همه مراجع: به طور کلی اگر خوف دارد که در صورت اقدام به امر به معروف و نهی از منکر ضرر قابل توجهی متوجه او شود، انجام آن واجب نیست.[ خامنه‌ای، اجوبة، س 1059؛ مکارم، استفتاءات، ج 1، س 1157؛ صافی، 300 پرسش، ج 1، س 195؛ امام، توضیح المسائل، م 2791؛ مکارم، توضیح المسائل، م 2414؛ سیستانی، توضیح المسائل، ج1، م 2211؛ بهجت، توضیح المسائل، م 1608؛ فاضل، توضیح المسائل، م 2124؛‌ نوری، توضیح المسائل، م 2789.]

تبصره 1. چنانچه بتواند و مفسده و ضرر نداشته باشد، لازم است از طرق غیر مستقیم اقدام نماید.

تبصره 2. اگر منکر از کارهایی باشد که شارع مقدّس هرگز به وقوع آن راضی نیست باید در راه آن، ضررها و دشواری‌ها را تحمّل نمود، و امر به معروف کرد. به طور کلّی در این گونه موارد، ضرری که متوجّه فرد یا مسلمانان دیگر می‌شود، با خوبی و بدی آن عمل (معروفی که ترک یا منکری که انجام می‌شود)، از نظر درصد احتمال و اهمّیّت مورد آن، مقایسه و بررسی می‌گردد و گاهی در صورت ضرر هم، وظیفه امر به معروف و نهی از منکر ساقط نمی‌شود.