چگونه می توان از دروغ گویی، پرهیز کرد؟

در مورد دروغ دو نکته موجب امیدواری است. اول: اینکه به اشکال خود به خوبی پی برده اید و دریافته اید که لازم است خود را از چنین عملی پیراسته سازید. دروغ گویی نه تنها گناهی است که هر انسانی به فطرت خود آن را زشت می شمارد و در نهایت موجب رسوایی انسان می شود. بلکه توفیق کسب ایمان را از انسان می گیرد. حضرت علی(ع) در این مورد می فرمایند: «بنده مزه ایمان را نمی چشد مگر اینکه دروغ گویی را رها کند؛ چه دروغ جدی و چه شوخی» (اصول کافی ج 2 ص 340) می توان گفت که انسان با شناخت عیب خود به نیمه راه درمان آن رسیده است.
دوم: چون مدتی است به آن عادت کرده اید یکباره ترک آن مشکل می نماید لذا باید با جدیت سعی در ریشه کن کردن آن داشته باشید؛ باید سعی کنید با مراقبت و تأمل بکوشید هنگامی که در معرض دروغ گویی قرار می گیرید از این گناه اجتناب کنید. سپس هر شب اقدام به محاسبه نفس کرده و بررسی کنید که آیا میزان دروغ گویی شما کمتر شده است یا نه و نفس خود را تشویق کنید تا دچار چنین عیبی نشود. از طرف دیگر برای خود تنبیه هایی در نظر گیرید و اگر موقع محاسبه متوجه شدید که در طول روز دروغی از شما سر زده است آن تنبیه را اعمال نمایید. تنبیه در این زمینه به تناسب شرایط شما متفاوت می باشد؛ مثلا می توانید میزان صحبت کردن خود را کم کنید، روزه بگیرید، در مکان هایی که خطر مبتلا شدن به دروغ گویی بیشتر است نروید یا با کسانی که بیشتر موجب دروغ گویی شما می شوند تماس نگیرید. امر دیگری که لازم است از هم اکنون در جهت آن سعی و کوشش کنید ترک معاشرت و مصاحبت با افراد دروغ گوست. به تدریج مصاحبت با این افراد را کمتر کنید وبا افراد درستکار و راستگو بیشتر مصاحبت داشته باشید.