در جراحی تعویض مفصل ران که به آن ارتوپلاستی مفصل ران (hip arthroplasty) هم گفته می‌شود، استخوان و غضروف آسیب دیده برداشته شده و جای آن را اجزای پروتزی خواهند گرفت.
 

آیا جراحی تعویض مفصل ران برای شما مناسب است؟

برای اینکه تصمیم خود مبنی بر جراحی تعویض مفصل ران را عملی کنید، علاوه بر آمادگی خود نیاز به مشارکت و همراهی خانواده، پزشک عمومی و پزشک جراح ارتوپد دارید. برای اینکه این تصمیم عملی شود، در ابتدا باید پزشک جراح ارزیابی‌های اولیه را انجام دهد‌.
 

افراد مناسب و واجد شرایط  جراحی تعویض مفصل ران

محدودیت سنی و یا وزنی برای جراحی تعویض مفصل ران وجود ندارد. در واقع توصیه‌ به جراحی به درجه‌ی درد بیمار و درجه‌ی ناتوانی حرکتی او بستگی دارد و نه سن او. بیش‌تر بیمارانی که تحت عمل جراحی تعویض مفصل ران قرار می‌گیرند بین سنین ۵۰ تا ۸۰ سال هستند، اما جراحان ارتوپد هر بیمار را بسته به شرایط خاص خودش ارزیابی خواهند کرد. جراحی تعویض مفصل ران در همه‌ی سن‌ها با هر درجه‌ای از التهاب مفاصل با موفقیت انجام خواهد شد.
 

توضیحاتی در مورد جراحی تعویض مفصل ران 

در باره جراحی تعویض مفصل ران  این موارد را باید بدانید:
 
سر استخوان ران آسیب دیده برداشته شده و یک پایه‌ی فلزی به جای آن جایگزین خواهد شد. در واقع این جز فلزی به استخوان ران با کمک مواد چسبنده‌ محکم متصل خواهد شد.

یک جز کروی فلزی یا سیمانی در قسمت بالایی سر استخوان ران متصل می‌شود. این بخش جایگزین سر استخوان ران آسیب دیده خواهد شد.

غضروف آسیب دیده‌ی پوشاننده‌ی حفره‌ی استابولوم برداشته شده و با حفره‌ای فلزی جایگزین خواهد شد. از سیمان و پیچ‌های مخصوص برای نگه داشتن این حفره در جای خود استفاده می‌شود.

برای اینکه قسمت کروی و حفره‌ی جدید در کنار هم به خوبی و حرکت کنند یک ماده‌ی پلاستیکی، فلزی یا سیمانی بین این دو قرار می‌گیرد.

پزشک چه زمانی جراحی را توصیه خواهد کرد؟

دلایل متعددی وجود دارد تا پزشک به بیمار توصیه کند این جراحی را انجام دهد. افرادی که بهره‌ی خوبی از این جراحی خواهند برد، معمولا دارای مشکلات زیر هستند:
 
* درد مفصل ران انجام فعالیت‌های روزانه مانند راه رفتن و خم شدن را با مشکل مواجه کرده است.
* درد مفصل ران حتی در زمان استراحت در طی روز یا شب هم وجود دارد
* سفتی و سختی مفصل ران توان حرکتی را محدود کرده و یا بلند کردن پاها را دشوار کرده است.
* بعد از مصرف داروهای ضد التهابی، فیزیوتراپی یا استفاده از وسایل کمکی درد بیمار به حد کافی تسکین پیدا نکرده است.
 

پزشک متخصص ارتوپدی چگونه شرایط را برای جراحی احتمالی ارزیابی می‌کند؟

پزشک جراح برای ارزیابی شرایط بیمار باید چند عامل را در نظر بگیرد و برای رسیدن به ارزیابی نهایی باید موارد زیر را بررسی کند. 
 
