قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۸/۱۱/۱۱
–
۲۱۱ بازدید
سلام علیکم.
آیا اشکالی دارد که برای شروع عشق به امام زمان (عج)از دیدن فیلم ها شروع کنم و از آن ها عاشقی را بیاموزم و بعد با جمع آوری آگاهی و اطلاعات عشق به او را گسترش بدهم؟ممنون
نمی دانیم منظور شما از فیلمها چیه؟؟ ولی بدانید که عشق آموختنی نیست ؛ بلکه عشق از طریق معرفت درست ، پاکی درون و احساس تعلق و علقه به امام زمان بدست می اید. محبت و عشق از راه آگاهى و انس و برطرف ساختن موانع به دست مى آید؛ مثل کسى که اگر به طعم و خواص عسل آگاهى یابد، بدان علاقه مند مى شود و اگر آن را بچشد علاقه اش نسبت به آن افزون مى گردد. حب خدا و اولیاى او نیز، از طریق شناخت و معرفت پدید مى آید. هر اندازه آدمى معرفت خودش را افزون کند و در عمل نیز انس و الفت خود را با خداوند و مقربان درگاهش بیشتر سازد و موانع راه را – که علایق و وابستگى هاى مادى و دنیایى است – از دل بیرون کند، عشق الهى در دلش افزون تر خواهد شد. عشق به امام زمان(عج) بسیار ارزنده و سازنده است. تقویت این عشق تنها با عمل میسر است. کسى که واقعا به احکام الهى مقید گردد، سنخیت پیدا کرده و در این صورت حتى ممکن است مورد نظر حضرت واقع گردد.
اصولا محبت امری تحمیلی نیست. در مورد امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز باید به مرحله ای برسیم که این محبت در دل ما جای بگیرد و تحمیلی نباشد. در این صورت مشکل ما از ریشه حل خواهد شد.
برخی محبت ها ذاتی است و از دست انسان خارج است مانند محبت پدر و مادر به فرزند. هیچ گاه پدر یا مادر را مجبور نمی کنند تا فرزندش را دوست داشته باشد. به همین علت در قرآن کریم سفارش نشده که ای والدین شما فرزندانتان را دوست داشته باشید اما به فرزندان سفارش فراوان شده که به والدین احترام گذارده و با آنان مهربان باشند. (۲۳و۲۴ سوره اسراء) این بدان دلیل است که پدر و مادر خواهی نخواهی فرزندان را دوست می دارند زیرا فرزندان پاره تن والدین هستند.
برخی محبت ها نیز به مرور زمان و در اثر ارتباط و مأنوس شدن با افراد به وجود می آید مانند بسیاری از دوستی های متداول در جامعه.
محبت اهل بیت و خصوصاً امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به ما شیعیان ذاتی است. ما شیعیان پاره تن امامانمان هستیم. آن بزرگواران فرمودند: شیعتنا خلقوا من فاضل طینتا. شیعیان از باقی مانده گل ما خلق شدند. بنابراین ایراد و اشکال از ناحیه من و شماست که محبت حقیقی پدران معنوی خصوصا امام زمان خود را از دست داده ایم. امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می فرماید: إنا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم. یعنی ما در مراعات شما کوتاهی نکرده و یاد شما را فراموش نمی کنیم.
وقتی فرزندی را قبل از به وجود آمدن علاقه بین او و والدینش از هم جدا کنند پدر و مادر آن فرزند را تا آخر عمر فراموش نمی کنند اما پس از مدت کوتاهی آن فرزند یاد والدین عزیز خود را از یاد خواهد برد. در مورد رابطه ما با امام زمان مشابه این اتفاق رخ داده. آن قدر انس و ارتباط ما با حضرت کم شده که گویا دیگر محبتی در این دل بی معرفت نمانده. جذبه و کشش از طرف آقا کم نشده، من و تو بی معرفت شده ایم. ایشان به ما نزدیک است ما از ایشان دور هستیم. آیة الله بهجت رحمة الله علیه می فرمودند: «او « عین الله الناظرة و أذنه الواعیة» است و جلوتر از ماها می شنود حرف ما را! بلکه خودمان که حرف می زنیم این صدا از لب می آید به طرف گوش، فاصله ای دارد، او جلوتر از این فاصله، حرف ما را می شنود از خودمان، کلام خودمان را! آن وقت آیا ما می توانیم کاری بکنیم که او نفهمد؟ می توانیم کاری بکنیم که او نداند؟….چرا کاری نمی کنید که همیشه خودتان را پیش آن حضرت ببینید؟ او ما را می بیند و ما او را نمی بینیم! پس چرا این قدر دوریم؟» (بهارانه، سید مهدی شمس الدین، ص۵۹). یار نزدیک تر از من به من است وین عجب تر که من از خود دورم
البته و صد البته این ارتباط به یک باره آغاز نخواهد شد و این شکاف بین مراد و مریدِ بی معرفت به سادگی پر نخواهد شد. اولین قدم، ایجاد یک سنخیت بین خودمان و امام زمان است. تا همانندی نسبی نباشد محبتی شکل نخواهد گرفت. وقتی فاصله روحی و فکری ما با اماممان زیاد باشد چطور می خواهیم توقع محبت دائمی داشته باشیم و محبت ایشان در دل ما جای بگیرد. «سنخیت» نخستین و مهمترین شرط برای رسیدن به امام است . سنخیت، علت انضمام است؛ و دو شیء، تنها به این شرط می توانند به هم منضم شوند و پیوستگی یابند که از سنخیت نسبت به یکدیگر بهره مند باشند. حال اگر کسی سنخیت با عالم ماده و مادیات داشته باشد، نمی تواند هم سنخ با برتر از فرشتگان( حضرت ولی عصر)بوده و با آنان ارتباط برقرار کند.
