بر اثر چیست؟. قال علیه السلام: اما لولا انه مات ما حدثتکم عنه، کان لا یمر به یوم [من الأیام] الا أشبع فیه مسکینا فصاعدا ما أمکنه فاذا کان اللیل نظر الی ما فضل عن قوت عیاله [یومهم ذلک] فجعله فی جراب فاذا هدأ الناس وضعه علی عاتقه و تخلل المدینة و قصد قوما لا یسألون الناس الحافا ففرقه فیهم من حیث لا یعلمون من هو لا یعم بذلک أحد من اهله غیری فانی کنت اطلعت ذلک منه یرجوا بذلک فضل اعطاء الصدقة بیده و رفعها سرا و کان یقول، ان صدقة السر تطفی ء غضب الرب (کما یطفی ء الماء النار). [1] . 
امام حسن علیه السلام فرمود: 
(اگر ایشان زنده بودند، از او سخنی برای شما نمی گفتم. هیچ روزی از روزها بر او نمی گذشت که در آن یک مسکین و یا بیشتر را به حدی که توان داشت سیر نکند و وقتی شب می شد، به بازمانده خورد و خوراک آن روز نان خورهای خود می نگریست و آن را در کیسه ای می نهاد و وقتی مردم می خفتند، آن را به دوش گرفته و در کوچه های مدینه روان می شد و به سوی مردمی رهسپار می شد که به خاطر شرم از کسی درخواستی نمی کردند و آن را چنان که کسی از آنها باخبر نمی شد که چه کسی این غذاها را آورده است؟، میانشان قسمت می کرد و از خانواده ایشان «علی علیه السلام»، کسی جز من آن را نمی دانست. 
زیرا من به این موضوع از دیرباز آگاه شده بودم و ایشان به خاطر فضیلت صدقه دادن، پنهان، و به دست خویش چنین می کرد و همواره می فرمود: صدقه پنهانی، چون آب بر آتش است و خشم پروردگار را خاموش می کند.) 
پی نوشت
[1] مستدرک الوسایل، ج 7، ص 184 ابواب صدقه، باب 11، ح 8. 
علاوه بر این کار های نیک سری ، روزی فاش می شود گرچه این کارهای سری از اولیای الهی باشد.