سابقه‌ی پزشکی – پزشک جراح اطلاعات مربوط به سلامت عمومی فرد را جمع آوری کرده و از او در مورد میزان درد مفصل ران و چگونگی تاثیر این درد بر توان و قدرت بدنی و توان حرکتی سوال‌هایی خواهد پرسید. 

معاینه‌ی کامل فیزیکی – با معاینه‌ی کامل فیزیکی پزشک در جریان میزان قدرت بدنی، توان حرکتی و دیگر فاکتورهای مورد نظر خود دست خواهد یافت. 

عکس‌های رادیولوژی – این عکس‌ها تصویر درستی از مقدار آسیب مفصل ران و ناهنجاری‌های آن به پزشک خواهد داد.

دیگر آزمایش‌ها – برای تشخیص بهتر شرایط استخوان و بافت‌های نرم اطراف مفصل ران تصویربرداری MRI  هم انجام خواهد شد. 
 

 
چپ – تصویری از یک مفصل ران سالم را مشاهده می‌کنید که در آن فضای کافی بین سر استخوان ران یا قسمت کروی بالای استخوان و حفره‌ی استابولوم وجود دارد که نشان از سلامت بافت غضروفی است. 

راست – مفصل ران ملتهب باعث از بین رفتن فضای مفصلی شده است.
 

تصمیم‌گیری برای جراحی تعویض مفصل ران 

با پزشک خود صحبت کنید

پزشک جراح ارتوپد نتایج آزمایش‌ها و ارزیابی‌ها را به دقت بررسی خواهد کرد و با بیمار در مورد امکان جراحی تعویض مفصل ران برای از بین رفتن درد و افزایش توان حرکتی و قدرت بدنی صحبت خواهد کرد. از طرفی درمان دارویی، فیزیوتراپی و سایر روش‌های دیگر جراحی هم ممکن است در برنامه قرار داده شوند.

پزشک با بیمار در مورد عوارض جانبی احتمالی عمل جراحی و خطراتی که ممکن است در طول عمل و بعد از آن به وجود آید را بیمار به خوبی صحبت می‌کند.
 
اگر بیمار در طول ملاقات با پزشک سوال و تردیدهایی دارد باید به آن پاسخ داده شود. هر چه قدر بیمار روند جراحی تعویض مفصل ران را بهتر بداند، کنترل شرایط هم آسان‌تر خواهد شد.
 

انتظارات واقعی و منطقی داشته باشید

یک فاکتور مهم برای گرفتن تصمیم نهایی در مورد عمل تعویض مفصل ران این است که بیمار به خوبی بداند که عمل جراحی چه کاری را می‌تواند انجام دهد و چه کاری را نمی‌تواند. بسیاری از افرادی که تحت این عمل جراحی قرار می‌گیرند از درد شدید و زیادی که پیش از این تجربه می‌کردند رها می‌شوند و توان حرکتی آن‌ها تا حد زیادی بهبود پیدا می‌کند.

با این همه انجام فعالیت‌های روزانه شدید و اضافه وزن تا حدود زیادی درصد موفقیت جراحی را کاهش خواهد داد، حتی باعث خواهد شد که مفصل جدید کار گذاشته شده شل و دردناک شود. بنابراین بسیاری از پزشکان بیماران را از انجام ورزش‌هایی مانند دویدن، پریدن و ورزش‌هایی که در ارتفاع زیاد انجام می‌شوند منع می‌کنند.

با این همه ورزش‌هایی همچون پیاده روی، شنا، گلف، ماشین سواری، پیاده روی در طبیعت، دوچرخه سواری، رقصیدن بسیار توصیه می‌شود. اگر فرد فعالیت‌های بدنی مناسب با وضعیت خود انجام دهد می‌تواند عمر مفصل تعویضی را بیش‌تر از حد معمول افزایش دهد.
 