آیة الله بهجت رحمة الله علیه درمورد راه ایجاد ارتباط با اهل بیت علیهم السلام می فرمودند:» راه ایجاد ارتباط با اهل بیت علیهم السلام و مخصوصاً حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف عبارت است از:
۱- معرفت خداوند متعال
۲- اطاعت محض از پروردگار
این دو موجب حب به خداوند و محبت نسبت به همه آن ها که خدا آنان را دوست می دارد- مثل انبیاء‌و اوصیاء- می شود. مخصوصاً موجب علاقه و ارتباط با محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم می شود که نزدیک ترین آن ها به ما حضرت صاحب الامر است.» (بهارانه، سید مهدی شمس الدین، ص۵۸)
حقیقت این است که آن قدر از اماممان دور شده ایم که اعتقاد درستی هم برایمان نمانده. آیة الله بهجت رحمة الله علیه می فرمودند:« چنان چه در اطاقی در بسته باشیم و بدانیم که قدرت بزرگی مثل آمریکا پشت در ایستاده و سخنان ما علیه و له خود را می شنود و ضبط می کند و به موقع علیه ما به اجرا می گذارد، چقدر حال ما فرق می کند و مواظب سخنان خود می شویم! با این که آن ها را نمی بینیم ولی علم داریم و می دانیم که پشت در هستند. پس چرا حال ما نسبت به امام زمان چنین نیست در انجام آن چه بر له و علیه اوست!؟ و هیچ با اهل تسنن که چنین اعتقادی ندارند فرق نداریم!؟» (بهارانه، سید مهدی شمس الدین، ص۵۴)
بنابراین بسیاری از مشکلات ما از بی معرفتی است. آیا شده یک روز از خواب که برمی خیزیم اولین کاری که می کنیم این باشد که به مولایمان سلام کنیم. مگر ما او را ارباب خود نمی دانیم ما چه بنده ای هستیم که این قدر بی ادب می باشیم و حتی از یک سلام کردن به مولای مهربانمان دریغ می کنیم. این مطلب علتی ندارد به جز « کمی معرفت». آیة الله بهجت رحمة الله علیه می فرمودند:« طبیبی در نزدیکی وفاتش به همه انوار معصومین سلام کرد و تعظیم نمود ولی هیچ کدام از حضار کسی را نمی دیدند! آن بزرگواران که در وقتش به ان ها احتیاج داریم نباید کاری کنیم که دم آخر بگویند: ما این شخص را نمی شناسیم!» (بهارانه، سید مهدی شمس الدین، ص۶۵)
پس در آغاز راه باید قلب نازنین ایشان را با اعمال نادرست خود به درد نیاوریم. ، اگر ما در انجام واجبات و ترک محرمات که عصاره بندگی است کوتاهی نکنیم قطعا امامی که یاد ما را فراموش نخواهد کرد نیز به ما نظر لطف خواهد کرد
پدر آیت الله سیستانی در مشهد مقدس برای تشرف به محضر امام زمان علیه السلام ختم زیارت عاشورا را چهل جمعه، هرهفته در مسجدی از مساجد شهر آغاز کرده بود. ایشان می فرمود:» در یکی از جمعه های آخر ناگهان شعاع نوری را مشاهده کردم که از خانه ای نزدیک به آن مسجدی که من در آن مشغول به زیارت عاشورا بودم می تابید. از جای برخاستم و به دنبال آن نور به در آن خانه رفتم. خانه کوچک و فقیرانه ای بود که از درون آن نور عجیبی می تابید. در زدم وقتی در را باز کردند مشاهده کردم که حضرت ولی عصر امام زمان علیه السلام در یکی از اتاق های آن خانه تشریف دارند و در آن اتاق جنازه ای را مشاهده کردم که پارچه ای سفید روی آن کشیده بودند. وقتی وارد شدم و اشک ریزان سلام کردم، حضرت به من فرمودند: « چرا این گونه به دنبال من می گردی و این رنج ها را متحمل می شوی؟ مثل این باشید تا من به دنبال شما بیایم. بعد فرمود: این بانویی است که در دوره بی حجابی ( دوره رضا خان پهلوی) هفت سال از خانه بیرون نیامد تا مبادا نامحرم او را ببیند.» (پرچم بر افراشته، اتحادیه انجمن اسلامی دانش آموزان، ص۵۳)
با توجه به مطالب بالا آن چه مهم است و باید اتفاق بیافتد ایجاد محبت است. یک محبوب، اگر ببیند که محبّ او در پی بر آوردن خواسته اوست حتما به محبوب خود نگاه خواهد کرد و نگاه محبوب محبت او را به ارمغان خواهد آورد. آن حضرت (عج) مى فرماید:« پس باید هر یک از شما (شیعیان)، کارهایى را که موجب جلبِ محبّت مى گردد، انجام دهید و باید از کارهاى ناپسندى که خشم و غضب ما را در پى دارد، اجتناب کنید. پس (آگاه باشید که) مرگ آدمى ناگهان مى رسد که در آن، دیگر توبه سودى نمى رساند و ندامت، نمى تواند او را از عذاب برهاند».
