همه مراجع:‌ معروف و منکر دارای مفهوم گسترده‌ای می‌باشند به‌طوری که در صحنه زندگی انسان‌ها، کلیّه آنچه که نیک و مستحسن است اعم از امور فرهنگی، اعتقادی، اقتصادی، عبادی، سیاسی و اجتماعی، مشمول معروف و کلیّه آنچه که ناپسند و دارای عواقب و آثار نامطلوب است، چه فرهنگی و چه اقتصادی، چه سیاسی و چه اجتماعی، مشمول منکر می‌باشند.[ امام تحریر الوسیله، کتاب امر به معروف، گفتار در اقسام و کیفیت وجوب، م 1؛ خامنه‌ای، سایت، احکام موضوعی، امر به معروف؛ سیستانی، توضیح المسائل، ج 1، م 2201؛ نوری، توضیح المسائل، معنای امر به معروف؛ تبریزی، استفتاءات، س 984.]

تبصره. برخی از مراجع مانند آیات عظام: بهجت و سیستانی و تبریزی، قائلند به اینکه حد شمول امر به معروف گسترده است اما حدّ وجوب امر به معروف و نهی از منکر، در همان واجبات و محرمات شرعیه است و در بقیه موارد وجوب ندارد بلکه مستحب است.[ بهجت، استفتاءات، امر به معروف، س 442؛ سیستانی، توضیح المسائل، ج 1، م 2202؛ تبریزی، استفتاءات، س 984.]