ما دلیل مستقلی مبنی بر استحباب انداختن نامه در ضریح ائمه نداریم. آنچه هست سفارش به دعا و سخن گفتن و حاجت خواستن از آن بزرگواران است. البته نوشتن حاجت هم نوعی از این درخواست و دعا می باشد ولی معنای آن این نیست که کسی آن نامه را باز می کند و می خواند، بلکه مانند دعاهای زبانی که ما معتقدیم ائمه(علیهم السلام) آن را می شنوند و اگر شرایط استجابت دعا فراهم باشد مستجاب می کنند می باشد، در نتیجه از مضمون نامه ما هم مطلع می شوند و نیازی به باز نمودن آن ندارند و ترتیب اثر دادن به مضمون آن نیز بستگی به فراهم بودن شرایط استجابت دعا دارد.