امام زمان که محبوب حقیقی ما شیعیان است از ما چیزی نمی خواهد مگر اطاعت از پروردگار متعال که محبوب امام زمان است. اصولا میان محبوب بودن خداوند و امام زمان تفاوتی نیست زیرا خواست امام زمان نیز چیزی جز خواست خداوند نمی باشد.
برای رسیدن به معرفت و محبت امام زمان موارد زیر نیز مدد کار ما خواهد بود. البته این موارد نیز جدای از موارد بالا نمی باشد. بیشتر موارد بالا به حوزه شناخت برمی گشت اما آن چه در ذیل می آید بیشتر مربوط به حوزه عمل است.
۱- طهارت نفس:
اولین طریق عالی برای ارتباط با حضرت مهدی (عج) انجام دادن واجبات و ترک معاصی و گناهان است. یکى از عوامل دورى انسان از امام زمان(عج) و قطع ارتباط روحى و معنوى و ناخشنودى آن حضرت، ارتکاب محرّمات الهى و گناهان است.
آن حضرت در توقیع شریف به شیخ مفید(ره) مى فرماید: «شما مکلّف هستید که اوامر و دستورات ما را به دوستانمان برسانید، با اینکه ما بر اساس فرمان خداوند بزرگ و صلاح واقعى خود و شیعیانمان – تا زمانى که حکومت بر دنیا در اختیار ستمگران است – در نقطه اى دور و پنهان از دیده ها به سر مى بریم ؛ ولى از تمام حوادث و ماجراهایى که بر شما مى گذرد، کاملاً مطّلع هستیم و هیچ چیز از اخبار شما بر ما پوشیده نیست. از خطاها و گناهانى که بندگان صالح خداوند، از آنها دورى مى کنند ؛ اما شما آنها را مرتکب مى شوید نیز با خبریم. از عهدشکنى ها و پشت سر گذاشتن عهد و پیمان ها با اطلاعیم… پس از خداوند بترسید و تقوا پیشه کنید و ما خاندان رسالت را مدد رسانید… سعى کنید اعمالتان به گونه اى باشد که شما را به ما نزدیک سازد و از گناهانى که موجبات نارضایتى ما را فراهم مى نماید، بترسید و دورى کنید…»
باید دانست که امام هر زمان، مظهر رحمت و رأفت الهى و واسطه فیض بین خالق و مخلوق است. تمام نعمت ها به برکت وجود امام و حجّت هر زمان به مردم مى رسد و تمام بلاها نیز به برکت وجود او رفع مى شود و با اندکى اشتباه و خطایى، این الطاف و برکات از انسان دریغ نمى گردد. او مظهر رحمت الهى است و هیچ سود و منفعتى را از دیگران توقّع ندارد و جز در راه منافع آنان قدم بر نمى دارد. در عنایت و لطف او، هیچ بخل و کاستى راه ندارد.به همین جهت امام زمان دست گناه کاران را مى گیرد و آنان را از غرقاب گناه نجات مى دهد وبا هدایت هاى باطنى و خدایى خود،آنها را به خدا نزدیک مى کند
۲- توسل به ائمه اطهار: یکی از شاه کلید های ارتباطی ما برای رسیدن به قرب الهی ارتباط با ائمه اطهار است. اگر ما در کنار خود سازی که انجام می دهیم از این بزرگواران نیز مدد بجوییم آن گاه در کار ما نه تنها تسریع خواهد شد بلکه عنایت ویژه امام عصر نیز ما را فرا خواهد گرفت. در میان معصومین توسل به حضرت ابا عبد الله الحسین بیشتر سفارش شده و خود ائمه فرموده اند: ما کشتی نجات هستیم اما [امام] حسین (علیه السلام) از ما سریع تر است. توسل به امام حسین و خود امام زمان در طول این را ه یاری گر ماست.
۳- مطالعه احوالات خوبان و مرتبطین با حضرت: شناخت احوالات این عزیزان و بزرگواران به ما انگیزه ای مضاعف می دهد. گاهی اوقات مطالعه و دانستن حالات عاشقان امام زمان به انسان نیرویی می دهد که می تواند ادامه راه را راحت تر بپیماید.
