سلام
جهان های حبابی یک فرضیه است که از اقمار نظریه انفجار بزرگ محسوب می شود و هنوز دلایل قطعی قانع کننده ای برای آن وجود ندارد. این نظریه بر این پرسش و ایده مبتنی است که هنگامی که چیزی به درون سیاهچاله ایی سقوط می کند چه بر سر آن می آید؟ بر اساس نظریه ی نسبیت عام ، به ناچار در حالت تکینگی در داخل سیاهچاله ناپدید می شود، ولی نظریه ی کوانتومی نشان می دهد که تکینگی( در ناحیه ای از سیاهچاله که چگالی و گرانش در آن نقطه ای بی نهایت می شود، تکینگی می گویند) واقعا نمی تواند وجود داشته باشد و آنچه در اعماق سیاهچاله وجود دارد شکل نهایی کف کوانتومی در مقیاس پلانک(planck scale ) است. تنها جایگزین توصیف تکینگی ها بر حسب نظریه ی نسبیت عام ، توصیف آن ها بر حسب نظریه ی کوانتومی است. این بدان معناست که نظریه ی کوانتومی برای گرانش ابداع شود که هنوز هیچ دانشمندی نتوانسته این کار را به درستی انجام دهد. زیرا انجام آن امری بسیار دشوار است. یک راه برای انجام آن به کار بردن توابع موج است مانند موج های مرتبط با چیزهایی مانند الکترون ها.
هاوکینگ سعی کرده است محاسبه کند که تابع موج برای کل جهان چگونه است ولی نتوانسته است بگوید که آن تابع موج شبیه به چیست. کشف مهم آن است که که کلیه ی موج های ممکن مانند توابع موج گربه ی شرودینگر همزمان وجود دارند(یعنی تمام اتفاقات ممکن در جهان هستی همزمان وجود دارند)استیون هاوکینگ معتقد است که این بدان معناست که کلیه ی جهان ها می توانند همزمان وجود داشته باشند. این موضوع احتمالا توضیح می دهد که بر سر چیزی که به درون سیاهچاله سقوط می کند می آید! از سر دیگر یک کرمچاله وارد جهانی دیگر می شود.
اگر دانشمندی مانند استیون هاوکینگ درست بگوید این نتیجه بدست می آید که تمامی کیهان ما و هر آنچه درون آن است همه ی آن چیزی نیست که وجود دارند. یعنی کائنات ما شاید به تعداد غیر قابل شمارش فقط حبابی در میان بسیاری از کائنات دیگر است. این حباب ها و یا کیهان ها به وسیله ی کرمچاله های بسیار کوچک، کوچک تر از آنکه بتوان از درون آنها عبور کرد، به یکدیگر متصل هستند. به این جهان ها ، جهان های نوزاد می گویند زیرا یک سیاهچاله در یک جهان، کرمچاله ی بسیار کوچکی در فضا – زمان می سازد ، ولی انتهای دیگر کرمچاله ممکن است به صورت طبیعی متورم شود و جهانی جدید بسازد.
چنانچه مشخص است، این نظریه هنوز بسیار خام و مبهم است، باید منتظر بود و بررسی های جدید را دید تا در باره دلایل اثبات و یا رد آن بتوان قضاوت کرد.
چیزی که واضح است این است که اسلام حقیقت گرا و حنیف است و هر کسی در هر جا حقیقتی را قاطعانه اثبات کرد، اسلام از آن پشتیبانی و حمایت خواهد کرد.