آریستوتِلِس، از فیلسوفان یونان باستان است که ۳۸۴ سال قبل از تولّد عیسی(ع) به دنیا آمد و ۳۲۲ قبل از تولّد عیسی(ع) در سنّ 62 سالگی از دنیا رفت. در زبان عربی، او را «ارسطاطالیس» گویند، و فارسی زبانان او را «ارسطو» خوانند. در مورد اعتقادات او، اختلاف نظرهای فراوانی است.
از برخی قرائن استفاده می‌شود که او به خدای خالق جهان، اعتقاد داشته و براهینی برای اثبات خالق جهان، اقامه کرده است. مشهورترین برهان او بر وجود خالق جهان، «برهان حرکت» یا «برهان محرّک اوّل» است.
برهان حرکت، چنین است:
ـ جهان طبیعت سراسر حرکت است، و سکون، امری نسبی است. (این قضیّه هم در فلسفه ثابت شده هم در علم فیزیک نوین)
ـ هر حرکتی، محتاج محرّک(حرکت دهنده) است.
ـ خود آن محرّک نیز یا دارای حرکت است یا دارای حرکت نیست.
ـ اگر دارای حرکت نیست، مطلوب ما ثابت است؛ امّا اگر حرکت دارد، باز خود آن محرّک متحرّک نیز محتاج محرّک است.
ـ باز محرّک او یا فاقد حرکت است یا واجد حرکت. اگر فاقد حرکت است مطلوب ثابت است و الّا باز روند قبلی تکرار می‌شود.
ـ و چون تسلسل محال است، لذا سلسله‌ی محرّکها باید منتهی به محرّکی بدون حرکت شود.
ـ پس محرّک بدون حرکت، یقیناً وجود دارد که همان خداست.
این برهانی که ارسطو، بیش از 2300 سال قبل بیان کرده هنوز هم اعتبار خود را حفظ کرده و توسّط خداباوران، مورد استفاده قرار می‌گیرد.