۴- همسانی با امام
منتظران واقعى، وضعیت فکرى، روحى و عملى خود را به گونه اى سامان مى بخشند که همسانی زیادی با امام زمان(عج) داشته باشد. به طور کلى هر انسانى داراى سه مرتبه وجودى (افکار، صفات و اعمال) است و هیچ انسانى از این قاعده مستثنا نیست. اگر کسى بخواهد به انسان دیگرى نزدیک شود، چاره اى ندارد جز اینکه بکوشد نوع اعتقاد، باورها، صفات و رفتار خود را به ایشان نزدیک سازد تا از این طریق شیعه و پیرو واقعى او باشند.
۵- کسب فضایل اخلاقی
یکى دیگر از راه های ارتباط معنوی با امام، آراستن درون با فضایل انسانى و اخلاقى است ؛ یعنى، همان طور که قرآن مى فرماید: «اگر مى خواهید محبوب خدا باشید، تقوا پیشگى کنید» ؛ این قانون در مورد حضرت مهدى(عج) نیز هست.
از امام صادق«ع» نقل شده است: «براى صاحب الامر، غیبتى طولانى است ؛ در این دوران هر کس باید تقوا پیشه سازد و به دین خود چنگ زند ) الغیبة النعمانى، ص ۲۵۰، باب ۱۴، ح۵)
۶- ذکر همیشگی امام
کسی که خواهان ارتباط قلبی با امام عصر است از یاد و نام محبوب خود غافل نمى شود و پیوسته در فکر و اندیشه او است. شخص مؤمن، در هیچ حالى از حالات و هیچ وقتى از اوقات و هیچ مکانى از مکان ها، از یاد امامش و انتظار قدوم مبارک او، خالى و فارغ نیست.
روایت شده است: وقتى امام موسى بن جعفر«ع» از امام غایب و نعمت باطنى خدا یاد کرد، فردى پرسید: آیا از امامان کسى غایب مى شود؟ فرمود: «بلى، شخص او از دیدگاه هاى مردم غایب مى شود ولى یاد او از دل هاى مؤمنان نهان نمى شود و او دوازدهمین نفر از ما است» بحارالانوار، ج ۵۱، ص۱۵۰
۷- عشق سرشار ، اظهار اشتیاق و چشم به راه بودن
یکی دیگر از راه های ارتباط روحی با امام زمان (عج)، مهرورزى و محبّت سرشار به آن حضرت است. البته این محبت و مهرورزى دو طرفه است ؛ زیرا امام معصوم نیز شیعیان و یاران خود را دوست دارد و شفیق و دلسوز آنها است. الامام الانیسُ الرفیق و الوالدِ الشفیقُ و الاخُ الشفیق ؛«امام همدم و رفیق، پدر مهربان و برادر دلسوز است». (کافى، ج ۱، ص ۱۹۱، ح ۱)
پیامبر اکرم«ص» درباره لزوم دوستى حضرت مهدى(ع) مى فرماید:
«هر کس دوست دارد خدا را ملاقات کند ؛ در حالى که ایمانش کامل و اسلامش نیکو باشد، پس باید دوستدار حضرت حجّت، صاحب الزمان منتظر باشد.» ( بحارالانوار، ج ۳۶، ص۲۹۶، ح ۱۲۵)
شور طلب و علاقه دیدار یار و اظهار شیدایى و اشتیاق به محبوب، از ویژگى هاى بارز منتظران است ؛ چنان که در دعاى ندبه آمده است: لیتَ شِعرى اَینَ استَقرّت بِکَ النّوى بَل اَىُّ ارض تُقِلُّک اَو ثَرى ابرضوى ام غیرها ام ذى طوى ( اقبال الاعمال، ص ۲۹۸ («اى کاش مى دانستم در چه جایى منزل گرفته اى و چه سرزمین و مکان تو را در بر گرفته است! آیا در کوه رضوى هستى و یا در جاى دیگر و یا در ذى طوى هستى…»
امام على«ع» وقتى از امام مهدى(عج) و صفات آن حضرت مى گوید ؛ ناگاه از درون سینه آهى مى کشد و شوق دیدار آن بزرگوار را ابراز مى دارد.
۸- حزن و اندوه و ندبه
محزون بودن در فراق امام مهدى(عج)، ندبه و اظهار شوق به لقاى او ,باعث نزدیکی انسان به امام خود می شود.
امام حسن عسکرى«ع» فرمود ؛ «شیعیان ما در یک اندوه دائم به سر مى برند تا فرزندم – که پیامبر«ص» نوید ظهورش را داده است – ظاهر شود». ( یوم الخلاص، ج ۱، ص ۳۹۲، ح ۴۴۵)
۹- خواندن دعا وزیارت
در رابطه با امام زمان(عج)، دعاها و زیارت هاى فراوانى نقل شده که در کتب ادعیه موجود است و در کتابى به نام صحیفه مهدیه نیز گردآمده است. به بعضى از این دعاها و زیارت ها اشاره مى شود.
الف. دعاى ندبه ؛ مهم ترین دعاها در عصر غیبت، دعاى ندبه است که سفارش فراوانى به خواندن آن شده است.