نحوه ی آماده شدن برای جراحی تعویض مفصل ران

ارزیابی پزشکی 

اگر تصمیم گرفته‌اید که جراحی تعویض مفصل ران را انجام دهید، در ابتدا پزشک جراح ارتوپد از شما خواهد خواست که به صورت کامل تحت معاینه بالینی قرار بگیرید. انجام این مرحله از آن جهت مهم است که پزشک مطمئن می‌شود بدن شما در شرایط خوب و سالمی قرار داشته و به خوبی روند ریکاوری را طی خواهد کرد.

بیمارانی که به بیماری‌های قلبی و عروقی مبتلا هستند لازم است که پیش از انجام عمل جراحی تعویض مفصل ران توسط پزشک متخصص قلب (cardiologist) معاینه شوند.
 

آزمایش‌های پزشکی 

قبل از انجام عمل جراحی تعویض مفصل ران باید آزمایش خون و ادرار کامل، الکتروکاردیوگرافی (electrocardiogram (EKG)) و عکس رادیولوژی قفسه سینه گرفته شود.
 

آماده سازی پوست

پوست نباید دارای هیچ‌گونه عفونتی باشد‌. اگر مشکلی در این باره وجود داشته باشد باید پیش از انجام عمل جراحی به خوبی به آن رسیدگی شود.

اهدای خون

در طول عمل جراحی شاید نیاز به خون اضافه وجود داشته باشد، بنابراین پیش از انجام عمل جراحی مقداری از خون خود را اهدا کنید تا در موقع عمل از آن استفاده شود.
 

داروها

پیش از عمل جراحی پزشک ارتوپد را در جریان داروهای مصرفی خود قرار دهید. شاید لازم باشد که مصرف برخی از داروها را متوقف کنید.

در صورتیکه بیمار از قبل از دارو یا داروهای خاصی استفاده میکند باید همه آنها را به پزشک اطلاع دهد. اگر نام آنها را نمیشناسید باید همه آنها را با خود به نزد پزشک برده و نشان دهید. بطور مثال آسپرین یا بعضی داروهای رقیق کننده خون (مانند وارفارین یا پلاویکس) باید یک هفته قبل از انجام جراحی قطع شوند.

تمام داروهای ضد درد مانند بروفن، دیکلوفناک، ایندومتاسین، ناپروکسن، پیروکسیکام و ملوکسیکام را یک هفته قبل از جراحی قطع کنید. مصرف سلکوکسیب یا استامینوفن اشکالی ندارد.
 

کاهش وزن

اگر اضافه وزن دارید، پزشک از شما خواهد خواست که به هدف کاهش فشار بر روی مفصل ران جدید و کم شدن خطر جراحی مقداری از وزن خود را کاهش دهید.
 

بررسی دندان‌ها توسط دندانپزشک

با وجود اینکه بروز عفونت بعد از انجام عمل جراحی تعویض مفصل ران معمول نیست، ولی باکتری هر زمان می‌تواند وارد جریان خون شده و باعث بروز عفونت شود. از آن‌جایی که باکتری در طی کارهای دندان‌پزشکی مانند کشیدن دندان به راحتی می‌تواند وارد جریان خون شود، لازم است که کارهای بزرگ دندانپزشکی فرد مانند کشیدن و جراحی دندان پیش از عمل جراحی تعویض مفصل ران انجام شود.
 

آزمایش دقیق مجاری ادراری

اگر بیمار سابقه‌ی عفونت دستگاه مجاری ادراری داشته باشد، باید پیش از انجام عمل جراحی با پزشک اورولوژیست مشورت کند. افرادی با سن بالاتر که دارای مشکلات پروستات هستند هم باید مورد بررسی دقیق متخصص اورولوژی قرار بگیرند
 

قبل از بستری شدن در بیمارستان برای جراحی تعویض مفصل لگن و ران به این نکات توجه کنید

