مدیرگروه آینده‌ پژوهی پژوهشکده مهدویت:

امام مهدی(عج) با بصیرت مردم را جذب و همراه قیام خود می‌کند

خبرگزاری شبستان: حضرت حجت(عج) در طلیعه و عصر ظهور در جهت بصیرت اخلاقی و معرفتی گام بر می‌دارند، یعنی هم بر دانایی و بصیرت توده‌های مردم و هم بر معنویت آن‌ها می‌افزایند، وقتی مردم دارای کمال معنوی شدند، قطعاً به سوی حضرت حجت (عج) گرایش می‌یابند.

به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از طلیعه، تحلیل رویکرد و چگونگی مواجهه و رویارویی اندیشه های ناب الهی و اسلامی در عصر و طلیعه ظهور که بنا به تعبیری، شروع نهضت عالی و غایی علم آموزی و تعلم و دانش پژوهی است با اندیشه ها و باورهای متخاصم و معارض و همچنین تبیین چارچوب های این اندیشه های معارض و معاند و نیز واکاوی مولفه های موثر در باب تأثیرگذاری علوم و مفاهیم مهدوی، ما را بر آن داشت تا با حجت الاسلام والمسلمین رحیم کارگر، استاد حوزه و دانشگاه و عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، گفتگویی ترتیب دهیم که ماحصل آن را در ادامه می خوانید:

استاد، مولفه های تأثیر گذار در مواجهه با دیدگاه های معارض و مخالف اندیشه های مهدویت، در دوران و عصر مهدوی چگونه خواهد بود؟ اصولاً تعابیر وارده در باب رویکرد عصر و دوران مهدوی، با اندیشه ها و افکار مخالف و معاند چگونه است؟

در این باب در ابتدا باید بیان شود که اصولاً چه اندیشه ها و رویکرد هایی در مقوله مخالفت و تعارض با اندیشه های مهدوی مطرح و مشهود است. در این باب دو گروه و طیف وجود خواهند داشت که در مقابل و مخالفت با تعالیم عصر مهدوی و رویکرد متعالی آن خواهند ایستاد، اولین طیف و گروه، همان افراد و گروه هایی هستند که در تمامی طول تاریخ و موجودیت بشر، در مقابل اندیشه ها و تعالیم پیامبران و انبیاء(ع) ایستاده اند و این اندیشه ها را معارض با منافع و مطامع خود می بینند. این جریان اصلی که در طول تمامی اعصار وجود داشته و به نام جریان باطل و به تعبیری جریان دارای جمود فکری مطرح است، اولین طیفی هستند که، در برابر منویات عالی و غایی مهدویت خواهند ایستاد.

دسته دیگری که در برابر منویات و تعالیم مهدوی می ایستند، خرده جریاناتی هستند که، با اسم و نشانی مختص به خود مطرح و معروف هستند، به طور نمونه مهمترین جریاناتی که در تعارض با دیدگاه های مهدوی قرار می گیرند، همین جریانات و فعالیت هایی هستند که به نام جریانات «سفیانی» معروف و مشهور هستند. نمونه دیگر از معارضین و مخالفین در عصر مهدوی، جریان «دجاّل» و دجال گرایی است. بخش دیگر معارضین و مخالفین، متحجرین و به ظاهر مسلمانان خشک مغز و نادانی هستند که، منویات متعالی عصر مهدوی را معارض و مخالف منافع و منفعت خود می بینند. در این باب بیان شده است، افراد و اشخاصی هم هستند که، از درون خود جامعه مهدوی و متعهدین به منویات مهدویت، با طلیعه ظهور و شروع دوران مهدوی، به علت نادانی و جهل، با حضرت حجت(عج) و منویات ایشان در تعارض و تخاصم قرار می گیرند و با توجه به اینکه خود را یار و منتظر عصر ظهور می دانستند، ولی به دشمنان و مخالفین دوران مهدوی تبدیل می شوند.