صدرالاسلام همدانى در کتاب تکالیف الأنام مى گوید: از خواص دعاى ندبه این است که اگر در جایى با حضور قلب و اخلاص تمام و توجه به مضامین عالى آن خوانده شود، عنایت و توجه امام زمان(عج) را به آن مکان جلب مى کند، بلکه آن حضرت در آنجا حضور مى یابد، چنان که در بعضى جاها اتفاق افتاده است. ( تکالیف الأنام فى غیبة الامام، ص۱۹۷)
ب. دعاى فرج «الهى عظم البلاء» ؛ مرحوم کفعمى در کتاب البلد الامین دعایى را بر حضرت امام زمان(عج) نقل مى کند که آن حضرت این دعا را به مردى زندانى یاد داد و بعد از خواندن، او از زندان آزاد شد.«الهى عظم البلاءُ و بَرِحَ الخفاءُ وَانکَشَفَ الغطاءُ وانقطع الرّجاء… .» این دعا در مفاتیح الجنان آمده است.
اصولا محبت امری تحمیلی نیست. در مورد امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز باید به مرحله ای برسیم که این محبت در دل ما جای بگیرد و تحمیلی نباشد. در این صورت مشکل ما از ریشه حل خواهد شد.
برخی محبت ها ذاتی است و از دست انسان خارج است مانند محبت پدر و مادر به فرزند. هیچ گاه پدر یا مادر را مجبور نمی کنند تا فرزندش را دوست داشته باشد. به همین علت در قرآن کریم سفارش نشده که ای والدین شما فرزندانتان را دوست داشته باشید اما به فرزندان سفارش فراوان شده که به والدین احترام گذارده و با آنان مهربان باشند. (۲۳و۲۴ سوره اسراء) این بدان دلیل است که پدر و مادر خواهی نخواهی فرزندان را دوست می دارند زیرا فرزندان پاره تن والدین هستند.
برخی محبت ها نیز به مرور زمان و در اثر ارتباط و مأنوس شدن با افراد به وجود می آید مانند بسیاری از دوستی های متداول در جامعه.
محبت اهل بیت و خصوصاً امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به ما شیعیان ذاتی است. ما شیعیان پاره تن امامانمان هستیم. آن بزرگواران فرمودند: شیعتنا خلقوا من فاضل طینتا. شیعیان از باقی مانده گل ما خلق شدند. بنابراین ایراد و اشکال از ناحیه من و شماست که محبت حقیقی پدران معنوی خصوصا امام زمان خود را از دست داده ایم. امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می فرماید: إنا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم. یعنی ما در مراعات شما کوتاهی نکرده و یاد شما را فراموش نمی کنیم.
وقتی فرزندی را قبل از به وجود آمدن علاقه بین او و والدینش از هم جدا کنند پدر و مادر آن فرزند را تا آخر عمر فراموش نمی کنند اما پس از مدت کوتاهی آن فرزند یاد والدین عزیز خود را از یاد خواهد برد. در مورد رابطه ما با امام زمان مشابه این اتفاق رخ داده. آن قدر انس و ارتباط ما با حضرت کم شده که گویا دیگر محبتی در این دل بی معرفت نمانده. جذبه و کشش از طرف آقا کم نشده، من و تو بی معرفت شده ایم. ایشان به ما نزدیک است ما از ایشان دور هستیم. آیة الله بهجت رحمة الله علیه می فرمودند: «او « عین الله الناظرة و أذنه الواعیة» است و جلوتر از ماها می شنود حرف ما را! بلکه خودمان که حرف می زنیم این صدا از لب می آید به طرف گوش، فاصله ای دارد، او جلوتر از این فاصله، حرف ما را می شنود از خودمان، کلام خودمان را! آن وقت آیا ما می توانیم کاری بکنیم که او نفهمد؟ می توانیم کاری بکنیم که او نداند؟….چرا کاری نمی کنید که همیشه خودتان را پیش آن حضرت ببینید؟ او ما را می بیند و ما او را نمی بینیم! پس چرا این قدر دوریم؟» (بهارانه، سید مهدی شمس الدین، ص۵۹). یار نزدیک تر از من به من است وین عجب تر که من از خود دورم
البته و صد البته این ارتباط به یک باره آغاز نخواهد شد و این شکاف بین مراد و مریدِ بی معرفت به سادگی پر نخواهد شد. اولین قدم، ایجاد یک سنخیت بین خودمان و امام زمان است. تا همانندی نسبی نباشد محبتی شکل نخواهد گرفت. وقتی فاصله روحی و فکری ما با اماممان زیاد باشد چطور می خواهیم توقع محبت دائمی داشته باشیم و محبت ایشان در دل ما جای بگیرد. «سنخیت» نخستین و مهمترین شرط برای رسیدن به امام است . سنخیت، علت انضمام است؛ و دو شیء، تنها به این شرط می توانند به هم منضم شوند و پیوستگی یابند که از سنخیت نسبت به یکدیگر بهره مند باشند. حال اگر کسی سنخیت با عالم ماده و مادیات داشته باشد، نمی تواند هم سنخ با برتر از فرشتگان( حضرت ولی عصر)بوده و با آنان ارتباط برقرار کند.
