پیشینه

اعتکاف

اعتکاف از چه زمانى آغاز شد؟

قرآن مى

فرماید:

«وَ

عَهِدْنا إِلى إِبْراهِیمَ وَ إِسْماعِیلَ أَنْ طَهِّرا بَیْتِیَ لِلطّائِفِینَ وَ

الْعاکِفِینَ وَ الرُّکَّعِ السُّجُودِ»[1]؛

«و ما

به ابراهیم و اسماعیل امر کردیم که خانه مرا براى طواف کنندگان و مجاوران و رکوع

کنندگان و سجده کنندگان، پاک و پاکیزه کنید».

مراسم

اعتکاف، به زمان حضرت ابراهیم علیه السلام بر مى گردد و بعد از او، در بعضى از

شریعت ها و در زندگى برخى از صالحان – حضرت مریم و زکریا علیهم السلام- به چشم مى

خورد. با ظهور دین اسلام، این امر شکل تازه اى به خود گرفت و در میان مسلمانان، به

عنوان یک عبادت مستحب با آداب و شرایط خاص رایج شد.

پیامبر

اسلام صلى الله علیه و آله همه ساله در ماه رمضان – به ویژه دهه آخر آن – اعتکاف مى

کرد و دستور مى داد رختخوابش را برچینند و چادرى در مسجد بر پا کنند و همیشه مى

فرمود: «ده  روز اعتکاف در ماه رمضان، برابر با دو حج و دو عمره است»[2].

 امام

حسن و امام حسین علیهماالسلام نیز به سنت اعتکاف عمل نموده و آن را زنده نگاه مى

داشتند.

در حدیث

آمده که امام حسن علیه السلام با آن که در حال اعتکاف بودند، براى رفع حاجت برادر

دینى خود اقدام و او را از مشکل مالى نجات دادند.[3]

امام

صادق علیه السلام نیز مانند نبى اکرم صلى الله علیه و آله در مسجدالنبى معتکف مى

شدند.[4]

اعتکاف

در دوران غیبت امام زمان(عج) نیز ادامه داشته به ویژه در عصر صفوى که در سایه تلاش

هاى عالمان دینى در شهرهاى ایران رونق خاصى یافته است[5]

و اکنون در بسیارى از شهرهاى کشورمان در روزهاى 13، 14 و 15 ماه رجب (ایام البیض)

برگزار مى شود.

پی نوشت ها

_______________

 [1].

بقره 2، آیه 125.

 [2].





«اعتکافُ عشرٍ فِى شَهْرِ رَمَضان یَعْدُلُ حَجَّتَیْنِ وَ عُمْرَتَیْنِ»،

وسائل الشیعه،

ج 10،

ابواب الاعتکاف ؛

اللمعه

الدمشقیه،

کتاب

الاعتکاف.

 [3].





بحارالانوار،



ج 94، ص 129.

 [4].

همان، ج 47، ص 53.

 [5].





اعتکاف سلوک منتظران،



زیر نظر حضرت آیه اللّه  مظاهرى، ص 19.