جای تردید نیست که  و کسب وکار و تلاش و آباد کردن زمین  از جمله دستورات دین اسلام است که در قرآن کریم وروایات فراوان به آن توصیه شده و به دنبال روزی حلال بودن از نگاه دین نوعی عبادت محسوب می شود مواردی که در دعای امام سجاد در صحیفه آمده به معنای نفی کسب وکار نیست بلکه مقصود امام این است که انسان به مقام یقینی برسد که خودش را به رنج و تعب طاقت فرسا نیاندازد به گونه ای اولا فکر و ذکرش و دل مشغولیش مسائل مادی باشد و ثانیا تمام وقتش مصروف کار دنیا باشد به گونه ای که به تکالیف عبادیش نپردازد به همین جهت امام سجاد  در دعا از خداوند یقینی را می خواهد که با آن یقین  به رزاقیت خداوند ایمان داشته باشد وتنها در مسیر عبودیت خداوند  حرکت کند و محصول این یقین این است که فرد  خود را به تعب و سختی در حدی نیاندازد  که به سایر تکالیفش نرسد و از سوی دیگر نگاهش  به اسباب و وسائط مادی نباشد به گونه ای که خدا را فراموش کند و روزیش را به دست خلق  ببیند مطالبی که در ادامه دعای امام سجاد در صحیفه آمده موید همین مطلب است « و الهمنا ثقه خالصه تعفینا بها من شده النصب» و اطمینانی خالص به ما بخش که شدت رنج وتعب را از ما بردارد « وَ اکْفِنِی مَئُونَةَ الِاکْتِسَابِ، وَ ارْزُقْنِی مِنْ غَیْرِ احْتِسَابٍ، فَلَا أَشْتَغِلَ عَنْ عِبَادَتِکَ بِالطَّلَبِ، وَ لَا أَحْتَمِلَ إِصْرَ تَبِعَاتِ الْمَکْسَب » و مرا از کسب و روزى بدست آوردن با رنج بى نیاز کن، و بى حساب (فراوان یا بى رنج یا بى حساب و بازپرسى در آخرت) روزى ده، تا از عبادت و بندگى تو براى بدست آوردن روزى باز نمانم، و زیر بار سنگینى زیانها و بدى عواقب کسب (غیر مشروع) نروم .  در این بخش  اشاره امام به همان مطلبی است که گفته شد یعنی بدست آمدن روزی بدون تلاش زیاد به گونه ای که مانع از تکالیف عبادی باشد در ادامه دعا نیز آمده است « اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِه وَ صُنْ وَجْهِی بِالْیَسَارِ، وَ لَا تَبْتَذِلْ جَاهِی بِالْإِقْتَارِ فَأَسْتَرْزِقَ أَهْلَ رِزْقِکَ، وَ أَسْتَعْطِیَ شِرَارَ خَلْقِکَ، فَأَفْتَتِنَ بِحَمْدِ مَنْ أَعْطَانِی، و أُبْتَلَى بِذَمِّ مَنْ مَنَعَنِی، وَ أَنْتَ مِنْ دُونِهِمْ وَلِیُّ الْإِعْطَاء»
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و آبرویم را بتوانگرى حفظ نما، و ارجمندیم را به تنگدستى خوار مگردان که بدینجهت از روزى خوارانت روزى بخواهم، و از مردم پست عطا و بخشش طلبم، تا بستایش آنکه بمن بخشیده گرفتار و نیکوهش آنکه نبخشیده وادار شوم، در حالیکه (در واقع) بخشیدن و نبخشیدن (نعمتها) بدست تو است نه ایشان .
در این بخش نیز به این نکته اشاره شده که نرسیدن روزی به سهولت موجب نشود تا شخص خدا را فراموش کند و مبتلی به تملق و چاپلوسی نزد مخلوق و مردمان پست شود .
در هر صورت سخن امام ناظر به ترک کسب وکار به صورت کلی نیست بلکه در خواست روزی  است از خداوند بدون تلاش طاقت فرسایی که مانع عبادت باشد و تملق از مخلوق را در پی داشته باشد .