– وقتی برای انجام عمل جراحی تعویض مفصل ران دستور بستری شدن شما در بیمارستان به توسط پزشک داده شد به نکات زیر دقت داشته باشید

– مطمئن شوید روز بستری شدن در بیمارستان و روز عمل جراحی خود را میدانید. در روز بستری تمام مدارک پزشکی و وسایلی را که پزشک از شما خواسته است با خود به بیمارستان بیاورید

– اگر از بیمه تکمیلی با هر نوع بیمه دیگری استفاده میکنید قبل از بستری شدن باید آن را به اطلاع بیمه خود برسانید

– قبل از بستری شدن در بیمارستان مطمئن شوید تا نزدیکان شما در روز مرخص شدن در دسترس هستند تا اقدامات ترخیص را در بیمارستان انجام دهند و همچنین مطمئن شوید نزدیکان شما حداقل به مدت یک هفته بعد از جراحی بطور 24 ساعته به منظور مراقبت نزد شما خواهند بود

– قبل از بستری شدن در بیمارستان وسایل مورد نیاز مانند واکر یا یک جفت عصای زیر بغل، یک توالت فرنگی سیار با نشیمن بلند، یک صندلی با نشیمن بلند برای داخل حمام تهیه کنید

– از قبل محیط خانه را برای بعد از جراحی آماده کنید. در مورد خصوصیات خانه بعدا توضیحاتی داده خواهد شد

– داروهایی را که از قبل به علت بیماری های دیگر مصرف میکنید (مثل داروهای قلب یا فشار خون) پس از اینکه به اطلاع جراح میرسانید و در صورتیکه منعی نداشته باشد، باید قبل و بعد از جراحی هم مصرف کنید. این داروها را باید با خود به بیمارستان بیاورید

– وسایل شخصی خود را از قبل آماده کنید تا آنها را در بیمارستان همراه خود داشته باشید

– بستری شدن در بیمارستان معمولا در روز قبل از جراحی است
 

نکات مهم بعد از بستری شدن در بیمارستان

* شب قبل از جراحی حمام بروید و تمام قسمت های بدن خود را خوب با آب و صابون بشویید.

* بهتر است موی بدن خود را نتراشید. بهترین زمان برای کوتاه کردن موهای موضع عمل جراحی، در اطاق عمل و بلافاصله قبل از جراحی است.

* حداقل از 12 ساعت قبل از جراحی نباید چیزی بخورید یا بیاشامید.
 
* قبل از تعویض مفصل ران در ناحیه لگن چه تغییراتی باید در زندگی خود ایجاد کنیم.
 
* قبل از عمل جراحی تعویض مفصل لگن باید در محیط زندگی فرد تغییراتی داده شود تا محیط زندگی او بعد از جراحی راحت تر باشد.

* هدف عمده این تغییرات این است که احتمال زمین خوردن فرد کم شود و وی بتواند راحت تر و بدون فشار زیاد به مفصل مصنوعی کارهای خود را انجام دهد.

* زمین خوردن میتواند موجب شکسته شدن استخوان اطراف مفصل مصنوعی شده و در این وضعیت، درمان شکستگی بسیار مشکل تر و پر عارضه تر از شکستگی در فردی است که مفصل مصنوعی ندارد.
 

مهمترین این تغییراتی که باید در خانه داد عبارتست از:

در اطاق نشیمن

– چیدمان وسایل داخل خانه و مبلمان را طوری تغییر دهید تا فرد بتواند راحت با واکر یا عصای زیر بغل بین آنها رفت و آمد کند

– کناره های فرش را با چسب های دو طرفه به کف زمین محکم کنید تا روی زمین سر نخورد. یکی از علل زمین خوردن بیماران لیز بودن زمین و سر خوردن فرش روی آن است

– باید دقت کرد که کف اطاق اشیاء پراکنده نباشند. گیر کردن هر کدام از این اشیاء به پای بیمار میتواند موجب زمین خوردن او شود.

