با عرض سلام.
1ـ نه تنها عالم مجرّدات، مکان ندارد، بلکه عالم مادّه هم مکان ندارد. وقتی کلّ عالم مادّه را یکجا در نظر بگیریم، مکان داشتن برایش بی‌معنی می‌شود. چون مکان، یک امر قیاسی است. مکان هم مختصّصات هندسی یک شیء است، که با وجود یک مبداء مختصّصات، معنی پیدا می‌کند. توجّه شود! عالم مادّه، مکاندار نیست، بلکه در درون عالم مادّه، موجودات مادّی، نسبت به همدیگر، مکاندار هستند. کسی که از هندسه‌ی تحلیلی اطلاع درستی داشته باشد، درک این معنا برایش آسان خواهد بود.
2ـ این ادّعا که در عالم مجرّدات، مکان نیست، ادّعای نادرستی است. آنچه برخی فلاسفه به آن قائلند این است که در عالم مجرّدات، زمان نیست. امّا در مورد مکان، عالم تجرّد، به دو بخش تقسیم می‌شود، بخشی که عالم مثال نامیده می‌شود، و بخشی که عالم عقول نامیده می‌شود. در عالم مثال، موجودات مثالی، قطعاً مکاندار هستند؛ ولی در عالم عقول، مکانداری نیست.
البته در مورد زمان هم برخی از فلاسفه، قائلند که در عالم تجرّد هم زمان مطرح است.
3ـ اجنّه جمع جنین است نه جمع جنّ. جنّ‌ها هم موجودات مادّی و دنیایی هستند نه موجودات مجرّد. صرف نامرئی بودن، دلیل بر مجرّد بودن نمی‌شود. مادّه‌ی اصلی جنّ‌ها، آتش است که موجودی مادّی است.
4ـ ملائک بر سه گونه هستند؛
الف: ملائکی که از نور مادّی خلق شده‌اند. این گونه ملائک، تقریباً شبیه جنّ‌ها هستند ولی از جنّ‌ها لطیف‌تر می‌باشند. اینها هم زمان دارند هم مکان.
ب: ملائکی که از نور مثالی خلق شده‌اند و ساکن عالم مثال هستند. اینها هم مکاندار هستند؛ ولی از نظر اغلب فلاسفه، زماندار نیست. اینها نظیر صور ذهنی ما هستند. صور ذهنی ما هم مکاندار هستند ولی زماندار نیستند. البته برای درک درست زمان، لازم است به صورت تخصّصی، فلسفه بدانید.
ج: ملائکی که در عالم عقول ساکن هستند. اینها اصالتاً از زمان و مکان، منزّه هستند؛ لکن می‌توانند به در عالم مثال تمثّل یافته و مکاندار شوند. هم اینها هم ملائک عالم مثال، می‌توانند در دنیا هم تجسّد یافته و تا زمانی که متجسّد هستند، زماندار هم خواهند شد.