بعضی مواقع دلم مرا به کار خیر و انجام آن راهنمایی می کند، آیا موجب عفو گناهانم می شود؟

الهاماتی که به دل انسان می شود و اموری که در قلب انسان خطور می کند، اگر امور خیر و نیکی باشد، الهاماتی الهی و نعمتی خداوندی است و انسان باید به خاطرش خداوند را شکر کند و سپاس گوید و اگر خدای ناخواسته امور بد و شر و ناپسندی بود، الهاماتی شیطانی است و باید از آن برحذر بود و با ذکر الهی و توجه به خدا آن را محو نمود. در مورد انسان، «نیت» نقش بسیار مهمی را ایفا می کند و در روایات زیادی نیت خوب را مدح و نیت بد را سرزنش کرده اند و در روایت داریم که: «نیت خیر از خود کار خیر بهتر و نیت بد از خود کار بد، بدتر است» چون نیت به منزله سرچشمه و پشتوانه برای اعمال است و اعمال انسان زاییده نیت اوست. حال اگر در دل انسان بیفتد که کار خوبی انجام دهد و انسان مقدمات آن کار را فراهم نمود و سختی آن را تحمل کرد و آن کار را علیرغم موانع و مشکلات انجام داد، البته مورد قبول خداوند متعال است و خیر دنیا و اجر آخرت را در بر دارد و باعث مغفرت گناهان و آمرزش آنها می شود.