برف و باران از لوازم حیات بشری است که همیشه خواهند بود و در عصر ظهور نیز بیشتر از همیشه وجود خواهند داشت. چنان که در روایتی آمده است : قال رسول الله صلَّى الله علیه وآله وسلَّم: (لا تقوم الساعة حتَّى یقوم قائم للحقّ منّا وذلک حین یأذن الله عزَّ وجلَّ له، ومن تبعه نجا ومن تخلَّف عنه هلک. الله الله عباد الله، فأتوه ولو حبواً على الثلج فإنَّه خلیفة الله عزَّ وجلَّ وخلیفتی). رسول اکرم صلَّى الله علیه وآله وسلَّم فرمود: قیامت برپا نمی شود تا قائم بر حق از ما علیه السلام قیام فرماید واین کار موقعی صورت پذیر است که خدای عزَّ وجلَّ او را اذن دهد هر کس پیرویش نماید نجات یابد وهر که از او تخلف جوید هلاک گردد. خدا را خدا را ای بندگان خدا بخدمتش بشتابید واگر چه خود را با کشیدن روی برف باشد زیرا او خلیفه خدای عزَّ وجلَّ وخلیفه من است.(بحار ج 51 ص 65؛ وعیون أخبار الرضا ج 2 ص 50؛ ویوم الخلاص ص 42):
اما چرا در روایات به وجود بارشهای فراوان در عصر ظهور اشاره زیادتری شده ، این به جهت وضعیت خشکسالی و کم بارانی قبل از ظهور است و در عصر ظهور امام زمان این وضعیت عکس می شود و سال های پربارشی فراروی بشر خواهد بود. از روایات این فصل استفاده می شود که بر اثر گسترش فساد و تباهی و از بین رفتن رحم و عاطفه و ایجاد جنگ، جهان از نظر اقتصادی در وضعیت بدی به سر خواهد برد؛ به طوری که آسمان نیز بر آنان رحم نمی کند و نزول باران که رحمت الهی است نیز برای آنان به غضب تبدیل شده، ویرانگر می شود. آری، در آخرالزمان باران کم می شود و یا در غیر موسم فرود می آید و باعث نابودی کشاورزی می گردد. دریاچه ها و رودخانه ها خشک می گردد و زراعت ها به بار می نشیند و تجارت از رونق می افتد. فقر و گرسنگی گسترش می یابد تا آن جا که افراد برای سیر کردن شکم خود، دختران و زنانشان ره به بازار می آورند و آنان را با کمی غذا عوض می کنند. روایات زیادی درباره کمبود باران و باریدن باران های بی موقع قبل از ظهور نقل شده است از جمله:
پیامبر گرامی اسلام(ص) می فرماید: زمانی بر مردم فرا رسد که خداوند آنان را از باران در فصل و موسمش محروم می گرداند و باران نازل نمی شود و آن را در غیر موسمش فرو می فرستد. امیرمومنان علی(ع) می فرماید: . . . باران در فصل گرما و تابستان می بارد.امام صادق(ع) در این باره می فرماید: پیش از ظهور حضرت قائم(ع) سالی خواهد بود که باران های بسیاری می بارد و میوه ها را از بین می برد و خرماها را بر نخل ها فاسد می کند، پس در آن دوران دچار شک و شبهه نشوید. امیر مومنان علی(ع) می فرماید: باران ها کم می شود تا جایی که نه زمین بذری را می رویاند و نه آسمان بارانی می بارد، در این هنگام مهدی(ع) ظهور می کند.عطاء بن یسار می گوید: از نشانه های قیامت این است که باران می بارد، ولی زراعتی نخواهد بود.امام صادق(ع) می فرماید: . . . زمانی که حضرت قائم(ع) و اصحابش قیام کنند، آب بر روی زمین نایاب است و مومنان با ناله و زاری از درگاه الهی، آب طلب می کنند تا آن که خداوند بر آنان آب نازل می کند و آنان می نوشند.

اما در عصر ظهور وضعیت کلا تغییر می یابد و آب و باران زیاد می شود و معلوم است که بسیاری آب بر زمین هم از باران است و هم برف. رسول خدا (صلّی الله علیه وآله) فرمود: «آسمان بر آنان باران های فراوانی می بارد»( قال رسول الله (صلّی الله علیه وآله وسلّم): «وترسل علیهم السماء مدرارا». مجمع الزوائد، ج ٧، ص ٣١٧؛ احقاق الحق، ج ١٣، ص ١٣٩.).