مولفه ها و المان های شناختی و دریافتی این گروه ها و طیف ها چگونه ترسیم شده است؟ چگونگی رویارویی با این رویکرد ها، به چه صورتی تبیین شده است؟

این دو گروه، عمده متخاصمین و معارضین عصر و دوران مهدوی هستند. در باب دسته اول که بیان شد، باید اذعان کرد که، معتبرترین و اساسی ترین گروه مخالف و معاند تعالیم مهدوی، همان جریان تاریخی و سابقه دار نفاق و کفر و شرک هستند که در تمام طول و دوره تاریخ در برابر تعالیم الهی و نبوی می ایستادند. به تعبیری دیگر، تمام کسانی که طالب بیداد و ستم کاری و ظلم و تعّدی در حق جامعه و مردم آن هستند، با آغاز و طلوع تعالیم ناب و متعالی مهدوی، منافع و مطامع خود را در معرض خطر و آسیب جدی می بینند، بنابراین در مقابل حضرت حجت(عج) می ایستند، اما خرده جریاناتی که به عنوان دسته دوم برشمردیم، بنا به موقعیت ها و وضعیت های گوناگون، در مقابل حضرت حجت(عج) خواهند ایستاد. باز به طور نمونه و از این دسته می توان به اهالی مکه و مدینه در آغاز دوران مهدوی و عصر ظهور اشاره نمود که، در همان ابتدای کار و آغاز نهضت، در برابر حضرت حجت(عج) می ایستند. این گروه نماینده و سفیر حضرت حجت(عج) را به شهادت می رسانند و به شدت در برابر منویات مهدوی ایستادگی می نمایند.

در روایات وارد شده قبل از طلیعه ظهور، جریان سفیانی، برای مقابله با حضرت حجت(عج) آماده و مهیا شده است و به همین دلیل با گسیل یک گروه و سپاه عظیم برای مقابله با حضرت حجت(عج)، طرح نابودی و متلاشی کردن قیام مهدوی را در سر می پرورانند. نکته دیگر در همین مقوله، با شروع حرکت حضرت حجت(عج) از سرزمین حجاز و حرکت به سمت عراق و بیت المقدس و با رویارویی با اقوام و گروه های معاند و معارض دیگر شروع می گردد.

در این بحث یعنی مخالفت و معاندت با رویکرد مهدوی، افراد و گروه های دارای گرایش های یهودیت و اسرائیلیات و گرایش های منعطف به غرب نیز دیده می شود. در این مقوله گروه ها و قبیله های کوچکی مانند دمنسیان، کردها، و اعراب قبایل بنی ضبه، غنی، باهله، از سرزمین ری و قریش نیز وجود خواهند داشت که، در برابر حرکت حضرت حجت(عج) خواهند ایستاد. در این باب باید به این نکته اشاره کرد که، این طیف ها و گروه هایی که عنوان شد از منظرو دیدگاه سیاسی معاند و مخالف حرکت و تعالیم مهدوی هستند.

به غیر از منظر و مقوله سیاسی، معارضین و مخالفین دوران مهدوی و عصر ظهور و بروز تعالیم ناب الهی و اسلامی، با چه رویکرد های دیگری در برابر باورهای مهدوی خواهند ایستاد؟

بعد از بَعد سیاسی، از منظرو دیدگاه فرهنگی نیز، گروه ها و طیف هایی هستند که، در برابر منویات و حرکت حضرت حجت(عج) ایستادگی خواهند کرد. از منظر اعتقادی و فرهنگی طیف هایی که در مواجهه با رویکرد مهدوی، ایستادگی خواهند کرد، صاحبان و بزرگان ادیان و فرق گوناگون دینی، مانند بزرگان و سران کلیساها و کنیسه ها و سایر فرق هستند که، در برابر منویات عصر مهدوی و حضرت حجت(عج) ایستادگی خواهند کرد. از فرق و شعبات اسلامی نیز، تعابیری وارد شده است که، در عصر مهدوی و آغاز ظهور، افراد و اشخاص گوناگونی وجود خواهند داشت که با تعابیر نادرست و نامعتبر و به تعبیری خارج از چارچوب قواعد اسلامی و قرآنی، در برابر منویات حضرت حجت(عج) و عصر مهدوی ایستادگی خواهند کرد.

