خداوند متعال هر کدام از زن و مرد را به دلیل نوع وظایف و مسئولیت هایى که در نظام آفرینش و اجتماع و محیط خانواده بر عهده دارند به شکلى خاص و مناسب آفریده است.در نظام تکوین و تشریع، هر یک از زن و مرد وظایفى مناسب با ساختار جسمى و روانى خود دارند و نوعى تقسیم کار منطقى و طبیعى بین دو جنس مخالف برقرار است، بدون این که مستلزم برترى یک جانبه و تمام عیار یک جنسى بر دیگرى شود. از دیدگاه اسلام زن و مرد هر دو در گوهر شریف انسانیت همتا و داراى مراتب کمالى واحدى هستند.در عین حال نظام زیباى آفرینش هر یک از این دو را با ابزارهاى ویژه اى مجهز ساخته و به تناسب آن رسالت و مسؤولیت خاصى نیز بر دوش هر کدام نهاده است. تجهیز هر یک از دو صنف فوق به گونه اى است که از ترکیبشان شرایط و بستر مطبوع و دلپذیرى براى ایجاد خانواده و کانونى فعال و پر مهر و صفا پدید مى آید.
هر یک در کنار دیگرى مى تواند آرامش، سکون و شرایط استکمال را بیابد و همچنین زمینه مناسبى براى رشد و تربیت سالم فرزند به وجود مى آید. در این تقسیم طبیعى آنچه معمولاً در مرد ظهور و بروز بیشترى دارد قدرت و توانایى بیشتر براى انجام کارهاى سخت و طاقت فرسا نیز زیرکى و حسابگرى در امورى است که به تیزبینى و کیاست نیازمند است و آنچه در زن نمود و پیدایى بیشتر دارد لطافت، زیبایى، مهر، عاطفه، شور و احساس قلبى است. لذا زن به دلیل نوع خاص آفرینش خود کانون عاطفه و احساسات رقیق و ظریف است. زنى که پشتیبان روحى و عاطفى خانواده است و وجودش موجب آرامش و سکون است و دامن پاکش پرورشگاه فرزندان صالح و شایسته است باید از روحى لطیف مانند گل و عاطفه اى سرشار و وجودى آکنده از مهر و محبت و احساساتى رقیق و عمیق برخوردار باشد. با این حال، منعی برای انجام کارهای سنگین وجود ندارد و زن ها نیز می توانند در کنار مردان به کار کشاورزی و دامداری و دیگر کارهای سنگین با توجه به قدرت جسمانی خود مشغول شوند.