آیة الله بهجت رحمة الله علیه درمورد راه ایجاد ارتباط با اهل بیت علیهم السلام می فرمودند:» راه ایجاد ارتباط با اهل بیت علیهم السلام و مخصوصاً حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف عبارت است از:
۱- معرفت خداوند متعال
۲- اطاعت محض از پروردگار
این دو موجب حب به خداوند و محبت نسبت به همه آن ها که خدا آنان را دوست می دارد- مثل انبیاء‌و اوصیاء- می شود. مخصوصاً موجب علاقه و ارتباط با محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم می شود که نزدیک ترین آن ها به ما حضرت صاحب الامر است.» (بهارانه، سید مهدی شمس الدین، ص۵۸)
حقیقت این است که آن قدر از اماممان دور شده ایم که اعتقاد درستی هم برایمان نمانده. آیة الله بهجت رحمة الله علیه می فرمودند:« چنان چه در اطاقی در بسته باشیم و بدانیم که قدرت بزرگی مثل آمریکا پشت در ایستاده و سخنان ما علیه و له خود را می شنود و ضبط می کند و به موقع علیه ما به اجرا می گذارد، چقدر حال ما فرق می کند و مواظب سخنان خود می شویم! با این که آن ها را نمی بینیم ولی علم داریم و می دانیم که پشت در هستند. پس چرا حال ما نسبت به امام زمان چنین نیست در انجام آن چه بر له و علیه اوست!؟ و هیچ با اهل تسنن که چنین اعتقادی ندارند فرق نداریم!؟» (بهارانه، سید مهدی شمس الدین، ص۵۴)
بنابراین بسیاری از مشکلات ما از بی معرفتی است. آیا شده یک روز از خواب که برمی خیزیم اولین کاری که می کنیم این باشد که به مولایمان سلام کنیم. مگر ما او را ارباب خود نمی دانیم ما چه بنده ای هستیم که این قدر بی ادب می باشیم و حتی از یک سلام کردن به مولای مهربانمان دریغ می کنیم. این مطلب علتی ندارد به جز « کمی معرفت». آیة الله بهجت رحمة الله علیه می فرمودند:« طبیبی در نزدیکی وفاتش به همه انوار معصومین سلام کرد و تعظیم نمود ولی هیچ کدام از حضار کسی را نمی دیدند! آن بزرگواران که در وقتش به ان ها احتیاج داریم نباید کاری کنیم که دم آخر بگویند: ما این شخص را نمی شناسیم!» (بهارانه، سید مهدی شمس الدین، ص۶۵)
پس در آغاز راه باید قلب نازنین ایشان را با اعمال نادرست خود به درد نیاوریم. ، اگر ما در انجام واجبات و ترک محرمات که عصاره بندگی است کوتاهی نکنیم قطعا امامی که یاد ما را فراموش نخواهد کرد نیز به ما نظر لطف خواهد کرد
پدر آیت الله سیستانی در مشهد مقدس برای تشرف به محضر امام زمان علیه السلام ختم زیارت عاشورا را چهل جمعه، هرهفته در مسجدی از مساجد شهر آغاز کرده بود. ایشان می فرمود:» در یکی از جمعه های آخر ناگهان شعاع نوری را مشاهده کردم که از خانه ای نزدیک به آن مسجدی که من در آن مشغول به زیارت عاشورا بودم می تابید. از جای برخاستم و به دنبال آن نور به در آن خانه رفتم. خانه کوچک و فقیرانه ای بود که از درون آن نور عجیبی می تابید. در زدم وقتی در را باز کردند مشاهده کردم که حضرت ولی عصر امام زمان علیه السلام در یکی از اتاق های آن خانه تشریف دارند و در آن اتاق جنازه ای را مشاهده کردم که پارچه ای سفید روی آن کشیده بودند. وقتی وارد شدم و اشک ریزان سلام کردم، حضرت به من فرمودند: « چرا این گونه به دنبال من می گردی و این رنج ها را متحمل می شوی؟ مثل این باشید تا من به دنبال شما بیایم. بعد فرمود: این بانویی است که در دوره بی حجابی ( دوره رضا خان پهلوی) هفت سال از خانه بیرون نیامد تا مبادا نامحرم او را ببیند.» (پرچم بر افراشته، اتحادیه انجمن اسلامی دانش آموزان، ص۵۳)
با توجه به مطالب بالا آن چه مهم است و باید اتفاق بیافتد ایجاد محبت است. یک محبوب، اگر ببیند که محبّ او در پی بر آوردن خواسته اوست حتما به محبوب خود نگاه خواهد کرد و نگاه محبوب محبت او را به ارمغان خواهد آورد. آن حضرت (عج) مى فرماید:« پس باید هر یک از شما (شیعیان)، کارهایى را که موجب جلبِ محبّت مى گردد، انجام دهید و باید از کارهاى ناپسندى که خشم و غضب ما را در پى دارد، اجتناب کنید. پس (آگاه باشید که) مرگ آدمى ناگهان مى رسد که در آن، دیگر توبه سودى نمى رساند و ندامت، نمى تواند او را از عذاب برهاند».