– باید دقت کرد که سیم برق یا تلفن روی زمین آزاد نباشد. بسیاری اوقات گیر کردن این سیم ها به پا یا عصای فرد موجب زمین خوردن وی میشود

– اشیائی را که بیشتر مورد استفاده بیمار است در اطراف وی بگذارید تا مجبور نباشید مسافت زیادی را برای رسیدن به آنها طی کنید.

– چیزهایی مثل تلفن، کنترل تلویزیون، دستمال کاغذی، سطل زباله، کتاب برای مطالعه، نوشیدنی و داروها را در روی یک میز کنار صندلی بیمار قرار دهید تا به آسانی در دسترس وی باشند.

– لباسی پوشیده شود که جیب های بزرگ داشته باشد تا فرد بهتر بتواند لوازم سبک مورد احتیاج خود را در جیب بگذارد.

– صندلی های مورد استفاده بیمار باید کاملا محکم و پایدار باشند و نشیمن آنها ارتفاع کمی نداشته باشد. بیمار باید بمدت سه ماه فقط روی صندلی های دسته دار بنشینید.

– نشیمن صندلی مورد استفاده باید کمی سفت بوده و ارتفاع آن کمی بلندتر از معمول باشد بطوریکه وقتی روی آن مینشینید زانو هایتان در سطح پایین تری از لگن تان قرار بگیرد. استفاده از مبل های با ارتفاع کم و نشیمن نرم مناسب نیست.
 

در اطاق خواب

* یک چراغ کنار پاتختی قرار دهید تا همیشه کنار بیمار روشن باشد.
* در شب یک چراغ مسیر بین اطاق خواب و توالت را روشن نگه دارد. بسیار دیده شده که بیمار وقتی شب برای استفاده از توالت بلند میشود و چشم وی هنوز خواب آلود است به علت دید کم زمین میخورد.
 

در حمام

* کف وان یا زیر دوش از چسب های مخصوصی که سطح زبر دارند استفاده شود.
* در کنار وان حمام کفی پلاستیک با سطح زبر گذاشته شود تا فرد موقع ورود یا خروج از وان لیز نخورید.
* روی دیوار کنار وان دستگیره گذاشته شود تا بیمار دست های خود را به آن گرفته از زمین خوردن پیشگیری شود.
* در حمام از یک اسفنج یا لیف با دسته بلند برای شستشوی ساق و پا استفاده شود
* صندلی حمام باید با نشیمن بلند ولی پایدار باشد و لیز نخورد
* دقت کنید که آب داغ موقع دوش گرفتن ممکن است فشار شما را پایین آورده و موجب شود زمین بخورید.
 

در آشپزخانه

* کف آشپزخانه نباید خیس باشد.
 

پله

* نور کافی روی پله باشد تا مسیر آن خوب دیده شود
* پله های معیوب تعمیر شوند
* چیزی روی پله رها نشود
* فرش یا قالیچه روی پله گذاشته نشود. این قالیچه ها سر میخورند و موجب زمین خوردن بیمار میشوند
* تمام طول کناره پله دستگیره داشته باشد.
 

نیاز به فیزیوتراپی بعد از جراحی

بسیار ضروری است که در مدت بهبودی از جراحی تعویض مفصل ران و لگن، به کمک یک فیزیوتراپ روی دامنه حرکت مفصل رانتان کار کنید. پس از جراحی یک بازه زمانی وجود دارد (معمولاً چند هفته است، اگر چه طول مدت آن برای افراد مختلف متفاوت است) که باید در طول آن دامنه‌ حرکت طبیعی مفصل رانتان را دوباره به دست بیاورید. بعضی از اشخاص در طول این مدت از بلند شدن ترس دارند و بدون بلند شدن و حرکت کردن بهبود می‌یابند، که در چنین حالتی، پس از بهبودی، برای بالا رفتن از پله‌ها یا انجام سایر فعالیت‌ها دچار مشکل می‌شوند.