رویکرد ها و مواجهات و تعاملات با این تعارضات و تخاصمات و عنادها، چگونه تبیین و تعریف شده اند؟ با توجه به این عناد ها و کینه توزی ها، علوم کامله و متعالی که تشریح آن از مبانی دوران و عصر ظهور است، چگونه ثبت و بسط داده می شود؟

در این مقوله باید عنوان شود، قطعاً وقتی ما و شیفتگان و مشتاقان عصر مهدوی بتوانیم با این تعارضات و عناد ها و نوع گروه ها و اندیشه ها آشنا شویم، به طور قطع، مواجهات و رویکرد هایمان نیز متناسب با این تعابیر خواهد شد. برخلاف تمامی تعابیر و مقولاتی که می گویند در طلیعه و عصر ظهور، حضرت حجت(عج) با رویکردی سخت و خشن و کوبنده، با تعارضات و مخالفت ها برخورد می نماید، باید گفت که، به طور قطع و یقین، رویکرد حضرت حجت(عج) و دوران مهدوی به هیچ وجه این گونه نیست و این گونه نیز تعریف و تبیین نشده است. حضرت حجت(عج) به عنوان مصلح و اصلاح کننده تمام آحاد بشریت مطرح و معروف هستند. حضرت حجت(عج)، همان منجی و نجات دهنده ای است که در تمامی مفاهیم و تعابیر دینی اعم از یهودیت و مسیحیت و آیین زرتشتی وارد شده است. وقتی چنین تعابیر و تعاریفی از منجی و نجات دهنده بشریت در تمامی ادیان و مذاهب آمده، به طور قطع اولین رویکرد و برخورد عصر مهدوی و حضرت حجت(عج) با دیدگاه های معاند، هدایت گری و اصلاح و تربیت صحیح و اصولی است. بنده در مباحث و دروس خود از این رویکرد به عنوان «بصیرت اخلاقی» یاد می نمایم و در کتاب تعلیم و تربیت در عصر و دوران ظهور به طور مبسوط و مفصل به آن پرداخته ام.

حضرت حجت(عج) در طلیعه و عصر ظهور در جهت بصیرت اخلاقی و معرفتی گام بر می دارند، یعنی هم بر دانایی و بصیرت توده های مردم می افزایند و هم بر نور و عرصه معنویت آنها خواهند افزود. وقتی مردم و توده های آنها بر اثر منویات و تعالیم مهدوی، دارای افزایش و کمال معنویت شدند، قطعاً به سمت و سوی حرکت حضرت حجت(عج) گرایش پیدا خواهند کرد و ایشان را همراهی و یاری می نمایند.

در این باب باید بیان کرد که حضرت حجت(عج) در راه و مسیر هدایت و روشنگری خود، از ابزار و وسایل مختلف و گوناگونی بهره خواهند جست. حضرت حجت(عج) قبل از حرکت به سمت سایر بلاد و و نقاط اسلامی در ابتدای راه، به طور تنها و یک تنه در مسجد الحرام شروع به هدایت گری و روشنگری می نمایند و دعوت و آغاز راهنمایی و سقایت خود را لسانی و بیّن بیان می دارند.

در این مرحله، یعنی اعلام صریح و روشن و یک تنه حضرت حجت(عج) در باب آغاز هدایت و سقایت، عده زیادی در همین مرحله به علت منتظر بودن و لحظه شماری کردن برای آغاز طلیعه و عصر مهدوی، با ایشان همراهی و مساعدت می نمایند و به تعبیری شروع و آغاز حرکت مهدوی، از همین نطقه انجام می گیرد.