۱۳۹۷/۱۰/۲۷
–
۴۷۱ بازدید
با سلام نوشته ی زیر یکی از دکتر علی شریعتی است لطفا بفرمایید منظور دقیق ایشان در نوشته ی زیر چه بوده است؟
حرف هایی هست برای گفتن ، که اگر گوشی نبود نمی گوییم و حرف هایی هست برای نگفتن ، حرف هایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورندو ارزش عمیق هر کسی به اندازه ی حرف هایی است که برای نگفتن دارد .حرف هایی بی تاب و طاقت فرسا که همچون زبانه های بیقرار آتش اند و کلماتش هر یک انفجاری را به بند کشیده اند کلماتی که پاره های بودن آدمی اند اینان هماره در جستجوی مخاطب خویش اند ، اگر یافتند یافته می شوند ودر صمیم وجدان او آرام می گیرند و اگر مخاطب خویش را نیافتند، نیستند و اگر او را گم کردند روح را از درون به آتش می کشند ….
نظر یک نویسنده را باید از بررسی تمام اثر یا آثارشان شناخت .شاید نظر مرحوم دکتر بنا بر مستفاد از روایات و مشهور در عرف متدینین آن بوده که برخی حرفها را نباید به زبان آورد هر حرفی مخاطب خاصی دارد. و گاهی انسان نمیتواند برای برخی دانسته هایش مخاطب مورد نظر را بیابد.