چرا مردم سبا با این که همه یکجا زندگی می کردند از خدا خواستند تا پراکنده شده و مسافرت داشته باشند؟

دعائ به معنی خواندن و طلب کردن است و اینها نیز از جمله موارد دعا می باشد اما در این امور ناسپاسی های آنها سبب شده است که نعمتی از آنها گرفته شود و خواست آنها هم ظاهرا و به نظر خودشان به نفع آنها بوده است از طرفی در بنی اسرائیل که ضرورت داشت مدتی در سفر باشند تا بتوانند عقده های قبلی را باز کنند (زیرا آنها مدتی برده فراعنه بودند و آن زمان که به آزادی رسیده اند باید مدتی طی طریق می کردند) ضروری بود این مسافرت صورت گیرد خداوند هم برای آنها بهترین غذاها و سایه بان نازکی از ابر قرار داده و برای اهل سبائ هم شهرهای آباد و نزدیک به هم داشتند آنها هم با ناسپاسی به خود ظلم کردند آنها عجول بودند قدر نعمت الهی را ندانستند تا این که از آن ها گرفته شد و البته آدمی همین که از نعمت دور و بی بهره بماند در معرض هلاکت و نابودی است . برای آگاهی بیشتر به ( تفسیر نمونه , ج 1, ذیل آیه 57, مراجعه کنید)