فیزیوتراپی تعویض مفصل لگن و ران همچنین با تقویت عضلات پایتان باعث می‌شود که احتمال دررفتگی مفصل جدید کم شود. با این روش، بعد از جراحی، مفصل ران مصنوعی‌تان در جای خود باقی می‌ماند. (در طول شش تا هشت هفته اول بعد از عمل احتمال دررفتگی مفصل ران بیشتر است). برای اطلاع دقیق از هزینه تعویض مفصل لگن هم بهتر است با پزشک مشورت نمایید.

فیزیوتراپی بعد از تعویض مفصل ران: فرایند معمول

عموماً، اولین جلسه فیزیوتراپی روز بعد از عمل جراحی انجام می‌شود، یعنی هنگامی که هنوز در بیمارستان هستید. فیزیوتراپ به شما کمک می‌کند تا با استفاده از مفصل جدیدتان راه بروید. نوع جراحی انجام شده روی مفصلتان تعیین می‌کند که چقدر از وزن بدنتان را می‌توانید روی مفصل رانتان قرار دهید.

فیزیوتراپ تمریناتی را برای انجام در رختخواب به شما می‌دهد که می‌توانند از ایجاد لخته‌های خونی جلوگیری کنند، مانند سفت و شل کردن عضلات ران و فشردن عضلات باسن، یا کشیدن نوک پنجه پا رو به جلو و بالا و پایین کردن پا در حالت کاملاً کشیده. توصیه می‌کنیم دست کم ساعتی یک بار این تمرینات را انجام دهید.

در این مرحله، باید با استفاده از دارو دردتان کنترل شود تا بتوانید بلند شوید و حرکت کنید. این کار برای فرایند درمان بسیار مهم است. همچنین برای اطلاع دقیق از هزینه فیزیوتراپی تعویض مفصل لگن بهتر است با پزشک مشورت نمایید.
 

فیزیوتراپی بعد از تعویض مفصل ران: بهبودی طولانی مدت

قطعاً، بعد از جراحی خیلی مشتاق خواهید بود که به خانه بروید و بدون دردی که پیشتر در مفصل رانتان داشتید به زندگی خود ادامه دهید. اما اول باید یاد بگیرید طوری حرکت کنید که مفصل جدیدتان از آسیب در امان بماند. برای همین باید برای مدتی به طور مرتب به یک فیزیوتراپ مراجعه کنید.

بیماران نباید مفصل رانشان را بیشتر از ۹۰ درجه خم کنند. فیزیوتراپ می‌تواند به شما نحوه صحیح وارد شدن به ماشین و وان حمام و خارج شدن از آن‌ها را آموزش دهد و حتی به شما یاد دهد که چگونه بدون آسیب زدن به مفصل رانتان بند کفش‌هایتان را ببندید.

به علاوه، فیزیوتراپ می‌تواند استفاده از وسایلی مانند صندلی حمام و یک پاشنه کش دسته بلند و همچنین بالا آوردن ارتفاع صندلی توالت را به شما توصیه کند که می‌توانند به بهبودی‌تان کمک کنند.

پس از جراحی احساس درد و سفتی خواهید داشت، اما با کمک یک فیزیوتراپ، در طول هفته‌های بعد این ناراحتی‌ها کم می‌شوند، و هنگامی که پزشکتان به شما اجازه داد، می‌توانید با انجام کارهایی مانند شنا کردن، حرکات ایروبیک و دوچرخه‌سواری روی زمین‌های مسطح، سطح فعالیتتان را حفظ کنید. متخصصان توصیه می‌کنند، در صورتی که گلف بازی می‌کنید این کار را با کفش‌های بدون میخ و بدون استفاده از ماشین‌های مخصوص بازی گلف انجام دهید. از انجام فعالیت‌هایی مانند دوِ آهسته (جاگینگ) یا پریدن که فشار بسیار زیادی را به مفصل ران وارد می‌کنند اجتناب کنید. بلند کردن وزنه مشکلی ندارد، اما توصیه نمی‌شود که اجسام سنگین را حمل کنید، خصوصاً هنگام بالا یا پایین رفتن از پله‌ها.

