با سلام و احترام خدمت شما فرهیخته گرامی 1.گرچه رسیدگی به محرومان و اقشار آسیب پذیر جامعه یکی از مسئولیت های حکومت اسلامی است و نظام اسلامی موظف است که زمینه رفاه نسبی و برخورداری افراد جامعه را از امکانات مادی فراهم نماید ه در این زمینه شاهد اقدامات خوبی از سوی مسئولان هستیم هر چند تا رسیدن به نقطه قابل قبول فاصله وجود دارد و برطرف شدن چهره فقر و محرومیت از کشور نیازمند حمایت و رسیدگی بیشتر است . اما این وظیفه و مسئولیت منافاتی با وظیفه و مسئولیت دیگر حکومت اسلامی در توجه به وضعیت سایر مسلمانان نبوده و حکومت اسلامی نمی تواند مسئولیت خود را محدود به مرزهای کشور دانسته و از توجه به وضعیت مسلمانان در سایر کشورها غفلت نماید. حمایت و دفاع نظام جمهوری اسلامی از مردم مظلوم خصوصا لبنان و فلسطین وظیفه و مسئولیتی انسانی , اسلامی و ملی است . انسانی بودن این مسئولیت برخاسته از فطرت و وجدان انسانی است که جامعه بشری را همچون پیکری واحد دانسته که درد و رنج در بخشی از آن, سایر بخش هارا نیز متاثر می سازد و هیچ انسان آزاده و با وجدانی فارغ از هر دین وآیینی وبه حکم انسانیت و ندای وجدان خویش ,نمی تواند در برابر ظلم وستمی که بر مردم ستم دیده لبنان و فلسطین ساکت نشسته و یا بی تفاوت باشد . اما اسلامی بودن این دفاع برخاسته از دستورات و آموزه های دینی است که سکوت در برابر ظلم وستم را برای مسلمانان جایز ندانسته و همان ندای فطرت وو وجدان پاک انسانی را مهر تایید زده و اعلام نموده که «من اصبح لایهتم بامورالمسلمین فلیس منهم و من سمع رجلا ینادی یا للملسمین فلم یجبه فلیس بمسلم » کسی که به امور مسلمانان توجهی نداشته باشد از آنها نیست و کسی که صدای مسلمانی را که درخواست کمک و یاری می کند بشنود و او را اجابت نکند مسلمان نیست (کلینی ره , اصول کافی , تهران : دفتر نشر فرهنگ اهل البیت علیهم السلام , ج 3 , ص 239) و مسلمانان را برادر یکدیگر دانسته « المسلم اخو المسلم » (همان ، ص 242) از منظر فقهی نیز وجوب دفاع از سرزمین های اسلامی از ضروریات فقه اسلام است ؛ بر اساس آیات ، روایات و ادله عقلی متعدد جامعه اسلامی پیکره واحدی است و مسلمین نمی توانند در قبال تهاجم بیگانگان به سایر مسلمانان بی تفاوت باشند. چنانکه خداوند متعال در قرآن کریم با صراحت به حمایت و دفاع از ستمدیدگانی که مورد ظلم قرار گرفته و از وطن و کاشانه خویش اخراج و آواره شده اند ، فرمان می دهد: «قاتلوا فی سبیل الله الذین یقاتلونکم و لا تعتدوا ان الله لا یحب المعتدین واقتلوهم حیث ثقفتموهم و اخرجوهم من حیث اخرجوکم و الفتنة اشدّ من القتل ولاتقاتلوهم عند المسجد الحرام حتی یقاتلوکم فیه فان قاتلوکم فاقتلوهم کذلک جزاءالکافرین و «أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلی نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ بِغَیْرِ حَقٍّ إِلاَّ أَنْ یَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَ لَوْلا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِیَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثِیراً وَ لَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ» و همچنین « وَ ما لَکُمْ لا تُقاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْیَةِ الظّالِمِ أَهْلُها وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ وَلِیًّا وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ نَصِیراً» ؛ «چرا در راه خدا و برای رهایی مردان و زنان و کودکانی که [به دست ستمگران تضعیف شده اند ]پیکار نمی کنید؟! همان افراد [ستمدیده ای ]که می گویند: پروردگار ما را از این شهر (مکّه) که اهلش ستمگرند، بیرون ببر، و از طرف خود برای ما سرپرستی قرار ده واز جانب خود، یار و یاوری برای ما تعیین فرما». پیامبر گرامی اسلام(ص) نیز می فرماید: «من اصبح و لم یهتم بامور المسلمین فلیس بمسلم»و «من سمع رجلاً ینادی یا للمسلمین فلم یجبه فلیس بمسلم؛ هر کس فریاد استغاثه هر مظلومی (اعم از مسلمان یا غیر مسلمان) را بشنود که مسلمین را به یاری می طلبد، اما فریاد او را اجابت نکند مسلمان نیست.» در صحیح بخاری نیز از آن حضرت روایت شده است که فرمودند: «همه مسلمانان برادر یکدیگرند، به همدیگر ظلم نمی کنند و در مقابل دشمنان یکدیگر را رها نمی کنند و به خود وا نمی گذارند». در مسند احمد بن حنبل نیز از آن حضرت روایت شده است که: «که هر کس نزد او مؤمنی خوار شود ولی او را یاری نکند، در حالی که قادر بر نصرت او باشد، خداوند عزو جل، روز قیامت نزد تمام خلایق او را خوار خواهد نمود». دستور نورانی امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(علیه السلام)مبنی بر این که ««کونوا للظالم خصماً و للمظلوم عوناً؛ همواره خصم ظالم و یار و یاور مظلوم باشید» نیز بر این نکته مهم دلالت دارد که در اسلام، مسؤولیت مقابله با تهدید و ارعاب وظیفه ای همگانی است؛همه باید یکپارچه، در برابر عوامل تهدید و ارعاب بایستند و از مظلوم دفاع کنند و خصم ظالم باشند. بر این اساس دفاع تنها بر کسانی واجب نیست که از سوی دشمن مورد هجوم قرار گرفته اند، بلکه همه مسلمانان وظیفه دارند در مقام دفاع از مسلمانانی که در بخشی از سرزمین های اسلامی مورد تجاوز قرار گرفته اند، دفاع کنند و با جان و مال خود در راه خدا جهاد نموده و در زمینه های مختلف سیاسی، اقتصادی و نظامی حمایت های لازم را به عمل آورند. اما ملی بودن این حمایت و دفاع از آنجاست که توسعه طلبی های رژیم صهیونیستی و خوی تجاوزگری این رژیم ودر سر پروراندن شعار از نیل تا فرات از یک سو و حمایت بی دریغ و همه جانبه آمریکا از آن در راستای تامین اهداف و منافع آن در منطقه حساس خاور میانه از سوی دیگر و دشمنی این دو کشور با جمهوری اسلامی ,ضرورت دفاع از کشور و مقابله با افزون طلبی های آنان را آشکار می سازد . اکنون که با مبارزه مردم فلسطین و لبنان با اسرائیل , این رژیم در مرزهای خود متوقف شده و خط مقدم مبارزه با توسعه طلبی های این رژیم در فلسطین و لبنان قرار دارد , منافع ملی کشور فارغ از مسئولیت انسانی و دینی حکم می کند که از مبارزات مردم فلسطین و لبنان حمایت شود تا از این مسیر جلوی اهداف تجاوز کارانه این رژیم گرفته شود . اگر خدای نخواسته مردم فلسطین و لبنان در دفاع از استقلال خویش کوتاهی کنند و سرزمین های آنها تحت اشغال رژیم صهیونیستی درآید در عمل خطر متوجه مرزهای کشور ما خواهد شد . بر این اساس دفاع از مردم مظلوم فلسطین چه از منظر وظیفه انسانی و چه از منظر مسئولیت دینی و چه از منظر منافع ملی کشور , وظیفه و مسئولیتی لازم و ضروری است .