این نویسنده یعنی (دون میگوئل روئیز) مردى از تبار تولتک ها، بومیانِ امریکاى مرکزى است و با نگارش کتاب، سعى در انتقال مفاهیمی از نسل‌هاى گذشته به نسل حاضر و آینده را دارد.
او در کتاب چهار میثاق خود مطالبی اخلاقی را مطرح می کند مثلا در میثاق اول از چهار میثاق می گوید: «با کلام خود گناه نکنید.» به ما مى‌آموزد که جادوى سیاه کلام مى‌تواند همچون زهرى کام و روان شنونده را تلخ کند و این جادو تمام عمر همراه او باقى مى‌ماند و زندگى‌اش را تحت تاثیر قرار مى‌دهد. دون میگوئل در کتاب مثالى آورده از مادرى که چون خسته است به دخترش تشر مى‌زند که چه صداى بدى دارى، آواز نخوان! و همین باعث مى‌شود دخترک در تمام طول زندگى‌اش از ابراز وجود در این زمینه خوددارى کند.
میثاق‌هاى بعدى هم زاییده‌ى همین میثاق اول هستند، و اگر میثاق اول را بتوان به خوبى درک و در زندگى پیاده کرد، تغییرات بزرگى را مى‌توان شاهد بود.
میثاق دوم از چهار میثاق – «هیچ چیز را به خود نگیرید!» است. این میثاق همچون سپرى از شما در برابر جادوى سیاه کلام سایرین محافظت مى‌کند. همانند مثال قبل اگر دخترک حرف مادرش را به خود نمی‌گرفت، زهر کلام او زندگى‌اش را تحت تاثیر قرار نمی‌داد.
میثاق سوم از چهار میثاق – تصورات باطل نکنید؛ این میثاق در رابطه با باور درونى‌اى است که هر یک از ما در ذهن خود مى‌پذیریم و زندگى را بر پایه‌ى آنها مدیریت مى‌کنیم.
میثاق چهارم از چهار میثاق – این است که همیشه بیشترین تلاشتان را بکنید.
ولی باید دانست که :
گرچه ایشان در این کتاب مطالب خوبی دارد اما باید دانست که او ظاهرا بیشترین تلاشش برخودیت خود و بر محوریت خرد و اندیشه خود است و نقش خدا وتوکل بر او و دین و پیامبران وسفیران الهی در تصمیم گیریهای او کم رنگ جلوه می کند . این امور در حقیقت آموزه های دینی هستند اما وقتی کسی آنها را به دین الهی مستند نمی کند در حقیقت می خواهد بگوید بدون دین الهی هم می توان انسان خوب و اخلاقی بود و این همان دین داری سکولار است که از نظر ما منفی است. ضمنا رویکرد این کتاب ها عموما مادی است و تنها برای زندگی این جهانی تلاش می کنند و رویکرد معنوی و آخرتی در آنها کمتر مشاهده می شود در حالی که دین انسان ها را برای آخرت آماده می کند.