امام زمان که محبوب حقیقی ما شیعیان است از ما چیزی نمی خواهد مگر اطاعت از پروردگار متعال که محبوب امام زمان است. اصولا میان محبوب بودن خداوند و امام زمان تفاوتی نیست زیرا خواست امام زمان نیز چیزی جز خواست خداوند نمی باشد.
برای رسیدن به معرفت و محبت امام زمان موارد زیر نیز مدد کار ما خواهد بود. البته این موارد نیز جدای از موارد بالا نمی باشد. بیشتر موارد بالا به حوزه شناخت برمی گشت اما آن چه در ذیل می آید بیشتر مربوط به حوزه عمل است.
۱- طهارت نفس:
اولین طریق عالی برای ارتباط با حضرت مهدی (عج) انجام دادن واجبات و ترک معاصی و گناهان است. یکى از عوامل دورى انسان از امام زمان(عج) و قطع ارتباط روحى و معنوى و ناخشنودى آن حضرت، ارتکاب محرّمات الهى و گناهان است.
آن حضرت در توقیع شریف به شیخ مفید(ره) مى فرماید: «شما مکلّف هستید که اوامر و دستورات ما را به دوستانمان برسانید، با اینکه ما بر اساس فرمان خداوند بزرگ و صلاح واقعى خود و شیعیانمان – تا زمانى که حکومت بر دنیا در اختیار ستمگران است – در نقطه اى دور و پنهان از دیده ها به سر مى بریم ؛ ولى از تمام حوادث و ماجراهایى که بر شما مى گذرد، کاملاً مطّلع هستیم و هیچ چیز از اخبار شما بر ما پوشیده نیست. از خطاها و گناهانى که بندگان صالح خداوند، از آنها دورى مى کنند ؛ اما شما آنها را مرتکب مى شوید نیز با خبریم. از عهدشکنى ها و پشت سر گذاشتن عهد و پیمان ها با اطلاعیم… پس از خداوند بترسید و تقوا پیشه کنید و ما خاندان رسالت را مدد رسانید… سعى کنید اعمالتان به گونه اى باشد که شما را به ما نزدیک سازد و از گناهانى که موجبات نارضایتى ما را فراهم مى نماید، بترسید و دورى کنید…»
باید دانست که امام هر زمان، مظهر رحمت و رأفت الهى و واسطه فیض بین خالق و مخلوق است. تمام نعمت ها به برکت وجود امام و حجّت هر زمان به مردم مى رسد و تمام بلاها نیز به برکت وجود او رفع مى شود و با اندکى اشتباه و خطایى، این الطاف و برکات از انسان دریغ نمى گردد. او مظهر رحمت الهى است و هیچ سود و منفعتى را از دیگران توقّع ندارد و جز در راه منافع آنان قدم بر نمى دارد. در عنایت و لطف او، هیچ بخل و کاستى راه ندارد.به همین جهت امام زمان دست گناه کاران را مى گیرد و آنان را از غرقاب گناه نجات مى دهد وبا هدایت هاى باطنى و خدایى خود،آنها را به خدا نزدیک مى کند
۲- توسل به ائمه اطهار: یکی از شاه کلید های ارتباطی ما برای رسیدن به قرب الهی ارتباط با ائمه اطهار است. اگر ما در کنار خود سازی که انجام می دهیم از این بزرگواران نیز مدد بجوییم آن گاه در کار ما نه تنها تسریع خواهد شد بلکه عنایت ویژه امام عصر نیز ما را فرا خواهد گرفت. در میان معصومین توسل به حضرت ابا عبد الله الحسین بیشتر سفارش شده و خود ائمه فرموده اند: ما کشتی نجات هستیم اما [امام] حسین (علیه السلام) از ما سریع تر است. توسل به امام حسین و خود امام زمان در طول این را ه یاری گر ماست.
۳- مطالعه احوالات خوبان و مرتبطین با حضرت: شناخت احوالات این عزیزان و بزرگواران به ما انگیزه ای مضاعف می دهد. گاهی اوقات مطالعه و دانستن حالات عاشقان امام زمان به انسان نیرویی می دهد که می تواند ادامه راه را راحت تر بپیماید.
۴- همسانی با امام
منتظران واقعى، وضعیت فکرى، روحى و عملى خود را به گونه اى سامان مى بخشند که همسانی زیادی با امام زمان(عج) داشته باشد. به طور کلى هر انسانى داراى سه مرتبه وجودى (افکار، صفات و اعمال) است و هیچ انسانى از این قاعده مستثنا نیست. اگر کسى بخواهد به انسان دیگرى نزدیک شود، چاره اى ندارد جز اینکه بکوشد نوع اعتقاد، باورها، صفات و رفتار خود را به ایشان نزدیک سازد تا از این طریق شیعه و پیرو واقعى او باشند.
۵- کسب فضایل اخلاقی
یکى دیگر از راه های ارتباط معنوی با امام، آراستن درون با فضایل انسانى و اخلاقى است ؛ یعنى، همان طور که قرآن مى فرماید: «اگر مى خواهید محبوب خدا باشید، تقوا پیشگى کنید» ؛ این قانون در مورد حضرت مهدى(عج) نیز هست.