در روایت دیگری می فرماید: «خداوند برای او (مهدی) برکت را از آسمان فرومی فرستد»( قال رسول الله (صلّی الله علیه وآله وسلّم): «… وینزّل الله له البرکة من السماء» عقد الدرر، ص ١۶٩؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ٧١ و١۴١.).
نیز می فرماید: «زمین را عدل وداد فرامی گیرد وآسمان بارانی می بارد ودر نتیجه، زمین محصول خود را پدیدار می سازد وامّت من در حکومت آن حضرت از نعمتی برخوردار می شوند که هرگز مانند آن را ندیده اند»(عن النبی (صلّی الله علیه وآله وسلّم) «… فیملأ الأرض قسطا وعدلا، وتمطر السماء مطرا، وتخرج الأرض نباتها، وتنعّم أمّتی فی ولایته نعمة لم تنعّم بمثلها قطّ» المطالب العالیه، ج ۴، ص ٢۴٢؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ١٣٩؛ اثبات الهداة، ج ٣، ص ۵٢۴).
امیر مؤمنان (علیه السلام) دراین باره می فرماید: «خداوند بزرگ، به سبب وجود ما آفرینش را آغاز کرد وبه سبب وجود ما نیز ختم می کند. آن چه را بخواهد، به وسیله ما نابود می گرداند وبا ما آن چه را بخواهد، استقرار می بخشد. به وجود ما روزگار سخت را برطرف می سازد وبه سبب ما باران فرومی فرستد، پس فریبکاری شما را از راه خدا نفریبد. از روزی که خداوند درهای آسمان را بست، قطره ای باران از آن نبارید واگر قائم ما قیام کند، آسمان باران رحمت خود را فرومی فرستد»( قال أمیر المؤمنین (علیه السلام): «بنا یفتح الله، وبنا یختم، وبنا یمحو ما یشاء، وبنا یثبّت، وبنا یدفع الله الزمان الکلب، وبنا ینزّل الغیث، فلا یغرّنّکم بالله الغرور، ما أنزلت السماء قطرة من ماء منذ حبسه الله عزّ وجلّ، ولو قد قام قائمنا لأنزلت السماء». منن الرحمن، ج ٢، ص ۴٢.).
امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «هنگامی که روزگار ظهور حضرت قائم فرارسد، در جمادی الثانی وده روز از ماه رجب بارانی می بارد که مردم مانندش را ندیده باشند»(عن أبی عبد الله (علیه السلام): «وإذا آن قیامه (علیه السلام) مطر الناس جمادی الآخرة وعشرة أیام من رجب مطرا لم تر الخلائق مثله». بحار الأنوار، ج ۵٢، ص ٣٣٧؛ وافی، ج ٢، ص ١١٣).
سعید بن جبیر می گوید: در سالی که حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه) در آن قیام می کند، بیست وچهار بار باران می بارد که آثار وبرکات آن آشکار خواهد بود( قال سعید بن جبیر: «السنة التی یقوم فیها المهدی تمطر أربعا وعشرین مطرة، یری أثرها وبرکتها». احقاق الحق، ج ١٣، ص ١۶٩.).
درباره فراوان شدن آب در عصر حضرت قائم (عجّل الله تعالی فرجه)، رسول گرامی اسلام می فرماید:
«در دولت او (مهدی (عجّل الله تعالی فرجه)) آب ها فراوان می شود وآب رودخانه ها بالا می آید»( قال رسول الله (صلّی الله علیه وآله وسلّم): «وتزید المیاه فی دولته وتمدّ الأنهار». عقد الدرر، ص ٨۴.).
در روایتی دیگر می فرماید: «… رودخانه ها پر از آب می شود وچشمه سارها به جوشش آمده، لب ریز می گردد وزمین چند برابر محصول می دهد»(قال رسول الله (صلّی الله علیه وآله وسلّم): «إذا کان عند خروج القائم… فعند ذلک تفرخ الطیور… وتمدّ الأنهار، وتفیض العیون، وتنبت الأرض ضعف أکلها». مفید، اختصاص، ص ٢٠٨؛ بحار الأنوار، ج ۵٢، ص ٣٠۴.).