در آینده نیز، اگر درد مانع از حرکت کردن یا انجام فعالیت‌های روزانه‌تان شد، یا اگر وجود مشکلات تعادلی برایتان خطری ایجاد کرد، بهتر است دوباره به فیزیوتراپتان مراجعه کنید.
 

حرکاتی که باید از آن‌ها اجتناب کنید

در طول سه ماه اولی که کپسول مفصلی در حال بهبودی است، از انجام فعالیت‌هایی که باعث می‌شوند مفصل رانتان در هر جهتی به طور کامل کشیده شود خودداری کنید.
 
از فشار بردن پایتان به عقب و پیچاندن آن به سمت بیرون در پشت بدنتان (مانند وضعیت چرخش در هنگام زدن توپ گلف) اجتناب کنید.

از پیچاندن و خم کردن زانویتان به سمت بالا و یا رد کردن آن از خط وسط بدن (یعنی بردن پای جراحی شده به طرف دیگر بدن) اجتناب کنید.

در عوض، هنگام پوشیدن لباس مچ پایتان را به سمت داخل بیاورید، تا زانویتان رو به بیرون قرار بگیرد.
 

تمرینات پس از تعویض کامل مفصل ران

تمرینات مچ پا: پاهایتان را روی زمین در حالت کشیده قرار دهید و زانوهایتان را بی‌وقفه بالا و پایین ببرید. هر ساعت ۱۰ بار این حرکت را تکرار کنید تا علاوه بر پیشگیری از تشکیل لخته‌های خونی، تورم از ناحیه پا به اطراف پمپاژ و پراکنده شود.

تمرینات استاتیک برای عضلات چهار سر ران: عضلات جلوی رانتان را سفت (جمع) کرده و پشت زانویتان را به طرف پایین فشار دهید. پنج ثانیه در این حالت بمانید و هر ساعت ۱۰ بار این حرکت را تکرار کنید.
 
تمرینات زیر برای بهبود دامنه حرکتی مفصل رانتان و تقویت عضلات اطراف آن طراحی شده‌اند. این تمرینات را تنها تا حدی که باعث درد نشوند انجام دهید.

برای شروع، این تمرینات را روزی سه بار و هر بار یک ست ۱۰ تایی انجام دهید و به تدریج تعداد تکرارها را افزایش دهید تا جایی که بتوانید بدون مشکل خاصی هر تمرین را ۲۰ تا ۳۰ بار انجام دهید.

(برای انجام تمرینات ۳ و ۴ باید یک اسلاید برد  زیر پایتان قرار دهید).

خم کردن مفصل ران و زانو: با بالا و پایین لغزاندن پاشنه پا روی اسلاید برد، زانویتان را خم و راست کنید. (مفصل رانتان را بیش از ۷۰ درجه خم نکنید).
 
دور کردن مفصل ران از محور اصلی بدن (بیرون بردن پا به طرف کناره‌ها): در حالی که زانوهایتان کشیده است، با لغزاندن پاهایتان روی برد آن‌ها را از هم دور کنید و سپس به هم نزدیک کنید. (پاهایتان از خط وسط بدن رد نشوند).
 
پایین رفتن از پله: ابتدا چوب‌های زیر بغل پایین آورده و روی زمین قرار دهید. پای جراحی شده را پایین بیاورید. وزن بدن را روی چوب‌ها به پله پایینی انتقال دهید. پس از آن پای جراحی نشده را پایین بیاورید.
 
