۱۳۹۷/۱۱/۰۶
–
۱۴۶۴ بازدید
بت یک تصور جسمی است خدا تصورذهنی تفاوت بین این دوراتوضیح دهید
بت مخلوق انسان و خدا خالق و رازق انسان است. محدودیتهای بت و نامحدودیت خدای متعال موجب شده که شک در وجود خدا به معنی شک در در وجود خود و بمنزله انکار خود باشد . نهایت آنکه از وجود کعبه چنین پرسش ذهنی ایجاد شده مطلب زیر را ببینید :
ساخت کعبه براساس آیات قرآن و اسناد تاریخى در باب ساختن کعبه، مکه نمادى از برکات الهى، هدایت بشرآل عمران (3)، آیه 96. و محل اجتماع بقره (2)، آیه 125. براى عبودیت حضرت حق تلقى شده است. خداوند متعال با افاضه خیر فراوان بر این مکان، «رزّاقیت» خود را به نمایش درآوردابراهیم (14)، آیه 37. و با ارائه این حقیقت که آنجا محلى براى وصول به مقام قرب الهى است، چگونگى سلوک بندگى را براى هدایت جهانیان به تصویر کشید. چنان که با تعیین یک سلسله اعمال تشریعى در ایام خاص، کیفیت سیر عبودى را به انسان ها خاطرنشان ساخت و آموخت که آدمى باید از نفس خود، هجرت کرده، با پاک سازى درون از هرگونه آلودگى، تعلّق، رنگ و هیئت غیرخدایى و با اخلاص، اقبال و توبه خاص، به مقام قرب ربوبى باریابد.طباطبایى، سیدمحمد حسین، المیزان، ج 1، ص 298. علاوه بر آن، خانه خود را نشانگر مقام ابراهیم، حرم امن و حج توانمندان تلقى فرمود که هر یک نشان دهنده عظمت مقام حضرت حق است در واقع چه نشانى گویاتر و رساتر از اینکه هر سال میلیون ها انسان در این مکان گرد آمده و با انجام دادن مناسک و اعمالى، عبودیت در پیشگاه خداوند را به نمایش گذارند. این خود براى دیگر مردمان نیز بیدارگر و تحوّل آفرین است.همان، ج 3، ص 354. خداوند، دستور ساخت این خانه را صادر فرمود تا به عنوان قبله در نماز، در کشتن گوسفندان و در مواجهه اموات، یادآور خویش به مردم باشد. علاوه بر آنکه همه دل هاىِ به ظاهر متفرق را به یک سو جمع کرده است تا روح توحید و یکى بودن را در آنها بپروراند و به واسطه آن، دین خود را زنده و پایدار سازد.همان، ج 6، ص 142. پس هدف از برپایى چنین مکان شریفى، چیزى جز قرار دادن نماد و نشانى از حقایق معنوى و فرامادى نیست.
– چرایى استقبال
استقبال یا رو به قبله کردن در نماز، اسرار و حکمت هایى دارد. همان طور که در امور دنیایى و مادى، انسان نیاز به نظم و برنامه خاص و معینى دارد، عبادات نیز از این مسئله مستثنا نیست. نماز و احکام آن – از جمله استقبال – قبله نمونه اى عالى از نظم و انضباط در امور عبادى و معنوی است.
اما در فرق کعبه و بت سخن فراوان است. تنها نکته ای که به اختصار اشاره می شود این است که کعبه معبد است و بت معبود. بت پرستان بت را معبود خویش قرار می دادند, اما هیچ مسلمانی کعبه را معبود قرار نمی دهد بلکه آن را معبد می داند و در استقبال قبله نیز دل به سوی خدا دارد و او را عبادت می کند نه کعبه را. درواقع ما خدا را عبادت می کنیم وکعبه را قبله خود می گیریم ونماز وعبادت را به آن سو می گزاریم پس با کعبه خدا عبادت می شود نه کعبه ومعلوم است که آیت خدا از آن نظر که آیه ونشانه است خودش اصلاً نفسیتی واستقلالی ندارد پس اگر سجده شود جز صاحب نشانه یعنی خدا عبادت نشود.
ساخت کعبه براساس آیات قرآن و اسناد تاریخى در باب ساختن کعبه، مکه نمادى از برکات الهى، هدایت بشرآل عمران (3)، آیه 96. و محل اجتماع بقره (2)، آیه 125. براى عبودیت حضرت حق تلقى شده است. خداوند متعال با افاضه خیر فراوان بر این مکان، «رزّاقیت» خود را به نمایش درآوردابراهیم (14)، آیه 37. و با ارائه این حقیقت که آنجا محلى براى وصول به مقام قرب الهى است، چگونگى سلوک بندگى را براى هدایت جهانیان به تصویر کشید. چنان که با تعیین یک سلسله اعمال تشریعى در ایام خاص، کیفیت سیر عبودى را به انسان ها خاطرنشان ساخت و آموخت که آدمى باید از نفس خود، هجرت کرده، با پاک سازى درون از هرگونه آلودگى، تعلّق، رنگ و هیئت غیرخدایى و با اخلاص، اقبال و توبه خاص، به مقام قرب ربوبى باریابد.طباطبایى، سیدمحمد حسین، المیزان، ج 1، ص 298. علاوه بر آن، خانه خود را نشانگر مقام ابراهیم، حرم امن و حج توانمندان تلقى فرمود که هر یک نشان دهنده عظمت مقام حضرت حق است در واقع چه نشانى گویاتر و رساتر از اینکه هر سال میلیون ها انسان در این مکان گرد آمده و با انجام دادن مناسک و اعمالى، عبودیت در پیشگاه خداوند را به نمایش گذارند. این خود براى دیگر مردمان نیز بیدارگر و تحوّل آفرین است.همان، ج 3، ص 354. خداوند، دستور ساخت این خانه را صادر فرمود تا به عنوان قبله در نماز، در کشتن گوسفندان و در مواجهه اموات، یادآور خویش به مردم باشد. علاوه بر آنکه همه دل هاىِ به ظاهر متفرق را به یک سو جمع کرده است تا روح توحید و یکى بودن را در آنها بپروراند و به واسطه آن، دین خود را زنده و پایدار سازد.همان، ج 6، ص 142. پس هدف از برپایى چنین مکان شریفى، چیزى جز قرار دادن نماد و نشانى از حقایق معنوى و فرامادى نیست.
– چرایى استقبال
استقبال یا رو به قبله کردن در نماز، اسرار و حکمت هایى دارد. همان طور که در امور دنیایى و مادى، انسان نیاز به نظم و برنامه خاص و معینى دارد، عبادات نیز از این مسئله مستثنا نیست. نماز و احکام آن – از جمله استقبال – قبله نمونه اى عالى از نظم و انضباط در امور عبادى و معنوی است.
اما در فرق کعبه و بت سخن فراوان است. تنها نکته ای که به اختصار اشاره می شود این است که کعبه معبد است و بت معبود. بت پرستان بت را معبود خویش قرار می دادند, اما هیچ مسلمانی کعبه را معبود قرار نمی دهد بلکه آن را معبد می داند و در استقبال قبله نیز دل به سوی خدا دارد و او را عبادت می کند نه کعبه را. درواقع ما خدا را عبادت می کنیم وکعبه را قبله خود می گیریم ونماز وعبادت را به آن سو می گزاریم پس با کعبه خدا عبادت می شود نه کعبه ومعلوم است که آیت خدا از آن نظر که آیه ونشانه است خودش اصلاً نفسیتی واستقلالی ندارد پس اگر سجده شود جز صاحب نشانه یعنی خدا عبادت نشود.