همه مراجع: نهی از منکر متوقف بر نگاه با ریبه به زن نامحرم نیست، و بر هر مکلفی واجب است که از حرام اجتناب کند، به‌خصوص زمانی که مبادرت به انجام فریضه نهی از منکر می کند، ولی اگر فرد تشخیص دهد و یقین دارد که امر به معروف و نهی از منکر برایش ضرر و مفسده دارد، تکلیف از او ساقط است.[ امام، توضیح المسائل، م 2791 و تحریر الوسیلة، امر به معروف، گفتار در شرایط وجوب، شرط چهارم، م 1 و 4؛ مکارم، توضیح المسائل، م 2414؛‌ صافی،‌ توضیح المسائل، م 2862؛ نوری، توضیح المسائل، م2789؛‌ خامنه‌ای، اجوبة الاستفتاءات، س 1068 و 1086 و 1087 و سایت، احکام موضوعی، امر به معروف؛ سیستانی، توضیح المسائل، ج1، م 2211؛ مکارم، استفتاءات، ج 2، س 1378؛ تبریزی، استفتاءات، س982؛ بهجت، توضیح المسائل، م 1608؛ فاضل، توضیح المسائل، م 2124؛ دفتر مراجع. ]

تبصره. نگاهِ اول اگر بدون قصد باشد و همچنین نگاه های قهری و اتفاقی، اشکال ندارد، ولی نگاه عمدی به غیر از صورت و دست ها تا مچ جایز نیست، هر چند به قصد امر به معروف باشد.