از امام صادق«ع» نقل شده است: «براى صاحب الامر، غیبتى طولانى است ؛ در این دوران هر کس باید تقوا پیشه سازد و به دین خود چنگ زند ) الغیبة النعمانى، ص ۲۵۰، باب ۱۴، ح۵)
۶- ذکر همیشگی امام
کسی که خواهان ارتباط قلبی با امام عصر است از یاد و نام محبوب خود غافل نمى شود و پیوسته در فکر و اندیشه او است. شخص مؤمن، در هیچ حالى از حالات و هیچ وقتى از اوقات و هیچ مکانى از مکان ها، از یاد امامش و انتظار قدوم مبارک او، خالى و فارغ نیست.
روایت شده است: وقتى امام موسى بن جعفر«ع» از امام غایب و نعمت باطنى خدا یاد کرد، فردى پرسید: آیا از امامان کسى غایب مى شود؟ فرمود: «بلى، شخص او از دیدگاه هاى مردم غایب مى شود ولى یاد او از دل هاى مؤمنان نهان نمى شود و او دوازدهمین نفر از ما است» بحارالانوار، ج ۵۱، ص۱۵۰
۷- عشق سرشار ، اظهار اشتیاق و چشم به راه بودن
یکی دیگر از راه های ارتباط روحی با امام زمان (عج)، مهرورزى و محبّت سرشار به آن حضرت است. البته این محبت و مهرورزى دو طرفه است ؛ زیرا امام معصوم نیز شیعیان و یاران خود را دوست دارد و شفیق و دلسوز آنها است. الامام الانیسُ الرفیق و الوالدِ الشفیقُ و الاخُ الشفیق ؛«امام همدم و رفیق، پدر مهربان و برادر دلسوز است». (کافى، ج ۱، ص ۱۹۱، ح ۱)
پیامبر اکرم«ص» درباره لزوم دوستى حضرت مهدى(ع) مى فرماید:
«هر کس دوست دارد خدا را ملاقات کند ؛ در حالى که ایمانش کامل و اسلامش نیکو باشد، پس باید دوستدار حضرت حجّت، صاحب الزمان منتظر باشد.» ( بحارالانوار، ج ۳۶، ص۲۹۶، ح ۱۲۵)
شور طلب و علاقه دیدار یار و اظهار شیدایى و اشتیاق به محبوب، از ویژگى هاى بارز منتظران است ؛ چنان که در دعاى ندبه آمده است: لیتَ شِعرى اَینَ استَقرّت بِکَ النّوى بَل اَىُّ ارض تُقِلُّک اَو ثَرى ابرضوى ام غیرها ام ذى طوى ( اقبال الاعمال، ص ۲۹۸ («اى کاش مى دانستم در چه جایى منزل گرفته اى و چه سرزمین و مکان تو را در بر گرفته است! آیا در کوه رضوى هستى و یا در جاى دیگر و یا در ذى طوى هستى…»
امام على«ع» وقتى از امام مهدى(عج) و صفات آن حضرت مى گوید ؛ ناگاه از درون سینه آهى مى کشد و شوق دیدار آن بزرگوار را ابراز مى دارد.
۸- حزن و اندوه و ندبه
محزون بودن در فراق امام مهدى(عج)، ندبه و اظهار شوق به لقاى او ,باعث نزدیکی انسان به امام خود می شود.
امام حسن عسکرى«ع» فرمود ؛ «شیعیان ما در یک اندوه دائم به سر مى برند تا فرزندم – که پیامبر«ص» نوید ظهورش را داده است – ظاهر شود». ( یوم الخلاص، ج ۱، ص ۳۹۲، ح ۴۴۵)
۹- خواندن دعا وزیارت
در رابطه با امام زمان(عج)، دعاها و زیارت هاى فراوانى نقل شده که در کتب ادعیه موجود است و در کتابى به نام صحیفه مهدیه نیز گردآمده است. به بعضى از این دعاها و زیارت ها اشاره مى شود.
الف. دعاى ندبه ؛ مهم ترین دعاها در عصر غیبت، دعاى ندبه است که سفارش فراوانى به خواندن آن شده است.
صدرالاسلام همدانى در کتاب تکالیف الأنام مى گوید: از خواص دعاى ندبه این است که اگر در جایى با حضور قلب و اخلاص تمام و توجه به مضامین عالى آن خوانده شود، عنایت و توجه امام زمان(عج) را به آن مکان جلب مى کند، بلکه آن حضرت در آنجا حضور مى یابد، چنان که در بعضى جاها اتفاق افتاده است. ( تکالیف الأنام فى غیبة الامام، ص۱۹۷)
ب. دعاى فرج «الهى عظم البلاء» ؛ مرحوم کفعمى در کتاب البلد الامین دعایى را بر حضرت امام زمان(عج) نقل مى کند که آن حضرت این دعا را به مردى زندانى یاد داد و بعد از خواندن، او از زندان آزاد شد.«الهى عظم البلاءُ و بَرِحَ الخفاءُ وَانکَشَفَ الغطاءُ وانقطع الرّجاء… .» این دعا در مفاتیح الجنان آمده است.