راه رفتن: تا ۴ تا ۵ هفته بعد از عمل از چوب زیر بغل/واکر استفاده کنید؛ آن موقع جراح یا فیزیوتراپ پایتان را بررسی کرده و به شما خواهد گفت که می‌توانید چوب‌های زیر بغل/واکر را کنار بگذارید یا خیر.

به یاد داشته باشید که بهتر است از دو چوب استفاده کرده و یک الگوی راه رفتن خوب داشته باشید تا اینکه بخواهید بدون چوب‌ها به سختی راه رفته و احتمالاً تعادلتان را از دست بدهید. بهترین معیاری که نشان می‌دهد برای کنار گذاشتن چوب‌های زیر بغل آماده هستید آن است که بتوانید با وارد آوردن کمترین فشار از طریق بازوهایتان یک فاصله ۳۰ تا ۴۰ متری را طی کنید.‌

باز کردن زانو روی استوانه: حوله‌ای را به شکل استوانه‌ای درآورید و زیر زانویتان قرار دهید. عضلات چهار سر رانتان را جمع کنید طوری که زانویتان صاف شده و پاشنه پایتان از سطح رختخواب بلند شود. رانتان را روی استوانه نگه‌داشته و در همان حال زانویتان را تا حد ممکن صاف نگه‌دارید. ۵ ثانیه در همین حالت بمانید و به آرامی پاشنه را پایین بیاورید. این حرکت را ۱۰ تا ۲۰ بار انجام دهید.
 
بالا آوردن پا در حالت کشیده: در حالی که زانویتان کاملاً روی سطح رختخواب کشیده شده است عضلات (چهار سر) رانتان را جمع کنید. در همان حال که عضلات رانتان را سفت می‌کنید، پایتان را ۳۰ سانتی‌متر از زمین بالا بیاورید. ۵ ثانیه در این حالت بمانید.
 
تمرین صاف کردن مفاصل: عضلات باسنتان را جمع کنید؛ پاشنه‌هایتان را به سطح رختخواب فشار دهید. تیغه شانه‌هایتان را به عقب کشیده و به هم نزدیک کنید، دست‌هایتان را به سطح رختخواب فشار دهید و سعی کنید باسنتان را از زمین بلند کنید. ۵ ثانیه در همین حالت بمانید.
 
ربع اسکات: به آرامی به حالت اسکات پایین بروید و اجازه بدهید که زانوهایتان یک چهارم اسکات کامل خم شوند، سپس به آرامی آن‌ها را دوباره صاف کنید. در همین حال پشتتان را صاف نگه‌دارید و اجازه بدهید که مفاصل ران و زانوهایتان حرکت را انجام دهند.
 
بالا آوردن پا از کنار: پای جراحی شده را از کنار بالا بیاورید، طوری که در تمام مدت زانویتان صاف بماند و پنجه پایتان رو به جلو باشد. ۳ ثانیه در همین حال بمانید و پا را پایین بیاورید.
 
بالا آوردن پا از جلو: پای جراحی شده را از جلو بالا بیاورید؛ اجازه بدهید که زانویتان خم شود. ۳ ثانیه در همین حالت بمانید و سپس پا را پایین بیاورید.
 
بالا آوردن پا از پشت: پای جراحی شده را از عقب بالا ببرید و زانویتان را صاف نگه‌دارید. به جلو خم نشوید. ۳ ثانیه در همین حالت بمانید و سپس پا را پایین بیاورید.
 
بالا رفتن از پله‌ها: بگذارید چوب‌های زیر بغل همراه پای جراحی شده پایین بماند. پای جراحی نشده را روی پله اول قرار دهید. وزنتان را از طریق دست‌هایتان روی چوب‌ها قرار داده و به پای جلو انتقال دهید. سپس پای جراحی شده را روی پله اول قرار داده و آخر از همه چوب‌ها را روی پله اول قرار دهید.

منبع: سایت دکتردکتر
سایت ایران ارتوپد
سایت کلینیک شمیم